Hallo, nachtzuster, kan u mij even helpen met urineren?
Nachtzuster zet heel professioneel en bijna pijnloos een katheter.
Om drie uur ’s nachts heeft een andere patiënt veel pijn. Nachtzuster roept een dokter die onmiddellijk pijnstillende middelen toedient.
Wegens het tijdsverschil van zeven uren is het op het tijdstip dat de Nederlandse dokter de pijn van de Hollandse patiënt verzacht reeds 10 uur ’s morgens in het grootste ziekenhuis van Bali. (Indonesië)
De dokters gaan de airconditioned kamer binnen van elke patiënt die een ziekteverzekering of voldoende geld heeft, stellen een diagnose vast, geven vriendelijk advies, en doen in het algemeen wat Nederlandse dokters doen met patiënten.
De zieken die slechts een tweede klasse behandeling kunnen betalen hebben geen eigen kamer. Zij liggen samen met twintig anderen in een zaal. Er is geen enkele privacy. Geen gordijnen die de zieken afschermen. Dikwijls liggen er meer dan twintig patiënten, die dan op een matras op de grond moeten slapen. Ook hun familieleden liggen naast de bedden op de grond.
Hier is er minder service. Wanneer zij een glas water willen drinken moeten zij hard genoeg roepen om de onverschillige verpleegster ertoe te bewegen hun te helpen. Er is ook geen airconditioning. Enkel een aan het plafond bevestigde ventilator draait langzaam rond om de tropische hitte te verdrijven. Gelukkig mogen familieleden, vrienden en kennissen ook hun matras meenemen en bij de zieke blijven zodat er toch mensen zijn die waken over de patiënt, maar de dokters blijven redelijk onverschillig.
Zij nemen hun studenten mee die dan kunnen oefenen op de zieken en op die manier geneeskunde leren.
De derde klasse is een wereld op zich. Hier liggen patiënten die geen geld hebben. Die mensen hebben een certificaat bekomen van hun dorpshoofd waarin vermeld staat dat zij arm zijn.
Zij liggen in de kelder van het ziekenhuis samen met heel veel anderen. Het is tropisch warm daar. Soms komt een leerling dokter langs. Soms ook een echte dokter, maar behalve de uiterst noodzakelijke zorgen gebeurt er niets.

Het heeft geen zin om die mensen te helpen, zeggen de dokters mij, want wanneer zij weer naar huis worden gezonden hebben zij geen geld om de medicijnen te kopen die wij voorschrijven en gaan zij toch dood.
Ondertussen wordt een bloedend slachtoffer van een verkeersongeval binnengebracht. Het blijkt dat de jongen geen geld heeft. Hij wordt op een draagberrie in de gang gelegd en bloedt dood.

Een arme mens betaalt toch nooit, zeiden de dokters met wie ik sprak, en de Indonesische regering betaalt ons ook niet. Wij hebben toch geld nodig om de opvoeding van onze kinderen te betalen, nietwaar? Gelukkig zijn er nog patiënten die geld hebben, zodat wij een mooi inkomen hebben. Aan behoeftige zieken verdienen wij niks. Of dacht u soms dat wij terug arm willen worden nadat onze ouders het eten uit hun bek hebben gespaard om onze dure doktersopleiding te betalen?

Ik reed naar huis op mijn elektrische scooter en onderweg zag ik een mentaal gehandicapte die hysterisch lachte en rammelde met zijn ketting. Hij was aan een boom geketend. Zie de foto hier.http://www.beritabali.com/index.php/page/foto/dps/detail/08/oktober/2012/Orang-Gila-Dipasung-dan-Dirantai-di-Bali

Wat hebben jullie het goed in Nederland!


16 reacties

Libelle · 15 december 2012 op 13:39

Een eye-opener Wayan.
In de kelder hebben ze in ieder geval geen last van het type Albert Verlinde. De BB-ers(bekende Balinezen) slapen vast boven en da’s weer een voordeel.

