Priesters met samenlevingscontracten moeten die van de bisschoppen ontbinden. Anders worden ze uit de kerk gegooid. Ik hoor er voor het eerst van. Mijn besef is blijven steken bij de inwonende, al dan niet bevallige huishoudsters. Maar die bisschoppen zijn niet van gisteren. Van een inwonende huishoudster kunnen ze niet veel zeggen. Het is niet ondenkbaar dat ze alleen het huishouden doet. Maar een samenlevingscontract is wat anders dan een arbeidsovereenkomst. Dat het samenleven in het ene en de arbeid in het andere contract wel eens op hetzelfde neerkomen doet er dan niet zoveel toe. Tot de samenlevingscontracten hun intrede deden in de pastorale wereld was het voordeel van de twijfel van toepassing. Maar een samenlevingscontract is trouwen voor wie niet wil, kan of mag trouwen. Met alles er op en er aan. Dan is er geen twijfel meer mogelijk.
Waar het uiteindelijk om gaat is de zuiverheid van de leer. En elke leer gaat om wat zwart op wit staat, wat besloten is en wat dus geloofd moet worden. Dat is iets fundamenteel anders dan de werkelijkheid. Er zal wel een storm van protest komen uit de kringen van samenlevende priesters. Dat de opvatting van de bisschoppen maar ouderwets zou zijn. Dat de katholieke kerk niet kan overleven als priesters niet mogen trouwen. Dat ze zelf willen bepalen hoe ze hun priesterschap invullen. Ofwel, dat ze zelf bepalen wat rooms katholiek zijn is. En dat is natuurlijk van de gekke! Het bestaan van grote godsdiensten is juist gebaseerd op het beginsel dat hogere instanties, Pausen, Ayatollahs en andere goeroes, bepalen wat er geloofd dient te worden. Stel dat iedereen zelf de bijbel en andere heilige boeken gaat interpreteren, dan ontstaan er net zoveel godsdiensten als er gelovigen zijn. Chaos dus. Maar het kan nog erger. Stel dat de hele last van de eeuwenlange tradities opeens overboord zou worden gegooid. Dan zouden islamieten, christenen, hindoe’s tot de ontdekking komen dat ze heel wat meer gemeen hebben dan er verschillen zijn. En dan zouden ze sam sam kunnen doen. Dat zou het einde zijn van heilige oorlogen en kruistochten.
Het is dan ook volkomen terecht dat de bisschoppen hun poot stijf houden. Vergelijk geloof met business, of de kerk met een bedrijf. In het bedrijfsleven geldt “Wiens brood men eet, diens woord men spreekt”. Klokkenluiders die uit de school klappen zijn het uitschot van het bedrijfsleven. En in het geloofsleven zijn de enige klokken die geluid mogen worden die van de kerktoren. En alleen de koster of de kapelaan mag zich daarmee bezighouden. Nu lijkt het in eerste instantie vreemd dat een bedrijf zich bemoeit met het privéleven van haar werknemers. Maar voor een bedrijf waarvan de corebusiness de bemoeienis is met het privéleven van haar klanten, de gelovigen, ligt dat natuurlijk geheel anders. Het zou onlogisch zijn als ze niet ook eisen zou stellen aan het privéleven van haar werknemers. Als zij zich niet houden aan de policy van hun werkgever is dat een slecht voorbeeld voor de klanten. Policy is hetzelfde als traditie. En dat is de echte basis van een godsdienst en natuurlijk niet een boek van 2000 jaar geleden. De bisschoppen kunnen dan ook niet anders dan het hoofd bieden aan de bijl die aan de wortel van het bestaansrecht van de kerk wordt geslagen door geile priesters.
