Fair is Fair

De afgelopen tijd en vanwege mijn nieuwe werkproject, waarvan ik heb besloten dat ik er miljonair mee ga worden zodat ik in Afrika de arme kindjes kan gaan helpen, heb ik heel wat beurzen afgelopen op zoek naar noviteitjes, het leggen van contacten, glaasje dit of dat drinken, babbeltje maken. Informatie vergaren en me verbazen over alle geneugten die er tegenwoordig op aarde moeten zijn want zonder kunnen we blijkbaar niet leven. Het begon met vrijkaartjes voor de modeshow van Addy van den Krommenacker, die tijdens de MiljonairFair in de RAI zijn nieuwe collectie presenteerde. Nu is de haute couture van Kromme Addy categorie uber bling bling, glitter, glam en chiquer dan chique (niet bepaald het soort kloffie om ’s ochtends in de bagger je hond in uit te laten) en daarom niet aan mij besteed. Maar erg, erg mooi om naar te kijken is het wel.

Dat ik de komende weken ongeveer bij het meubilair van de RAI zou horen had iemand me ook wel mogen vertellen. Tegenwoordig heb ik een eigen parkeerplaats bij de RAI, maar dat is natuurlijk heel erg verzonnen.
De MiljonairFair is niet anders dan de huishoudbeurs voor de rijken, pseudo rijken en wannabee rijken en als je de dure auto´s, de jachten, de Robert Schoemacher crèmepjes en alle poespas wegdenkt is het zelfs nog minder dan de huishoudbeurs, want daar valt tenminste nog wat te snaaien, proeven en gratis te halen, wat wij Nederlanders tenslotte errug graag doen.
De MiljonairFair zit blijkbaar ook in de kredietcrisis want zelfs voor een glaasje water mocht je tien euro neertellen en niks was gratis behalve bij de Mercedesdealerstand.

Onder het mom van ik ga vast ooit in mijn leven wel een keer een Mercedes kopen (ja van een Turk!) hebben vriendinnetje Floor en ik ons tegoed gedaan aan de canapés met eendenlever, kaviaar, zalmtoastjes en patéfileetjes. Het was erg lekker, dank u wel meneer Mercedes, maar de buik is vol dus we moeten weer eens gaan. En bedankt voor de mooie folder.

Drie dagen later was de Business Monday van de MiljonairFair en aangezien ik mijn business best op maandag wil verkopen en ook hiervoor een kaartje had gekregen, ging ik wederom richting de RAI. Ik moet het hem nageven, die Yves Gijrath, organisator van de MiljonairFair (in vertrouwde kringen afgekort met MF dus dat doen we nu dus maar), weet wel hoe hij een beursje neer moet zetten. Inmiddels vliegt meneer Gijrath de hele wereld over en plant in Rusland, Dubai en nog een aantal andere plekken ter wereld zijn tentstokken, hangt er een gouden gordijntje aan, zet zijn zakken open en loopt volledig binnen. Bewonderenswaardige man die Gijrath. Ik kan er wel respect voor hebben. En Mercedes, voor de tweede maal, errug bedankt voor het wederom vullen van mijn maag met de ingewanden van jullie eend. En de mooie folder.

Een week later regelde mijn allerliefste nichtje (ik heb er 1, van die nichtjes, maar zij is absoluut mijn aller-favoriet en ze werkt ook nog eens bij de RAI), dat ik de Horecava binnen kon lopen en zo een kleine 50 euro aan entree geld kon besparen, zodat ik voor mijn werk eens kon neuzen wat er allemaal aan professionele keukenapparatuur te koop is. Ik heb ongeveer ieder bordje, servetje en lepeltje staan bewonderen, kwam vriendje Niels tegen die ik in geen acht jaar gezien had, waarmee ik, met de gratis bitterballen brandend in mijn mond toastte op ons wederzien.
Het was prettig, het was gezellig en ik kreeg bovendien de tip vooral volgend jaar weer naar de Horecava te komen want eens per twee jaar staan alle grote biermerken op de beurs en dan is het feest. Mijn parkeerplek is alvast gereserveerd.

Weer een paar dagen later stond de Business Improvement Day (afgekort de BID) op de RAI agenda. Wederom een projectje van Yves Gijrath, die als publiekstrekker Sir Richard Branson had uitgenodigd om over zijn leven, Virgin Records, Virgin Cola, Virgin Atlantic en over ondernemen in het bijzonder te praten. Deze keer schoof ik, voor het in levende lijve kunnen aanhoren en bewonderen van geridderde Richard, mijn goudstukken in de kassalade van de RAI. Ridder Richard moet tenslotte ook eten, Yves Gijrath ook en mijn nichtje ook en ik ben voorlopig de eendenlever nog aan het verteren dus ik vond het echt niet erg om daar mijn goudstukken aan te spenderen.
Dat deze dag uitmondde in een publiciteitsstunt voor Ridder Richard was te verwachten, want Ridder Richard weet hoe hij de publiciteit naar zijn hand moet zetten en haalde dankzij de brutaliteit van twee studenten de publiciteit dan ook met glorie. Ridder Richard antwoordde op hun vraag of hij twee arme studenten mee wilde nemen naar de inauguratie van Barack Obama in Washington DC spontaan: Natuurlijk, haal je paspoort maar we vertrekken over een uur per privé jet.
Dit is dan weer geen lulkoek. Je krijgt een warm gevoel van Ridder Richard Branson.

Het was een fantastisch interessante dag en ik ben veel veel wijzer geworden, leuke contacten gelegd, kwam spontaan een oud studiegenootje tegen dus die vriendschap is ook weer aangehaald en greep op de valreep mijn kans toen ik mijn favoriete investeerder eindelijk alleen zag zitten. Met kloppend hart en trillende panty stapte ik op deze, de top tien van de Quote 500 sierende, persoon af, bedacht tussen het ademhalen door dat een mens ook maar een mens is, dus waarom zou ik niet op hem afstappen opdat hij best wel wat goudstukken mijn richting op mag schuiven zodat ik later als ik ook rijk ben en we goede vrienden zijn de arme kindjes in Afrika kan helpen.
Het is een ons kent ons wereldje. Toevallig is hij ook weer een goed vriendje van Yves Gijrath.

Wat heb ik toch met die Yves Gijrath!

Tijdens de opening van de BID kreeg iedereen de gelegenheid om een kaartje in te vullen en aan te geven met welke business specialist je graag een dagje mee op pad zou willen.
Ondanks dat mijn voorkeur uitging naar bepaalde investeerders om ze warm te maken voor mijn nieuwe project, ging mijn pen als een soort Wiji bord magneet richting vakje Yves Gijrath.
Waarom precies, ik kan er mijn pennenveer niet op leggen.

Alhoewel, toen afgelopen maandag de telefoon ging en ik een: ‘Gefeliciteerd, je bent uitgekozen om een dagje met Yves Gijrath mee op pad te gaan’, te horen kreeg, wist ik ineens waarom ik deze beste man had aangekruist.
Het is tijd om miljonair te worden.
Fair is fair.