Vreemde geluiden en rare trillingen zijn de speciale vulling van de avond. De eenzijdige dreun die de ‘piepjes’ en ‘bonken’ draagt, zorgt vanaf de eerste danspas voor een trancegevoel. Ik zit er midden in. Steeds dichter bewegen Joaquin en ik naar elkaar toe. Draaiend, zwevend, uitdagend. Het voelt alsof we alleen op de wereld zijn, de avond voordat hij zal vergaan. Mijn hoofd draait… [i]Een blik.[/i]
Ik voel hem branden in mijn rug. Zo onopvallend mogelijk kijk ik om. Mijn vriendje. Ineengezakt staat hij, met een fles bier op kruishoogte, mij te prikken met zijn kabeljauwkleurige voodoo-ogen.

Zonder verder acht op hem te slaan draai ik mij om en zweef weer de armen van Joaquin in.

“Krijg je geen problemen?” fluistert hij in mijn nek.
“Iedereen kent je. Kom op, als hij hier moeilijk over doet, is hij een nog grotere lul dan ik al dacht.”
“Hij is je vriend.”
“Maakt dat hem heilig?”

Boos kijk ik Joaquin aan. Hij is mooi. Androgyn. Over zijn geaardheid is hij zo duidelijk dat ik er nog steeds niks van snap. ‘Ik neuk alles’ is zijn standaardantwoord op elke vraag die maar neigt naar nieuwsgierigheid. Eigenlijk interesseert het me ook niet. Niet nu. Ik wil alleen dansen, dansen en vergeten. Zonder woorden begrijpt mijn maatje me. Hij wel.

[i]Een tikje op mijn rug.[/i]
‘Onee, ik wil dit niet’ denk ik, maar heb me als vanzelf al omgedraaid.
“We moeten praten,” lalt mijn vriendje, wild zwaaiend met zijn biertje.
“Vorig jaar, vorige week, morgen, okee. Niet nu. Dit is mijn feest met mijn vrienden en ik laat het je niet weer verpesten.”
“We moeten praten,” houdt hij vol.
“Morgen.”

Joaquin trekt me aan mijn arm weer de dansvloer op. De trance blijft uit dit keer. Een donderwolk heeft die plaats ingenomen.
“Ik ben het zat, helemaal zát”, roep ik getergd, terwijl mijn armen troost zoekend om zijn nek vallen. Een moment staan wij stil, bijna alsof we ons bezinnen. Alsof er een breekpunt is bereikt. Weer opkijkend zie ik meerdere ogen op ons gericht.

Een kennis sist: “Kuste jij Joaquin?”
“Tuurlijk niet. We dansen en praten, zoals we dat al jaren doen.”
“Ik zag het.”

De muziek is irritant en er zijn veel te veel mensen om mij heen. Ik loop naar buiten, waar een aantal mensen om een kampvuur zit. Sommigen ken ik, de meesten niet. Op het moment dat ik plaatsneem zit mijn vriendje plots naast me, of heb ik hem gewoon over het hoofd gezien?

“Suzanne vertelde dat jij Joaquin gezoend hebt.”
[i]Stom akelig rotwijf.[/i]
“Volgens mij heeft het niet eens nut om te ontkennen of toe te geven. De kaarten zijn al gedeeld en we hebben beiden verloren.”
Met onbezoedelde lippen druk ik een zoen op zijn wang.
“Het ga je goed.”

Categorieën: Mannen & Vrouwen

Arta

Zijn. bewonderen, verwonderen, notuleren, opwaarderen; Het zijn zomaar wat steekwoorden, die voor mij onlosmakelijk zijn verbonden aan 'Schrijven'. *Overigens schrijf en reageer ik als arta natuurlijk op persoonlijke titel

13 reacties

Dees · 5 oktober 2008 op 10:25

Hah, mooie tweestrijd. Een androgyne man die alles neukt en een lallende lover die door jouw vriendin geinformeerd wordt. En een erg schone breuk! Kan dat zo makkelijk? Dat ken ik niet 😀

Mooi stukje. Je cursieve bruggetjes vind ik wel leuk, alleen denk ik dat je ze niet te vaak moet gebruiken, omdat dan de schijn van een trucje gewekt wordt. De titel vind ik te, op de een of andere manier, de lading ervan verdient een zuurdere, smerigere breuk dan de schone [i]adieu[/i] op een wang.

KingArthur · 5 oktober 2008 op 15:06

Mijn idee is ook dat dit verhaal nog een staartje moet krijgen, dit is te mooi/makkeijk om waar te zijn 🙂

pally · 5 oktober 2008 op 16:08

Mooie sfeer, Arta, al begrijp ik de inhoud niet helemaal. Het laat me denken dat de hoofdpersoon enigszins onder invloed is van alcohol of geestverruimende middelen, kortom weg van de werkelijkheid.