9 reacties
MBB · 11 juni 2003 op 17:18
Je hebt helemaal gelijk 😀
(Moet er niet aan denken dat he allemaal Calebs worden 😆 )
Kobus · 13 juni 2003 op 11:53
Het verhaal rond priesters heb ik denk ik ergens gemist in de dagbladen. Maar wil het wel wat nuanceren. Bij de RK kent men priesters en pastores. Priesters hebben een eed afgelegd (gewijd) en mogen niet trouwen. Pastores hebben die eed niet en (meestal) geen afgeronde opleiding zoals een priester. Een pastor mag ook niet alle sacramenten doen. Een pastor kan wel trouwen of een samenlevingscontract afsluiten. Zowel pastores als priesters vallen onder het kerkelijk gezag. Het Pensioenfonds van de Nederlandse Bisdommen is heel discriminerend. Pastores met een samenlevingscontract of een geregistreerd partnerschap hebben geen recht op een partner- of een nabestaandenpensioen. Ik neem aan dat daar de angel zit. De Commissie Gelijke Behandeling heeft een klacht over discriminatie door het Pensioenfonds van de Nederlandse Bisdommen ontvankelijk verklaard, maar het Pensioenfonds heeft inmiddels laten weten in de uitspraak geen aanleiding te zien tot aanpassing van het betreffende onderdeel van het pensioenreglement. Het gaat er denk ik ook niet om dat priesters geen samenlevingscontracten kunnen aangaan. Als iemand van uit zijn Christelijke overtuiging, een door de RK erkende keuze kan maken tussen priesterschap of pastor moet je geen beperkende maatregelen opnemen in je voorzieningenpakket. Want dat deugt niet.
De discussie rond priesterhuwelijken en samenlevingsvormen is een hele andere dan waar het hier om gaat. Maar heb al gezegd..Ik heb blijkbaar wat over het hoofd gezien in de dagbladen.
Maurits · 15 juni 2003 op 00:00
Beste Kobus, Mijn column heb ik al enkele maanden geleden geschreven en is gebaseerd op berichtgeving die in die tijd in de kranten verscheen. Je aanvullende informatie is interessant maar wat ik wilde zeggen is iets fundamenteler mbt het bestaan van institutionele godsdiensten en de behoefte daar deel aan te hebben.
Kobus · 15 juni 2003 op 12:07
Probleem met de RK is dat zij juist van een kerkelijke organisatie veel meer een maatschappelijke organisatie is geworden.
Dit heeft tot gevolg gehad dat zij het eigen functioneren en de oude bijbelse waarden steeds meer (in Nederland) ter discussie heeft gesteld.
Onder de zekerheden die mensen in het geloof dachten te vinden is een bom gelegd. Op dit moment is er wel discussie of de RK weer niet meer vanuit de bijbelgedachte moet gaan functioneren. Dus in wezen een geloofssekte wordt.
En wat de samenlevingscontracten betreft. Een priesteropleiding is een heel lang proces, vergelijkbaar met universiteit. Dus heeft men genoeg tijd om zich op een dergelijke stap te bezinnen. Discussie binnen de kerk prima !
Maar het is typisch Nederlands dat buitenstaanders menen daar een rol in te moeten spelen.
Maurits · 15 juni 2003 op 17:02
Als columnist kies je automatisch voor een positie als buitenstaander. Dat is noodzakelijk om de afstand tot het onderwerp te krijgen en zodat je dingen kan zien die je van binnenuit niet ziet. Ben ik op gevoelig terrein gestuit?
Kobus · 15 juni 2003 op 18:55
Niet op gevoelig terrein voor mij, hoor Maurits.
Ben ook maar, zoals ze dat zo mooi zeggen, van huis uit RK. Maar als je ergens over schrijft, mag ik toch aannemen dat je je hebt verdiept in de situatie waarover je schrijft. Anders is het een hoop gemekker en weinig wol. Tenzij het eigenlijk hoort in de categorie Gein en Ongein. Want dan mag je je wat meer permitteren.
Maurits · 15 juni 2003 op 21:16
Beste Kobus, Ik ben natuurlijk niet zo goed op de hoogte van het RK geloof als een (ex) katholiek. Gelukkig hoeft dat ook niet want mijn column gaat in wezen over kwesties die verder strekken dan alleen het roomskatholicisme. Zoals de drang je aan te willen sluiten bij een groter geheel. En dan stuiten op het feit dat dit ten koste gaat van een deel van je individuele vrijheid. Wat leidt tot schipperen tussen die 2 polen. Misschien is het een idee om je eens echt in mijn column te verdiepen. Niet alles is wat het op het eerste gezicht lijkt. En als een column je kennelijk (onaangenaam) raakt is dat nauwelijks een reden om hem tot (on)gein te verklaren. Een columnist kan zich erg veel veroorloven. Daar is de column voor uitgevonden.
Kobus · 15 juni 2003 op 22:51
[quote]Zoals de drang je aan te willen sluiten bij een groter geheel. En dan stuiten op het feit dat dit ten koste gaat van een deel van je individuele vrijheid. Wat leidt tot schipperen tussen die 2 polen. Misschien is het een idee om je eens echt in mijn column te verdiepen. [/quote]
Wellicht dat je meer wilt zien in je column dan ik lees. Je neemt 1 organisatie waar je niet veel van afweet, en die gebruik je om aan te geven dat aansluiting ten koste gaat van individuele vrijheid. Dat is volstrekt overbodige informatie.
Bij ELKE orde of organisatie waar je lid van wordt geef je bepaalde ideeen op. Dat is n.l. het kenmerk van een organisatie. Het hanteren van spelregels. Dat geef je trouwens zelf ook al aan. De drang waar jij over schrijft zit hem volgens mij juist erin dat je zekerheid zoekt bij een organisatie die jouw ideeen het beste vertegenwoordigt. Is toch utopie om te veronderstellen dat AL je ideeen zijn terug te vinden in 1 bepaalde organisatie. Dat is geen schipperen. Dat is keuzes maken en je goed orienteren. Dan stuit je n.l. doorgaans niet op door jou genoemde feiten. Neemt niet weg dat je binnen die organisatie best mag discussieren over de spelregels.
Overigens is de door jouw genoemde bemoeizucht met het priveleven ook vanuit het bedrijfsleven wel degelijk aanwezig.
Maurits · 15 juni 2003 op 23:26
Beste Kobus, Je tenen zijn langer dan je jezelf wilt toegeven. Is prima maar dat is mijn pakkie an niet.
[quote]Wellicht dat je meer wilt zien in je column dan ik lees. [/quote]
Dit is een goeie! Maar even terug naar de realiteit, het is mijn column. Ik denk dat je ook de stukken moet lezen waar het niet expliciet over het RK geloof gaat.
[quote]Je neemt 1 organisatie waar je niet veel van afweet, en die gebruik je om aan te geven dat aansluiting ten koste gaat van individuele vrijheid. Dat is volstrekt overbodige informatie.[/quote]
Niet voor jou, Kobus, jij hebt die informatie in mijn column over het hoofd gezien.
[quote]De drang waar jij over schrijft zit hem volgens mij juist erin dat je zekerheid zoekt bij een organisatie die jouw ideeen het beste vertegenwoordigt. Is toch utopie om te veronderstellen dat AL je ideeen zijn terug te vinden in 1 bepaalde organisatie. Dat is geen schipperen. Dat is keuzes maken [/quote]
Wat ik dus heb willen zeggen, en daar gaat mijn column dus ten principale over, is dat die priesters die keuze dus NIET gemaakt hebben. Zij willen EN bij die organisatie horen EN hun eigen dingen doen. Ze maken die keuze dus NIET.
Beste Kobus, als je van columns houdt, en wat zoek je anders op een site als ColumnX, moet je apprecieren dat in een column op een iets andere wijze ideeen gecommuniceerd worden dan in rechttoe, rechtaan stukken.