Ik geloof. Ik geloof in heel veel dingen, in de kracht van de mens, de kracht van verandering, dat toeval geen toeval is, in de wetenschap, maar ik geloof het sterkste in Allah. Jawel de Islam, daar geloof ik in. Toen ik (echt nog) jong was geloofde ik niet in God, ik weet nog dat ik niet snapte dat mensen zo ontzettend veel geld uit konden geven aan de (prachtige) beelden in kerken en al het goud en schilderwerk terwijl er nog zoveel armen mensen waren (vooral in de tijd dat vele kerken zijn gebouwd). Ik kon er niet bij met mijn gedachtes dat God het zo wilde, dat hij wilde dat al het geld naar hém ging in plaats van naar de armen. Dus voor mij was het geloof afgeschreven. Ik geloofde wel, maar puur op mijn eigen manier.
Na 11 september kwamen er steeds meer negatieve berichten over de Islam, en mijn nieuwsgierigheid werd hierdoor aangewakkerd. Nieuwsgierigheid naar de schijnheiligheid waarmee dit alles gepaard ging. Het was zo makkelijk om de gehele Islamgemeenschap de schuld te geven en te zeggen dat het probleem bij hen lag. Voor mijn gevoel ging het iets té gemakkelijk en ik besloot mij te gaan verdiepen in de Islam. Wat ik tegen kwam schokte mij. Ik werd louter en alleen overvallen door een warm gevoel. Een gevoel dat je je hart moet volgen, alsof je diep en diep verliefd bent en je verliefdheid wordt beantwoord. Nu, een aantal jaren verder, ben ik inmiddels een “pro” op het gebied van voorlichting over de Islam. Ik heb zoveel gesprekken gevoerd met (ontzettend veel) verschillende mensen over de Islam en dan vooral over het Waarom?. Van negatief tot positief en van stimulerend tot demotiverend. Er zijn mensen bij die het moeilijk vinden om te accepteren dat ik vanuit mijzelf moslim ben geworden, ze snappen niet dat een nuchtere meid zich daarvoor überhaupt interesseert. Maar waarom zouden nuchterheid&geloof niet samen kunnen gaan. Nederlanders zijn nuchter, dat is onderhand wel algemeen bekend, we zijn dol op statistieken, wetenschap, bewijzen en alles wat daarmee te maken heeft dús willen we ook een bewijs voor God en zijn bestaan. Maar waarom? Waarom kunnen we niet gewoon geloven in geloof. Geloven dat er meer is, en er zal meer zijn. Maar zo zit het voor veel mensen dus niet in elkaar.
Ik geloof in de wetenschap, en juist daarom geloof ik in God. Alles klopt op deze aarde, van de kleinste wezentjes tot de grootste bomen, alles heeft een reden voor zijn bestaan. En ik geloof niet in toeval dus dan kom ik automatisch weer op een hoger “iets”, en daar heb ik de naam Allah aan gegeven. Ieder zijn ding, ieder zijn geloof.
Ooit heb ik horen zeggen “er zijn net zoveel manieren van geloven als dat er mensen zijn” en ik denk dat dat ook echt zo is. Iedereen gelooft op zijn eigen manier wel in iéts, al gelooft iemand in niéts, dit is toch iets. Daarom zullen er ook altijd conflicten en oorlogen over geloof gaan. Niet eens om de inhoudelijke punten van de verschillende geloven, het gaat om het geloof in Macht. Macht maakt de oorlogen en de conflicten. De snak naar macht van die paar mannetjes aan de top maakt de wereld kapot.
Maar waarom ik nou in Allah geloof? Mijn antwoord is heel simpel; Waarom ben jij homo/hetero/Katholiek/Atheïst/Boeddhist?
Volg je hart en je zult zijn wie je bent.
10 reacties
Mosje · 9 juni 2007 op 14:32
Tja Isa, je kunt leuk schrijven, maar ik kan met dit stukje niet zo veel. In een paar honderd woorden uitleggen hoe het zit met geloof, dat kan eenvoudigweg niet. Je haalt er van alles bij: Macht, 11 september, wetenschap, de totale aarde, maar je kunt daar uiteraard niets mee in een heel kort verhaaltje.
Ik zou “kleiner” schrijven, veel kleiner. Beschrijf een alledaags akkefietje en hoe je daar mee bent omgegaan, ingegeven door je geloof. Zoiets.
Quinn · 9 juni 2007 op 18:36
Ik vind het een goed stuk, vooral omdat het erg raakt aan waar ik op dit moment mee bezig ben. Praten met iedereen over het geloof, veel bijleren. Ik herken ook zeer zeker de tegenstelling tussen nuchterheid en geloof. En het een naam willen geven aan het hogere “iets”.
Het enige waar ik het niet helemaal mee eens ben is dat je op het einde homo/hetero erbij haalt. In een geloof kun je je verdiepen, dat kun je “worden”, homo of hetero is voor mij iets wat in je zit. Maar misschien wil je dat ook zeggen over geloof.
KawaSutra · 10 juni 2007 op 01:44
Wel of niet geloven is iets waar je bewust voor kiest. Een seksuele voorkeur is iets dat aangeboren is hoewel er ook mensen zijn die kiezen voor een bepaalde rol, door omstandigheden bepaald.
Om die termen in één zin naast elkaar te zetten haalt juist de kern uit jouw betoog. En dat vind ik een beetje jammer want de slotzin, hoewel een beetje een cliché, kan veel verklaren.
De wijze waarop je de wetenschap koppelt aan je geloof vind ik dan weer heel goed verdedigbaar, het één sluit het ander niet uit.
lagarto · 10 juni 2007 op 07:48
Beste EmpressIsa,
Mooi geschreven maar: Ik begrijp je antwoord niet. Ik vind mezelf ook niet in dat rijtje eronder terug. Volgens mij ben ik niks, Ik moet nog wat worden, denk ik. Ik hou mijn oren en ogen open en leer.
Groeten
arta · 10 juni 2007 op 11:23
Interessant onderwerp.
Naar mijn idee is de intentie van elk geloof goed, maar is het vaak de verschillende interpretatie van teksten die ellende veroorzaakt.
🙂
DriekOplopers · 10 juni 2007 op 22:07
[quote]Waarom ben jij homo/hetero/Katholiek/Atheïst/Boeddhist?
[/quote]
Wat een raar rijtje… Die eerste twee staan toch los van de laatste drie?
😕
Mup · 11 juni 2007 op 22:23
In ieder geval een column waar over nagedacht en gepraat wordt, netjes EmpressIsa, mooie afsluiter,
Groet Mup.
EmpressIsa · 13 juni 2007 op 13:44
“Maar misschien wil je dat ook zeggen over geloof.” Dat is inderdaad wat ik eigenlijk met dit stukje wil zeggen, ik heb er nou eenmaal niet voor gekozen, het zit gewoon in mij. Dat is tenminste hoe ik het zie&voel.
Leuk dat je er iets in herkent van jezelf 🙂
EmpressIsa · 13 juni 2007 op 13:46
Dat rijtje is ook maar een kleine greep uit wat titels die je op jezelf kunt “plakken” daar hoort ook de titel bij “niks” zoals een vriendin van mij zich ook al beschreef. Het ging er mij om dat hiermee de diversiteit werd benadrukt.
EmpressIsa · 13 juni 2007 op 13:47
Het gaat mij niet om de woorden ,maar om de dingen die erachter zitten de “identiteiten” die mensen er aan vast knopen zeg maar. Zie het niet letterlijk maar zie het als “Waarom ben jij Jij?”