Enthousiast vertelt hij over zijn weerzien met oude vrienden. Zij kent ze ook en is benieuwd naar wat er van hen geworden is. Toch bekruipen haar angstige gevoelens. Ergens in een donkere hoek van haar gedachten springt een deur open. Ze wil hem dicht duwen maar dat gaat niet. Hij mag het niet weten, tegen hem heeft ze vertelt dat het verwerkt is, over en sluiten. Alleen zit het diep weggestopt dus geeft ze zichzelf weer die belangstellende houding. Herinneringen aan alle scholen en opleidingen en alle leven er om heen zijn verbannen naar diepe donkere krochten . Er is één ding dat voorkomen moet worden. Het gevonden worden door die zogenaamde vrienden uit die tijd. Alles wordt eraan gedaan om het zo te houden. Toch was daar dat brandend vuurtje dat haar nieuwsgierigheid wekenlang uitdaagde. Als vlammen die likken langs een vers stuk hout. Uiteindelijk won haar nieuwsgierigheid het en voor ze het zelf in de gaten had, was ze aan het zoeken op ‘het net’.

Een nepidentiteit had ze zich aangemeten op hyves. Er ging een wereld voor haar open, al maakte ze zich zorgen, omdat haar man ook wilde gaan zoeken naar oude bekenden, terwijl hij altijd zei hyves niks te vinden. Ze liet hem aanmodderen maar was één brok spanning. Hoe zeer ze er ook op hoopte, het gevreesde moment bleef niet uit. Hij riep haar om mee te kijken. Met de grootste omzichtigheid opperde ze hier en daar wat, want ze kon niet laten blijken dat ze precies wist hoe alles in elkaar stak.

Ja hoor, daar had hij iemand gevonden. Dolenthousiast dat het gelukt was, moest ze van hem goed mee kijken naar de foto. Het leek overeen te komen met het beeld dat ze zo’n tien jaar geleden hadden. Om het zeker te weten keken ze bij de interesses en bij eten stond; “Gefrituurde kat met hondenballensoep.” Zoiets kon alleen hij bedenken. Samen gierden ze het uit . Hij drukte per ongeluk op interesse . Daar kwam te staan dat er twee leden waren die deze interesse-club deelden. Twee mensen die elkaar totaal niet kenden, dacht hij. Het zorgde voor een onbekommerde lachbui. Hij wilde die intersse ook wel toevoegen aan zijn nieuwe profiel maar hoe dat moest?

Ze pakte de muis over en maakte hem moeiteloos lid van haar hyve.

Categorieën: Algemeen

16 reacties

LouisP · 14 april 2009 op 18:09

Lisa M.

wat een fijn stukje. Zag je zijn vroegere vrienden allemaal even graag?
Mooi afgesloten.

groet,

Lou

pally · 14 april 2009 op 21:40

Hallo Lisa-Marie, best een interessant stukje en zeker niet slecht geschreven. Ik heb soms niet helemaal begrepen wie wie is, maar dat kan aan mij liggen.
Dit vond ik een heel mooi beeld:
[quote]Als vlammen die likken langs een vers stuk hout[/quote]

Ga lekker door met schrijven!

groet van Pally

Mosje · 14 april 2009 op 21:53

Wat dacht je lisa-marie? Ik moet iets schrijven want dan mag ik met terugwerkende kracht op de meeting komen?
🙂
Leuk stukje, hoewel je mijn ballen erbuiten had mogen laten.

WritersBlocq · 15 april 2009 op 00:02

Hallo lekker ding, want dat ben je, een lekker zalig mens, eggiewel 🙂

Leuk je te lezen boven de reacties ipv alleen maar er onder, of heb ik je schrijvelarijen gemist… ken best dat dat kan eerlijk gezegd.

Leuk je te lezen, jammer dat je de spelcheck niet ff gebruikt hebt – had je daar geen [quote] intersse [/quote] in?
😀

KawaSutra · 15 april 2009 op 01:23

Als dat geen bevestiging is van een passend paar? Of heb ik het toch verkeerd begrepen?

@Pally:
[quote]Als vlammen die lekken langs een vers stuk hout[/quote]
Ik weet niet hoe jij quote Pally, maar er staat toch echt ‘likken’ in de tekst. 😀

SIMBA · 15 april 2009 op 07:49

Lisa! En dan zeg jij dat je niet kunt schrijven!
Leuk stukje hoor, mag wel vaker.

pally · 15 april 2009 op 09:09

Ge het hillemal gelaik, Kawa, bietje te snel gewist. Heb het al veranderd 😀

Pally

champagne · 15 april 2009 op 10:15

Ik moest hem 2x lezen, voordat ik door had hoe het nu zat. Ik ben net wakker, dat is mijn excuus 😉

Je schrijft leuk.

Ma3anne · 15 april 2009 op 10:33

Yes! Meteen na de meeting een column. 😀
Altijd weer leuk als je de schrijver in persoon hebt gezien.

Ik moest het twee keer lezen om door te krijgen wat je nou precies vertelt.
Misschien omdat ik benieuwd was naar wat ze weg had willen stoppen? Daar komt geen antwoord op.
En dat maakt het uiteindelijk best een spannend stukje, omdat het vragen oproept.

arta · 15 april 2009 op 10:41

Ja! Leuk!
🙂

doemaar88 · 15 april 2009 op 16:06

Leuk stuk, goed geschreven. Mooie uitsmijter. Blijven schrijven a.u.b.! 😀

DreamOn · 15 april 2009 op 16:32

Zie nou wel: je schrijft als een tierelier!
Hartstikke goed gedaan! :wave:

Groetjes, DO.

lisa-marie · 15 april 2009 op 17:48

Allemaal bedankt voor de warme reacties!!
Geeft de mens toch moed want schrijven blijft spannend.

En inderdaad voor het geheel had ik het zgn. “perfecte” stel in mijn gedachten.

En WB ik dacht dat ik en mijn spellingscontrole alles hadden gezien, auw :stom:

WritersBlocq · 15 april 2009 op 20:08

Hihi, in elk van mijn schrijvelarijen zit wel een foutje, en anders is het vaak puur geluk 😉 dus huplakeeeee, in de pen jij! Ik zie uit naar je volgende, harstikke leuk. En ook gezellig om jou weer gezien te hebben natuurlijk 🙂
Groetje, Pauline.

Neuskleuter · 15 april 2009 op 22:17

Het roept nog veel vragen op. Hoe was haar verleden? Hoe wil ze graag gezien worden door haar kennissen van vroeger? Daar ben ik wel erg benieuwd naar, misschien is dat leuk voor een volgende column?

Leuk geschreven verder, de titel als clou is erg grappig!

Mien · 23 april 2009 op 16:28

Stof tot nadenken dit collumpie.
Goed geschreven met een ingenieus script.
Ik zie uit naar de volgende.
In de titel liever geen aanhalingstekens!

Mien

Geef een reactie

Avatar plaatshouder