Jammer, dat je met de laatste regels daaraan iets afdoet, zodat daarmee ook de rest gewoner wordt.
Dat is in andere bewoordingen al eerder gezegd.
Wel een bijzonder stukje, vind ik,

[quote]kabeljauwkleurige vodoo-ogen[/quote]
geweldig!

groet van Pally

KawaSutra · 5 oktober 2008 op 16:42

Goed geschreven. Daarom treft mij het karakter van de hoofdpersoon, het irriteert mij. Wat heb ik een hekel aan vrouwen die denken dat de wereld om hen draait. Vrouwen die zich totaal niet kunnen of willen verplaatsen in de gevoelens van hun partner. Nee die is dan jaloers of bezitterig.
Daarom dus, een uitstekend verhaal.

WritersBlocq · 5 oktober 2008 op 16:50

Wauw!! Zeer goed geschreven verhaal, waarin sfeer omslaat van intens intiem naar afstandelijke kilte.
Erg knap Arta, je bent echt een artiest.

Knuffie, Pauline.

Li · 5 oktober 2008 op 17:09

Bijna een script, deze column. In een adem uit gelezen. Uitstekende spanningsopbouw.
Maar (ook ik) had meer van de ‘plot’ verwacht.

Li

lisa-marie · 6 oktober 2008 op 09:33

Op deze troosteloze maandagmorgen waan ik mij in een het zomernacht waarin de tango gedanst wordt en de drank rijkelijk vloeit. Daar sta ik dan ook naar het geheel te kijken en voel het mee.
Goed geschreven! :kus:

arta · 6 oktober 2008 op 09:41

Ik heb gisteren jullie reacties gelezen en er even over nagedacht…
@ Dees: [i]Die cursiefjes[/i], [b]sinds ik die ‘uitgevonden’ heb[/b] zou ik er het liefst hele lappen tekst mee bevuilen,[i][b] én liefst ook nog dikgedrukt, [u]én onderstreept.[/i][/u][/b] Het zijn die toeters en bellen, hè?
@ King: Ja, na overlezen denk ik dat je gelijk hebt. Ik ga nog even knutselen aan de laatste alinea. Vraag me nog steeds af, waarom ik juist voor dit einde gekozen heb, eigenlijk…
@ Pally: Een paar jaar geleden was ik op een feest en daar draaiden ze muziek met constant dezelfde dreun. Heel lelijk. (vond ik) Wat later op de avond leek iedereen echt ‘in’ de muziek te zitten. Ze praatten, liepen, bewogen, dronken allen in hetzelfde ritme. Die muziek had ik dus in gedachten…
@ Kawa: Meestal gebruik ik mensen uit mijn omgeving in verhaaltjes. Al schrijvende trek ik er hier wat aan, rek ze daar wat uit, maak er af en toe ook een mix van. Na jouw reactie besefte ik pas dat ik in dit stukje mijn minst favoriete mensen gepropt heb. Ik kan me dus heel goed verplaatsen in jouw reactie.;-)
@ WB: Ruiken, proeven, voelen, hè? Ik blijf leren…
@ Li: Zelf moest ik een beetje aan een oktober-anti-liefde stukje van vorig jaar denken: Serpentina passionale (vandaar dat ik voor een zelfde soort titel gekozen heb), ook daar werd die vergelijking gemaakt.
@ Lisa: Jaaa, de tango…die is veeel mooier!(vraag me niet hem te dansen, overigens)
Dank voor de fijne reacties!:-)

Mup · 6 oktober 2008 op 09:55

Hee tara, uh..arta 😉
De eerste keer dat ik hem las wist ik niet zo goed wat ik ervan moest vinden. Jouw stukjes raken me altijd vanwege het echte en het persoonlijke, kon dat hier niet vinden. Heb net eerst heel laf de andere reacties gelezen, kan me in allemaal vinden, maar weet zelf niet zo goed onder woorden te brengen wat ik er zelf van vind, het liet me niet los, dus heeft het me toch weer geraakt,

Groet Mup.

Mien · 6 oktober 2008 op 13:38

Arta of Tara (?!)
Deze column is olie op het vuur en slagroom op de taart!
Ik vond het “niks aan het handje plot” juist erg sterk.

Mien Neemt Ook Wel Eens Een Paracetamolletje

pepe · 6 oktober 2008 op 18:36

Een beetje een ja en nee column van jou dit keer.
Wel weer heel knap hoe jij je verplaatst in de hoofdpersoon.

Prlwytskovsky · 6 oktober 2008 op 19:40

[quote]Stom akelig rotwijf[/quote]
Je kan niet eens jezelf vertrouwen, en dat dit? 😆

SIMBA · 7 oktober 2008 op 08:12

o jee, deze column is al bijna van de hoofdpagina af en ik had hem nog niet gelezen. Maar nu dus wel 😀
Ik heb hem een paar keer moeten lezen, wist niet goed wat ik ervan vinden moest en dat weet ik eigenlijk nog niet 😕
Ik denk dat het komt omdat ik de laatste 3 zinnen een beetje anti-climax vind.
*edit*
Ik zie dat ik nu ook nog eens in herhaling val met mijn reactie….

Geef een reactie

Avatar plaatshouder