Op de achterruit van de auto voor me zag ik een geblokletterde waarschuwing, op dezelfde plaats waar bij andere mensen een sticker van Walibi of iets dergelijk hangt. Omdat ik moeite had met het ontcijferen van de boodschap, drukte ik mijn voet wat harder op het gaspedaal en kon zo de afstand tussen mezelf en mijn voorganger verkleinen. Nu was de waarschuwing leesbaar: ‘Rij niet meer in mijn gat ik ben het zat’. Aan duidelijkheid liet de tekst op het eerste gezicht niets te wensen over.
Ik voelde me aangesproken, hoewel ik de wagen voor me nooit eerder had gezien, laat staan aangereden. De ernst van de waarschuwing werd – vond ik – verzwakt door het gebruik van het woord ‘gat’. ‘Gat’ doet me eerder aan een onderdeel van de menselijke anatomie denken dan aan de bumper van een auto. De auteur loopt het risico compleet verkeerd begrepen te worden. Opvallend ook het gebruik van het woord ‘meer’. Iedere chauffeur die lang genoeg met de auto heeft gereden, heeft wel eens een tik – licht of zwaar – ‘vanachter’ gekregen. Maar meerdere keren? De persoon voor me voelde zich duidelijk bedreigd door achtervolgers die het op zijn ‘gat’ zouden gemunt hebben. Misschien was de bestuurder een ex gedetineerde? Ik ben geen psychiater, maar … Ook bij zijn manier om toekomstige ongevallen te vermijden door het aanbrengen van de waarschuwing, stelde ik me vragen. Werd de kans op een volgende aanrijding ‘in het gat’ niet vergroot door een tekst die je pas kan lezen als je gevaarlijk dicht genaderd bent? Zijn boodschap was het soort geneesmiddel dat de kwaal niet doet verdwijnen maar juist uitlokt. In de economische wetenschap spreekt men dan van ‘perverse effecten’ – je bereikt door een bepaalde activiteit precies dat wat je wilde vermijden. Misschien onbewust een manier van de chauffeur om te bewijzen dat zijn paranoia gerechtvaardigd is wanneer iemand hem (omdat hij de tekst wilde lezen) in zijn gat aanrijdt: “Zie je dat ik niet heb overdreven? Dat soort dingen moet mij nu altijd overkomen.”
Greetz
Grumpy
6 reacties
arta · 8 maart 2008 op 14:21
Ondanks dat het een leuke overdenking is en een erg leuk onderwerp, vind ik deze wat minder dan jouw laatste stukjes…
Net wat minder uitgewerkt, minder alinea’s, volgens mij had jij er meer uit kunnen halen.
🙂
Neuskleuter · 8 maart 2008 op 16:45
Hij is wel aardig. De self-fullfilling prophecy. Misschien had je daar wel een aardige verbinding met iets actueels kunnen maken, je hoort steeds meer van dat begrip.
Je verhaal leest wel prettiger als je het in alinea’s opdeelt. Dat kan hier heel goed.
En het greetz Grumpy hoeft niet natuurlijk.
Maar een leuke overdenking!
P.s. Toen ik het verhaal over mijn winkelcentrum schreef, noemde ik het stuk in gedachten steeds “Grumpy Old Winkelcentrum” 😀
Bitchy · 9 maart 2008 op 07:02
[quote]In de economische wetenschap spreekt men dan van ‘perverse effecten’[/quote]
Ik wist niet dat dit zo genoemd werd, hahahaha.
Ik heb het idee, dat toen je begon te schrijven, je nog niet wist waar het heen zou gaan. Je humor en scherpte zitten er goed in, maar ik mis het grumpy gevoel!
Dees · 9 maart 2008 op 10:47
Tsja, ik vind het wel leuk, een sticker en de uitgedachte mijmering. Minder hoeft niet te weinig te zijn, maar de gedachte van de ex-gedetineerde had je wellicht nog meer body kunnen geven.
De afsluiting is nog niet af, een smilie erbij had hem compleet gemaakt (ofwel schrappen die greetz ;-)).
pally · 9 maart 2008 op 13:29
Op de een of andere manier, GO.,brengt deze column mij niet genoeg.Het hangt een beetje tussen van alles in; beetje lollig, beetje serieus. Maar van allebei niet genoeg.
groet van Pally
Fem · 10 maart 2008 op 08:14
Toevallig kwam ik gisteren zo’n bumpersticker tegen met de tekst:
[quote]Als je dit kan lezen rij je te dicht op mijn bumper, stumper[/quote]
ik moest gelijk aan dit stukje denken, het is net zo iets als “wie dit leest is gek” :hammer: