Elk jaar flikt ze mij het weer. Als ik vraag “weet je iets voor je verjaardag?”, ja dat wist ze al, wat heet, ze had het artikel al uitgezocht en de winkel gevonden waar dit apparaat nog goedkoper was. Ik had het kunnen weten, elk jaar hetzelfde ritueel omdat ik nooit weet hoe al dat gereedschap heet dat vrouwlief hanteert en omdat zij al zoveel heeft dat zij nu onderhand zelf een ‘doe het zelf’ winkel kan gaan beginnen, vroeg ik mij dit jaar af wat ik haar nou weer voor haar verjaardag mocht geven zonder dat zij het nou eens zelf uitzocht en kocht en dus al uitgepakt en wel aan een ieder liet zien welk stuk gereedschap zij nu weer had gekregen voor haar verjaardag.

“Als je nou eens iets zelf verzint?” kreeg ik altijd als antwoord, maar dan meestal wist zij al wat er gekocht ging worden, nee nog beter, zij wist zelfs de afdeling te vinden waar haar cadeautje al stond te wachten op deze doos die het dan maar pakte en zei dat volgend jaar geen verjaardagscadeau van tevoren uitgezocht en gekocht zou worden, de verrassing was dan weg voor mij. Alle instemming kreeg ik vijf jaar lang. Há trut dat ik ben, tuinde er van de week weer in.

“Weet je iets voor je verjaardag?”
‘Ja, een radiaal afkortzaag, die heb ik nog niet en bij de Gamma zijn ze in de aanbieding precies die ik al heel lang zoek.” Dat was nieuw voor mij, want ik wist totaal niets af van haar zoektocht naar wéér een stuk gereedschap.
“Owwww da wisknie”, antwoord ik dan verbaast over zoveel slimheid van vrouwlief die weet dat ik al die namen altijd door elkaar haal.

Stuur mij weg voor een verfkwast en ik kom thuis met een klopboor. Zoiets maar dan anders.
Vrouwlief en ik dus boodschappen doen, rijd zij gelijk naar de Gamma en ik weer “hallo je bent nog niet jarig dame, dus eerst de boodschappen!”
‘Ja maar direct hebben ze die niet meer en dan zit jij maandag zonder cadeau!”

“Dan verzin ik wel iets anders voor je, je hebt nog zoveel nodig”, waarbij ik eerlijk aan moet tekenen dat ik bij God niet weet wat ik haar dan moest geven. Elk jaar een stuk gereedschap, die schuur in ons chalet zit en hangt ook al vol met boren en allerlei ijzeren dingen dat gereedschap heet. En onze schuur bij ons woonhuis puilt ondertussen ook uit.

Mijn overleden broer was hier eens en veel moeite en pijn kon ik hem uit de schuur rukken, want zijn ogen die ondertussen formaat schotel hadden zochten al naarstig naar een tas om in te laden. Die dacht dat mijn vrouw toch een boor meer of minder niet zou missen!” Fout van Moos want zij weet precies op de spijker af was zij heeft.

Ik noem haar ook vaak Mevrouw Spaargraag, want alles kan ze gebruiken en alsof het lot ermee instemt, als ik iets weg wil gooien komt er altijd een moment dat zij het kan gebruiken voor het een of ander. Dus voordat ik iets weggooi vraag ik maar uit veiligheidsoverwegingen of zij het kan gebruiken. Natuurlijk, hoe stom kan ik zijn om dat te vragen. En zij maar klagen dat die schuur te klein wordt. Ja de groeten tante, geen uitbouw meer eraan.

Voorlopig heeft zij het weer geflikt, haar cadeau staat hier in de kamer in vol ornaat, nog niet uitgepakt, want er valt nog niets te zagen. Pas als zij een overdekt veranda bij ons chalet gaat bouwen mag zij haar cadeautje eindelijk uitproberen.

Dat heb je met die oude bouwvakkers…Lekker als je alles zelf kunt doen, maar voor degene die niet eens een spijker in de muur kan slaan zonder dat er een stukadoor aan te pas moet komen om het gaat te dichten is het vaak een ramp. Zij is nu eenmaal een ‘doe het zelf’ muts en die kun je altijd blij maken met een stuk gereedschap. Maar als je bijna alles al hebt wat dan?

Want volgend jaar zit ik weer met hetzelfde probleem. Al zes jaar lang geef ik haar nu gereedschap wat zij zelf uitzoekt en ik aan de kassa mag betalen, vaak weken voor haar verjaardag, zij is er dolgelukkig mee en ik kan dan alleen op haar verjaardag de bloemen geven namens mij en onze kat. Want vrouwlief is snel tevreden, behalve het gereedschap, want dat moet puik zijn.

Ik denk er ook sterk over om onze verjaardagen af te schaffen, want we hebben genoeg aan elkaar en de kat krijgt ook genoeg, we hebben alles wat wij hebben willen, zolang wij maar gezond blijven is dat het grootste cadeau dat het universum haar en mij mag geven. Daar hoef je niet jarig voor te zijn.

Heb het trouwens nooit begrepen, hoe kun je nou blij zijn als je ouder wordt, dan ga je eerder dood, nou lekker feestje dan.
O ja KAWA ook jij gefeliciteerd met je verjaardag, krijg jij een nieuwe motor???


klapdoos

Gewoon een Amsterdamse vrouw die met een vrouw getrouwd is, ziek is, zodanig dat de neerwaartse spiraal steeds verder zakt. maar een kniesoor die daarop let. Ik lach graag, heb genoeg traantjes gelaten om mijn ziekte en nu is het tijd om via mijn nieuwe boek eens door te gaan met uit het leven te halen wat er te halen valt, zeker in een crisistijd is het de kunst om toch vrolijk te blijven. Mijn motto is dan ook: Een dag niet gelachen is zeker een dag niet geleefd.

8 reacties

Mien · 11 maart 2009 op 13:04

Vreemd hoor. Gereedschap voor je verjaardag vragen en krijgen.
Ik reken gereedschap tot gemeenschappelijke kosten die uit de huishoudportomonnee betaald worden.

Trakteer elkaar eens lekker op een weekendje weg of een dagje sauna.
Of nog beter, laat een leuke dame of heer spontaan uit een doos springen!

Succes verzekerd!

Mien

klapdoos · 11 maart 2009 op 13:12

Mien jij kent vrouwlief niet, dat is een ouwe bouwvakker een klusmarieke, vandaar haar verslaving naar gereedschap. En wat die dame aangaat die uit een taart springt, is al eens geweest uit eten doen wij regelmatig of kort gezegd je kan mijn vrouw alleen maar blij maken met een hamer en spijker, is ze dolgelukkig.. Maar die had ze natuurlijk ook al :hammer: :hammer: :stom: :stom: 😆 :eh:

LouisP · 11 maart 2009 op 22:53

Nu weet ik het! Klapdoos is een man en nu vind ik dit verhaal best leuk.

groet,
L.

klapdoos · 11 maart 2009 op 23:10

Louis P Je moet echt eens wat meer columns van mij lezen, althans de moeite doen om desnoods tussen de regels door te lezen, want van jouw reactie kan ik geen chocolade maken, daar hoef je geen man of vrouw voor te zijn…Slim gevonden hoor, je hoort er helemaal bij…. 😆 😆 😆 😆 :wave: :wave: :wave: :wave: :wave: :wave:

KawaSutra · 11 maart 2009 op 23:12

Haha, Klapdoos, gelukkig draait mijn motortje nog als een tierelier. 😀 Maar bedankt voor de felicitaties.
Nou durf ik bijna niet meer eerlijk te zijn maar ik dacht toch echt dat je in de eerste alinea’s doelde op een vibrator. Zulk gereedschap heb je ook in allerlei soorten en maten. 😀

maurick · 12 maart 2009 op 08:56

Leuk geschreven. 🙂
Wel een beetje lang, maar het boeide wel tot het einde. Ook leuke uitsmijter, trouwens.

pally · 12 maart 2009 op 09:42

Ik heb wel om de inhoud moeten lachen, Klapdoos, maar zelfs met jouw maten gemeten vond ik hem te breedsprakig. Dan ga je je namelijk herhalen en dat is jammer.Dus voor je instuurt even met de radicale kortzaag erdoorheen 😀

groet van Pally

Prlwytskovsky · 12 maart 2009 op 18:26

[quote]Mijn overleden broer was hier eens [/quote]

Hoe krijg ’tie dat voor elkaar??? :eh:

En ja, verjaardagen van wederhelften …: de mijne ging ooit eens een cadeau ruilen. Ze is nog niet terug.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder