Daar zitten ze, vier vriendinnen uit de VS. Zo te zien alle geneugten des levens ruim aan den lijve ondervonden. Het stemgeluid op vol volume. Ik kan ze, met mijn ULO-engels, woordelijk volgen en ga er eens goed voor zitten. Dat wordt genieten achter het glaasje witte wijn terwijl wij, net als de dames, op onze lunch wachten.
In dit Portugese Stadje is het goed toeven. Je kunt er lekker eten, vooral de streekgerechten zijn een ommetje waard. Het restaurant waar we op het terras zitten serveert een gehaktgerecht op een rode dakpan en uit ervaring weet ik hoe smakelijk dat is. Een van de vriendinnen heeft dit gerecht besteld en is reuze benieuwd hoe het er zal uitzien en vooral hoe het zal smaken. Tijdens het wachten nemen de dames foto’s van elkaar en zoals ik wel vaker op vakanties doe, bied ik aan een foto van hun vieren te maken. “Oh, that would be nice, thank you very much.”
Het is even mikken met het toestel, maar uiteindelijk krijg ik ze allemaal vol in beeld.
Ondertussen horen we wel en wee over de cruise waarmee ze een Europatour doen. Prachtig schip, er zijn mooie zwembaden aan boord. Je kunt er menig gokje wagen en dat doet dit groepje naar hartelust. De bediening kan hier en daar beter, maar over het algemeen is het goed toeven aan boord.
En wat ze zoal aan de wal zien, dat is met geen pen te beschrijven. Europe is spectacular.
Ik vind het zo typisch Amerikaans. Alles is so cute, so wonderfull, so nice.
En dan arriveert het eten. De ober doet zijn uiterste best het de dames naar de zin te maken en legt uit wat hij ze voorschotelt. Het ah en ah, how marvelous schalt over het pleintje.
De dame met de dakpan voor haar neus, neemt een hapje en zegt; “This is fine, but i like some salt.” “Zonde”, denk ik. Een van de vriendinnen raadt haar het zoutgebruik tenzeerste af, maar dat heeft met het gerecht niets te maken. “Doe nou niet dat extra zout, het is zo slecht voor je bloeddruk, dat weet je best.” “Welnee, dat valt wel mee, ik gebruik daar zoveel pillen voor, dat een beetje zout echt geen kwaad kan.”
Ze bestrooit haar eten rijkelijk en verprutst daarmee, in mijn ogen, deze heerlijke schotel.
Met een gelukzalig gezicht neemt ze een nieuwe hap en zegt; ”Oh this is so good.” Als dat geen genieten is.
5 reacties
Yfs · 10 januari 2013 op 12:35
[quote]Dat wordt genieten achter het glaasje witte wijn terwijl wij, net als de dames, op onze lunch wachten.[/quote]
Het is me niet helemaal duidelijk wie je bedoelt met ‘wij’ maar als lezer ben ik zo vrij geweest om te fantaseren dat jij daar ook met een paar vriendinnen zat.
Want dan is het leuk om met de gedachte te spelen dat er ergens in de States ook een dame is die een column schrijft met als titel ‘Enjoy’ over hoe ze 4 Hollandse dames gadesloeg die op een terras enthousiaste kreten lieten horen zoals ‘Ooh, wat leuk, mooi, lekker, gezellig’.
Jammer dan dat ze daar geen high school ‘dutch’ gehad hebben anders hadden ze vast ook woordelijk kunnen volgen wat die rare keelklanken zouden betekenen.
I really enjoyed this colmn! :pint: 😉
Meralixe · 10 januari 2013 op 18:44
[quote]Het is even mikken met het toestel, maar uiteindelijk krijg ik ze allemaal vol in beeld.
Nergens staat geschreven dat onze dames volslank zijn en toch krijgt de lezer het beeld van vier bolletjes vet in, en dan fantaseer ik verder, bonte kleurige kledij. Mooi. :pint:
Oei, er zit nog een foutje in mijn formulering van mijn quote ’s :hammer:
pally · 10 januari 2013 op 22:39
Het is best leuk beschreven, dit tafereel, Ferrara, maar wel met wat veel cliché termen. Gokje wagen, hartelust, wel en wee enz. Je gebruikt ook tweemaal: ‘goed toeven’ en ‘genieten’,voor jullie(?) zelf en voor die Amerikaanse dames.
Het kan zijn dat je het expres doet om het ‘vet’ te maken of zo. Maar ik vind het toch een beetje jammer. 🙁
groet van pally
Nachtzuster · 10 januari 2013 op 23:01
Gewoon een gezellige column. Beetje kort, das het enige jammere. Leuk gedaan, Ferrara!
Ferrara · 10 januari 2013 op 23:56
@ook voor Yfs, ik zat er met echtgenoot.
Ja ik zie het, goed toeven en genieten, is me compleet ontgaan.