Mijn kat Flip(po) en ik lijken op elkaar. Niet qua uiterlijk natuurlijk, maar onze karakters vertonen nogal opvallende gelijkenissen. Om te beginnen zijn we geen groepsdieren, we zijn allebei zogenaamde ‘loners’.
Er borrelt zelfs geregeld een zekere sociale angst door onze aderen.
Een klein verschil tussen ons is wel dat Flip weg rent als er visite komt en dat ik geleerd heb om mezelf op zo’n moment te beheersen.

Nu de winter in volle gang is komen we nauwelijks buiten en nestelen ons bij voorkeur voor de kachel. We haten kou en zijn bij voorkeur lui.
Ons middagdutje doen we samen. Soms op de bank, soms kruipen we samen onder het dekbed. Tegen elkaar aan, want dat is lekker warm.

We hebben beiden een fobie voor onweer en vuurwerk en laat ons alsjeblieft nóóit onverwachts schrikken!
Met oud op nieuw vind je ons bibberend onder het bed.
Nu, begin januari, durven we weer voor het eerst onze neus buiten de deur te steken.

Helaas moet ik toegeven dat onze persoonlijkheid verweven is met een zekere vorm van wantrouwen.
Aan iedere vorm van contact gaat dan ook een aftastend ritueel vooraf, waarbij intuïtie een grote rol speelt. Gelukkig vertrouwen we elkáár volledig, we zijn twee handen op 1 buik.

Een ander vervelend trekje is dat we onze irritaties soms botvieren op diegene die toevallig op dat moment ons pad kruist.
We halen dan venijnig uit maar blijven nooit lang kwaad.
Hoewel, als we iemand echt niet mogen komt het nooit meer goed.
Zo hangt Flip in de kuiten van mijn schoonmoeder zodra hij haar in de smiezen heeft. Maar ja, zij heeft soms het lef om hier vrijwillig haar poetsdrift te botvieren en bovendien doet ze dan of zíjn huis háár huis is! Dan vraag je er natuurlijk om.
Zelf heb ik menig ex-baas het leven zuur gemaakt. Ach, we zijn nu eenmaal allergisch voor autoriteit.
Maar: als je ons vertrouwen weet te winnen, heb je een maatje voor het leven!

Gelukkig is dus niet alles kommer en kwel. We hebben bij tijd en wijlen zelfs reuze lol.
Dan speelt Flip ‘apenkooi’ en is het huis te klein. Of ik wel eens mee doe?
Ik ben manisch depressief, dus hoef ik je verder niets te vertellen.

Overtuigd? Dan zal ik je nog iets verklappen. Paul (mijn man) en onze hond Sjeekspier lijken op elkaar…

Categorieën: Diversen

8 reacties

melady · 8 januari 2005 op 17:05

Een hond heeft een baas, een kat personeel.:-P

Mooi geschreven Yasmijn!

Op naar je volgende volumn en dan graag de vergelijkingen met sjeekspier en je man.

Melady 🙂

melady · 8 januari 2005 op 17:22

Haha ff om mein eigen schreivvoutje laggen 😀 😀 😀

Melady 🙂

Ma3anne · 8 januari 2005 op 19:09

Leuk beschreven.

Dat heb ik nou met onze guppies. We zwemmen maar wat rond in deze wereld en roeien met de vinnen die we hebben. 🙂

Dinah · 8 januari 2005 op 21:05

Ze zeggen toch altijd dat een huisdier op zijn baasje lijkt??
Bij jou klopt dat dus precies 😛
Leuke column

sally · 8 januari 2005 op 21:45

leuk geschreven.

groet
Sally

Mup · 9 januari 2005 op 22:34

Beestachtige column, hier lijkt mijn man soms sprekend op de cavia, of was het nou andersom?

Groet Mup. 😉

Mar · 10 januari 2005 op 12:43

Haha, sjeekspier!

Lachen zeg.

Leuke column

Mar

yasmijn · 10 januari 2005 op 21:23

Bedankt voor jullie reacties! 🙂

Dat spoort me zeker weer aan om verder te schrijven, alleen… nu even niet… Ik heb de griep te pakken.
En nee, Flippo niet… Zijn er toch ook nog verschillen. Mensen- en kattenvirussen leven apart. Gelukkig maar…

Groetjes, Caroline

Geef een reactie

Avatar plaatshouder