Geeft een negerinnentiet melk of chocomelk?

Een uhhh héél vage kennis (géén bloedverwant) wiens genetisch materiaal een wel heel zware deuk heeft opgelopen, hetgeen hij schaamteloos etaleert door bij tijd en wijle zijn hoofd op straat en zelfs familiebijeenkomsten te vertonen, heeft zich een vrouw ‘gehaald’. Het is inmiddels al enkele jaren geleden maar op een dag kregen wij te horen dat deze vleesgeworden laaf – daar lijkt hij het meest op – een ‘zwartje’ uit donker Afrika ging scoren. Dit soort nieuws is meestal al tenenkrullend genoeg maar het wordt pas echt een klucht wanneer dat nog blijkt te lukken ook. Zelfs een eenogige 80 jarige met builenpest besmette Oost-Siberische greppelsnol zou voor de eer bedankt hebben. Dit best wel mooie en aardige meisje echter niet.

Het dorp waar dit meisje vandaan komt heeft nog nooit eerder een blanke gezien. De komst van deze uitzonderlijke gestalte moet op hen een impact hebben gehad, die zijn weerga niet kent. Hij kwam spiernaakt met slechts een kralenketting om zijn nek en een veer in zijn reet het dorp ingewandeld en dát heeft indruk gemaakt; hij heeft een piemel waarvan elke zwarte accuut in een levensbedreigende depressie schiet. De gelijkenis met menig vruchtbaarheidsbeeldje bleek beangstigend en de dorpsoudsten èn de medicijnman hebben hem direct de godenstatus verleend. Ik verzin maar wat hoor. Ik weet het anders namelijk niet. Wat kan dit meiske in ’s hemelsnaam bewogen hebben zich in de echt te laten verbinden met deze rukfout. Het zaad waaruit deze creatuur is ontsproten moet op de wc-bril van een openbaar schijthuis hebben gelegen en abusievelijk in ’s moeders doos zijn beland nadat de vorst er, net als bij boerenkool, eens goed overheen is geweest en het belangrijkste genetische materiaal voor altijd heeft gewist.

Het heeft inmiddels enkele jaren geduurd voordat het meisje eindelijk toestemming kreeg om naar ons land te komen. Wij waren er al die tijd stellig van overtuigd dat ze als een speer de anoniemiteit in zou vluchten zodra ze voet op Nederlandse bodem zou zetten. Gewoon vanwege ‘hem’. Iemand met gezond verstand neemt dan de benen zou ik denken. Maar dat blijkt dus niet zo te zijn. Het meisje blijft braaf bij haar heer (zo gedraagt hij zich, ahummm) en volgt een inburgeringscursus. Ik kan niet wachten tot ze onze taal goed spreekt. Ik kan niet wachten tot ze het verhaal hoort van ’s mans grootmoeder die oprecht en in alle onschuld gelooft dat de handen en voeten van zwarten niet helemaal zwart zijn omdat ze ‘daarop stonden toen ze gespoten werden’. Of zonder spoor van spot of humor vraagt of uit een negerinnentiet gewone melk of chocolademelk komt.

Ze moet zich dan langzaamaan gaan afvragen wat er aan haar man anders is dan normale mannen. Neeeeej, ik wens nu niet in discussie te gaan over wat wel en niet normaal is. Laat ik het makkelijk houden; alles vanaf de Tokkies is normaal. Tokkies inbegrepen, dus ik leg de lat echt niet te hoog.
Er moeten vragen in haar opkomen. ‘Was het leven in donker Afrika dan zó slecht? Hoeveel honger en misère moet een mens kennen om zich zó te laten verleiden? Door een rukfout GvD!’

Ik twijfel er niet aan dat het meisje alle redenen van de wereld heeft om uit haar vetrouwde omgeving te vluchten. Maar er zal een dag komen dat ze begrijpt dat deze ‘heer met Belgisch-koloniale trekjes’ eigenlijk gewoon geen heer is, maar een hufter waarbij ze geen dag langer wil blijven. Terug naar huis kan ze misschien niet.

Ik vraag me af of het met haar goed komt.