Ferrara · 15 december 2012 op 15:04

Wyan ik vermoed dat jij ook aan de betere kant van de lijn zit als je ziek mocht worden, wat ik natuurlijk niet hoop.
En verder kan ik alleen maar zeggen. Verschrikkelijk!

arta · 15 december 2012 op 15:58

Bijna niet te bevatten, die foto en die beschrijving van de ziekenhuiskelder… Zó mensonwaardig…

Goed geschreven, Wayan!

Meralixe · 16 december 2012 op 08:10

Mooie column maar U hebt, wat inspiratie betreft, wel het voordeel er met uw neus op te zitten.
Die kracht van het geld is ook al terug te vinden in ‘De Bijbel,’ dat boek dat U onomwonden fictie noemt en gelijk stelt met een boek van een onnozelaar met een klein snorretje. :eh:

SIMBA · 16 december 2012 op 09:54

Zo blij dat ik in Nederland woon met van die lieve Nachtzusters!

Wayan · 16 december 2012 op 10:33

Beste Meralixe, we gaan hier niet praten over de bijbel, want dan kan ik uren doorgaan.
Ik zal er eens een column over schrijven.
En die Oostenrijkse mislukte artist heeft een aantal familieleden van mij vermoord na hevige foltering (nee, geen joden, mijn familieleden waren Vlamingen die werkzaam waren in het verzet tegen de Nazi’s)

Nachtzuster · 16 december 2012 op 11:24

@Simba :kus:

GiedoD · 16 december 2012 op 11:31

Dat heb je zo met die culureel hoogstaande volkeren. Zo lang de zon maar schijnt zeker?

Wayan · 16 december 2012 op 12:15

@Guido : haha, inderdaad. Ze zijn wel cultureel hoogstaand, maar ze zijn verdomme niet in staat om hun land te organiseren. Totale chaos hier. Ik bedoel het Indonesisch volk en de regering.
Ik erger mij voortdurend aan de corruptie, de stroomonderbrekingen waardoor ik mijn generator moet inschakelen, het verbranden van huisvuil voor elke deur (ook plastic waardoor vreselijke geuren binnenwaaien in mijn huis, hun idee dat elke blanke schatrijk is en dus mag bedrogen worden wanneer die blanke iets aankoopt, enzovoort.
De lijst is lang, maar toch zal ik nooit racistische opmerkingen maken.

GiedoD · 16 december 2012 op 13:16

Mijn beste Wayan. Ik was reeds enkele malen op Bali, Java, Lombok, Flores. Mooie eilanden trouwens en doorgaans leuke mensen. De dingen die jij schrijft heb ik er af en toe ook ervaren. Je kunt die zaken vertellen, neerschrijven, je mening verkondigen objectief en zakelijk of ze ludiek uitvergroten bvb “Indonesiers denken dat blanken ezels zijn die geld schijten want ze staan te trappelen van ongeduld om ze te bedriegen”. Ben ik dan een racist wanneer ik dat schrijf? Neen toch. Dat ik hiermee veralgemeen is een feit maar daar heb ik geen negatieve bedoelingen mee. Is net hetzelfde als schrijven dat Fransen wijnzuipers zijn en Nederlanders kaasvreters. Toch niks mis mee. De Nederlander die geen kaas lust zal zich toch niet beledigd voelen. Allé, dat hoop ik toch :-). Nog een prettige zondag.

Dees · 16 december 2012 op 14:08

Eerste-, tweede- en derderangsburgers. En dan nog de burger die als huisdier aan een boom geketend zat. Indrukwekkende beschrijvingen.

Wat hebben wij het goed. Met je Balinese werkvrouw, je scooter en je eersteklas behandeling jij toch ook?

Wayan · 16 december 2012 op 15:20

Guido je hebt gelijk. Peace, man !

Pierken · 16 december 2012 op 15:39

Wayan, hier in Nederland zitten we met het dilemma of we de knecht van Sinterklaas wel Zwarte Piet mogen noemen. Zijn we futiliteiten overeengekomen dat de ‘Negerzoen’ moest worden omgedoopt naar ‘Zoen’, etc. Nederland heeft te maken met een integratiebeleid waarin de meeste culturen van alle andere landen moeten worden samengebracht. Als er ergens continu wordt gewerkt aan de bewustwording van racisme, dan is dat wel hier in Nederland. En onder dat integer streven schat ik ook GuidoD in als serieus deelnemer, na het lezen van zijn reacties.

Jouw ervaringen aldaar komen op mij dubbel over. En niet alleen op mij, getuige de bovenstaande reacties. Je schrijft over standenverschillen binnen de cultuur daar, waarbinnen normen worden gehanteerd die mij doen denken aan de rigiditeit van slavernij. Dat gooi je vervolgens op als een betere omgangsvorm dan te zeggen wat je wil zeggen. Ook al zou dat iets zijn met een hele andere bedoeling. Daarbij heb ik liever dat iemand mij hardop een klootzak noemt, dan dat ie voor mij buigt, maar ondertussen wel denkt dat ik een klootzak ben. Dat vind ik als voorstander van vrijheid van meningsuiting in jouw beeld, op wat wel en wat niet mag, lastig te bevatten. Je hebt m.i. moeite met kritiek op jouw vertroebelde visie waarin je alles samenvat. Dat heeft niets te maken met, ik noem het, details van cultuurverschillen.

Nu over deze column: Je schetst een erbarmelijk standenverschil. Mijn vraag aan jou is wat je hiermee wil zeggen vanuit de positie die je daar persoonlijk hebt? Wil je jezelf profileren als schrijver of vraag je om een oprecht mededogen?

Wayan · 16 december 2012 op 15:42

Dees,soms duurt het 2 maanden alvorens ik voldoende geld bij elkaar geschraapt heb om mijn Balinese werkvrouw te betalen.
Toch komt zij elke dag werken, want zij vertrouwt er op dat ik haar ooit wel zal betalen.
Zij begrijpt dat ik mijn mager inkomen uitgeef aan voedsel voor mijzelf en mijn kinderen en dat zij moet wachten op haar wedde.
Toen ik zelf opgenomen werd in het ziekenhuis wegens een malaria aanval die verergerd werd door tyfus, heeft mijn Indonesische ex-echtgenote er voor gezorgd dat ik niet in derde of tweede klasse moest liggen. Mijn ex-echtgenote heeft alles betaald, want ik heb geen ziekteverzekering en geen pensioen.
Mijn scooter is een cadeau van mijn broer. Die elektrische scooter kost 500 euro.
Ik verdien gemiddeld tweehonderd euro netto per maand, maar het leven is goedkoop, want voor 1 euro heb je al rijst met kip en groenten in een eetstalletje.
Soms, wanneer ik geluk heb, verdien ik zelfs 500 euro in 1 maand.
Maar ik wil dit leven niet opgeven.
Nooit zal ik weer naar Belgie terugkeren.
Hier zal ik sterven, met de arme mensen in mijn buurt, die zo lief voor mij zijn.
Even tussen haakjes : mijn ex-vrouw betaalt ook mijn internetverbinding, zodat ik op columnX kan schrijven.

Wayan · 16 december 2012 op 15:55

Ja Pierken, het leven is ingewikkeld. Mijn positie is die van een arme mens met de andere armen in mijn achterbuurt, waar de open riool voor mijn deur stroomt en waar tijdens het regenseizoen de riool dikwijls buiten haar oevers treedt, zodat al de schijt in mijn woonkamer stroomt.
In mijn buurt geen toeristen. Ik ben de enige blanke hier, maar we helpen elkaar, dus ik help de kinderen met hun Engels huiswerk, en de vader van die kinderen herstelt mijn dak wanneer het weer eens binnenregent.
Als ik je email adres zou kennen kan ik een paar mooie foto’s zenden van de open riool en van mijn krotwoning onder de palmbomen.

arta · 1 april 2016 op 09:45

Zo leuk om alle verhalen terug te lezen!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder