Fruitvlucht

Jij wilt natuurlijk niet al te veel zeuren, en al helemaal niet te boek staan als iemand die overal een punt van maakt, maar gisteren vloog er een paarse banaan door de tuin.
“Er vloog een paarse banaan door de tuin”, zei jij tegen jouw vriendin.
“Dat kan niet”, reageerde zij. “Bananen zijn geel.”
Jouw vriendin is behoorlijk algemeen ontwikkeld, maar wel van het type ‘wat ik niet gezien heb, dat bestaat niet’. Afgezien van de paarse kleur was het een archetypische banaan. Een centimeter of twintig lang, krom zoals het hoort, en je kon nog precies zien met welk uiteinde hij aan de boom had gehangen.
Jij belde direct de politie.
“Er vloog een paarse banaan door de tuin.”
“Wilt u melding maken van een ufo?”
“Nee natuurlijk niet, het was een echte banaan, paars weliswaar, maar toch een banaan. En trouwens, een ufo aangeven doe ik nooit. Voor je het weet denkt iedereen dat je een fantast bent, en ik zie de krantenkoppen al voor me: Inwoner uit Almere ziet fruit vliegen.”
“Maar wat wilt u dan?”
“Aangifte doen van het schenden van mijn privacy. Je kunt blijkbaar niet eens meer rustig in je tuin zitten zonder dat er bananen langs je heen scheren. Daar zouden jullie eens wat beter op moeten letten. Meer patrouilleren, meer blauw op straat, nou ja, u begrijpt wel wat ik bedoel.”
“Ik begrijp u volkomen.”
“Dat mag ik hopen, want als u er geen paal en perk aan stelt, dan is mijn tuin straks vergeven van de paarse bananen. En als je niet uitkijkt ook nog van de grijze mandarijnen.
“Maar mijnheer, voor grijze mandarijnen bestaat er beleid hoor. We proberen ze echt wel af te vangen en terug te sturen naar het land van herkomst. Maar ja, soms schiet er wel eens eentje tussendoor.”
Jij wilt natuurlijk niet al te materialistisch overkomen, en al helemaal niet te boek staan als iemand die overdreven zuinig is, maar jij snelde naar buiten om de auto in de garage te zetten.