Sinds een week of drie ben ik de troste eigenaar van een heuse sportfiets.
14 bizarre versnellingen waarvan de laatste wordt aangegeven met een Z.
Een monster in de gedaante van een stoffige gazelle met kaartenhouder voor optimale route observatie. Als ik op mijn bagagedrager een setje ‘Nordic Wandelstokken’ zou vastknopen had de EO een nieuwe ‘ik weet het beter’ presentator gehad.
Gister gemeten, 57 km per uur! waar een auto maar 30 mag.
Een sip kijkende smiley en een felle flits waren het resultaat. Best vreemd dat een auto wel een boete kan krijgen middels de flitspaal en een fiets niet.
De uitdaging ligt momenteel dan ook in het zo vaak mogelijk geflitst worden op een fiets…

Mijn nieuwe doelwitten zijn in eerste instantie dikke mensen op een brommer.
Mijn bel is erg hard en schel. Door de vaak te kleine helm heen, hoort Billy of Betty een soort versterkt magnetron-geping. Zo hard mogelijk inhalen met een zo min mogelijk ogende inspanning. Bij het stoplicht spreek ik de brommert vervolgens aan: “Mooie helm, maar voor een snorfiets heb je toch geen helm nodig?”…

Een ander geliefd doelwit zijn ‘serieuze’ wielrenners, racepakken met strakke billen, beplakte ruggetjes en geschoren borstjes en beentjes werken bij mij als een rode lap op een briesende stier. Wielrenners zijn vaak met een groepje, ik schakel naar versnelling 10 en geef gas. Als een extra wagon haak ik aan bij de fietsende trein,
ik schakel naar 11 en ga rechtop zitten en laat met beide handen het stuur los.
Ik pak mijn telefoon en ga bellen.
De imitatie Zoetemelkers en Janssens kijken geërgerd om.
Na mijn imitatietelefoon gesprek doe ik mijn handen aan het stuur en schakel naar 12 en 13, mijn hartslag slaat op hol maar ik laat niets merken.
Precies 5 minuten geef ik alles wat ik heb en kijk spottend om.
Ik buig af richting het strand en stop achter lijn 11.
Ik ben nog kapotter dan stuk, mijn longen doen pijn en in de lucht die ik inadem lijkt geen zuurstof maar chloorgas te zitten, maar dat weten zij niet.
Ik hoor mezelf zeggen: ‘Man wordt toch eens volwassen!’, echt niet!…

Rs

Categorieën: Algemeen

Robin Simon

Drummer van beroep. De doelstelling voor mijn schrijven is ritmiek combineren met taal. Zinnen die 'lekker lopen' hebben een passend ritmisch lettergreep en klanken patroon. Tenminste dat is mijn mening...;)

5 reacties

Libelle · 22 september 2013 op 14:51

Prettig geschreven. Let je op de accu?

Mien · 23 september 2013 op 07:58

Leest als een jonge hond. Die Z-versnelling was zeker niet de slaapversnelling. ‘Fiets’m eruit’, had ook gekund. Graag gelezen.

Ferrara · 23 september 2013 op 19:44

Moet jij eens kijken wat ik kan op sportstand, versnelling 8.
Met plezier gelezen

Geef een reactie

Avatar plaatshouder