Als ik mijn ogen sluit is het niet moeilijk om me voor te stellen dat ik onderweg ben tijdens mijn dagelijkse rondje ‘vliegen’. Ik vlieg over bergen en diep donker groene bossen, met hier en daar een veld vol uitbundig gekleurde zomerbloemen.
Zie je het voor je… valt je oog op een azuurblauw bergmeertje dat stil ligt te glimmen in de zon. Da’s gek, je vliegt hier toch regelmatig langs, maar dit meertje is je nooit eerder opgevallen. De stille diepte van het water heeft een magnetiserende uitwerking op je. Langzaam ga je wat lager vliegen, zodat je het van dichterbij kan bekijken. Je ziet dat een wuivende, goudgele rietkraag de hele vijver omsluit. Nog dichterbij gekomen, valt het je op dat er een grote platte steen in het midden van de vijver ligt. Terwijl je je afstemt op de fuweel-achtige glooiingen van de steen verandert er iets; je ziet jezelf op de steen zitten. Je billen voelen de warmte van de steen. Je bent naakt en je huid word een zacht briesje gewaar. Je merkt dat je moeiteloos, kaarsrecht op zit, je voelt je diep verbonden met de aarde…
Zo zie je en voel je, vanuit de lucht, hoe je daar zit. Zoals je vanuit de stoel waarop je zit te lezen, je ook in de lucht bevindt… en op de steen…
Als je er gevoelig voor bent, ofwel een actief zesde chakra hebt, laat je je gemakkelijk meenemen in dit soort fantasieën. Deze ‘visualisaties’ hebben een zeer positieve uitwerking op je fysieke en geestelijke gezondheid. Dit korte verhaaltje heeft al je chakra’s aangeraakt en geactiveerd. Het derde oog door je te verleiden om te gaan fantaseren. Het hart door de frisse prana-energie van bergen en de bossen. De keel door de diepte en de stilte van het meer. Je aarding kwam tot stand in het contact van je billen met de warme steen. Seksualiteit, in de zwoele aanraking van de wind op je blote huid. Je kracht en zonne-energie werden door het gemakkelijk rechtop zitten en de glanzende zon op het water geactiveerd. De communicatie tussen jij in je stoel, jij in de lucht en de jij op de steen, verruimd je keel-chakra. In dit totale ervaren van meerder werkelijkheden, verliezen vaste vormen hun waarde. De geest ‘verruimt’ zich, zodat het een ‘grotere’ werkelijkheid kan bevatten en die ook fysiek ervaren.
Wij hebben van huis uit meegekregen dat wij niet mogen liegen. Tegelijkertijd leerde men ons wat waar, en wat niet waar is. Daar hebben we ons, uit zelfbehoud mee geconformeerd. De consequentie is dat we ons afgescheiden voelen. Op de spirituele zoektocht kom je op een bepaald moment voor een keuze te staan. Of je blijft jezelf en je eigen waarheid verloochenen. Of je neemt de gehele verantwoordelijk voor jezelf en je gaat je authentieke waarheid leven. Daar is lef voor nodig maar het is de moeite waard omdat waarheid geen grenzen kent. Niet binnen je en niet buiten je. Alleen nog maar licht… en walla, daar heb ik op het nippertje ook je zevende chakra’.
Als ik mijn ogen sluit is het niet moeilijk om me voor te stellen dat ik onderweg ben tijdens mijn dagelijkse rondje ‘vliegen’. Ik vlieg over bergen en diep donker groene bossen, met hier en daar een veld vol uitbundig gekleurde zomerbloemen. Zie je het voor je…

Categorieën: Algemeen

11 reacties

datmensinkenia · 7 december 2010 op 18:47

Je kan erg mooi schrijven, maar helaas is het onderwerp absoluut niets voor mij. Ben benieuwd naar wat je allemaal gaat insturen.

Welkom hier!

Ma3anne · 7 december 2010 op 19:05

Ik had even het gevoel op de verkeerde site terecht gekomen te zijn.
Wat beoog je precies met je cursus hier op CX?

Boukje · 7 december 2010 op 19:15

Dank je wel.

Ik ben zelf ook benieuwd!

Boukje · 7 december 2010 op 19:17

Je hebt gelijk, ik heb een hoog schooljuffrouw gehalte. Ik ga erop letten.

Ma3anne · 7 december 2010 op 19:26

Haha, je reactie vind ik top!

Groetjes van een collega schooljuf. 😉

pally · 7 december 2010 op 21:51

Nou, Boukje ik was ook ooit ‘juf’, maar jij staat hier echt met je aanwijsstok voor het bord. En allemaal opletten en zo moet het! Pff… en laat dit nou helemaal ‘my cup of tea’ niet wezen. 🙁

Nou ja, misschien volgende keer beter

groet van Pally

Schorpioen · 7 december 2010 op 22:45

Ik heb het ervaren als een hijgerig ingesproken geluidsfragment, een Ad Visser-achtig gebeuren.
In keurig Nederlands, dat wel, komt het zweef-met-me-mee-naar-de-regenboogrelaas op me af, compleet met intimi-jargon.
Wat mij betreft een debuut om jeuk van te krijgen.
Wel had ik even beeld bij het naakte kind dat met haar derde oog op die steen ging zitten…

LouisP · 8 december 2010 op 01:19

Boukje,
het onderwerp is zeker de moeite waard om er over te schrijven. Maar het komt niet origineel over. Volgens mij heb ik het ongeveer al eens gelezen.

louis

Mien · 9 december 2010 op 00:08

Tjaka, wat dacht jij, ik wel.
Welkom @ CX de wondere wereld van de zwevende pen.

Mien Ziet

Boukje · 9 december 2010 op 10:17

Dank jullie allemaal voor de, soms niet milde reacties. Ik ben op CX begonnen om te ‘leren’ schrijven. Ik ben oprecht opzoek naar kritiek. Je eigen teksten maken je toch enigszins blind. Ik hoop dus nog veel van jullie te leren en wie weet, schrijf ik nog wel eens iets wat jullie wel kan bekoren…

😎 Boukje

arta · 9 december 2010 op 12:07

Ongetwijfeld, Boukje, het eerste deel van het stuk is gewoon erg goed geschreven, zeker voor een debuut, en dat het onderwerp dan wat minder aanspreekt, ach…
Gewoon doorschrijven!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder