‘Een pentagram blijft een pentagram!’ en dit gezegd hebbende visualiseerde mijn gesprekspartner het blok aan mijn been en wierp mij ten water. Voor het gemak vergat hij even de Christelijke betekenis van het verwerpelijke symbool. Ik besefte mij dat het niet het aangewezen moment was om over de wonden van Christus te beginnen.
De jongeman was gevechtsklaar sinds het ogenblik dat zijn oog op mijn ketting viel. Hij viel aan, bewapende zich, beledigde en knuppelde neer. Hij zou de strijd verliezen. Voor zover er iets te winnen of verliezen viel. Ik ben een heks. Per definitie slecht. Ik dans naakt door de bossen in het schijnsel van de volle maan. Ik trek cirkels waarin ik de duivel aanroep om te seksen tot de vroege morgen. Ik roep spreuken af over een ieder die ik tegenkom simpelweg om te krijgen wat ik wil wanneer ik wil. Ik ben lichter dan de standaard is. Best handig op mijn bezem. Bind een rotsblok aan mijn been. Het maakt mij niet uit. Verdrinken kan ik niet. Zou ik eens citeren uit de bijbel dan brand ik ter plekke af.

Ik ben slecht. Per definitie. Want ik ben een heks. Ik geloof in dat wat realistisch is. Wat je kunt zien met het blote oog. Ik aanbid dat wat je kunt aanraken. Wat je kunt voelen wanneer je wilt. Het ontluiken van de eerste krokussen in de lentezon. Het vallen van de bladeren in alle bonte kleuren van de winterkoude. Ik geloof in de geneeskrachtige eigenschappen van kruiden en gebruik mijn kennis wanneer jij ze nodig hebt. Ik weet dat kamille vanzelf naast zieke planten groeit om ze te genezen.
Ik noem de mineralen van de Maan uit het blote hoofd en ken de stand van de Planeten.

Vraag mij naar de drie fasen van de Maan. Dan vieren we ze samen. Van Esbat tot Sabbath. Laten we zingen en dansen, wel gekleed. Ik ben niet verzot op kou. Vier met mij de seizoenen. Ik noem het geen Pasen of Kerst. Durf je dat aan of ben ik vervloekt.

‘Dat ben ik met je eens’ was mijn eerlijke antwoord. De stoom kwam uit zijn oren. Aan de witte kleur te zien was er een nieuwe Paus gekozen. Echter, bleek de jongen zelf nog in conclaaf te zijn.

Categorieën: Maatschappij

Assepjotster

In the depth of winter I finally learned that there was in me an invincible summer...

9 reacties

Chi_Dragon · 23 april 2010 op 11:03

:lach:

Hier wordt ik helemaal blij van :wave:
Leest lekker weg en mooie boodschap er in verweven. .

superrrr

DriekOplopers · 23 april 2010 op 11:28

Gewaagt?
Ten water?

Tsja…

bouwjaar54 · 23 april 2010 op 12:09

Een gewaagd (…) stukje.
Het pentagram wordt tegenwoordig gebruikt als symbool in de esoterie en het occultisme. Vraag me werkelijk af of …, ach laat ook maar!

SIMBA · 23 april 2010 op 13:52

[quote]Ik besefte mij dat [/quote]
Het is “ik besef” of “ik realiseer me”.
3 fouten in de eerste alinea inclusief titel 😕 Niet echt een uitnodiging om verder te lezen.

arta · 23 april 2010 op 15:32

Ik vind het onderwerp en jouw schrijfstijl écht heel leuk, al vermoed ik dat je dit stukje beter nog een paar dagen had kunnen laten liggen om het nog eens na te kijken…

LouisP · 23 april 2010 op 21:24

U-queen,

van de ene bijzondere zin in de andere…2de en 3de alinea…erg goed vind ik.
Alleen het einde is tov de rest wat minder boeiend..minder spannend

groet,
Louis

u-queen · 25 april 2010 op 20:22

Ik ben het niet volledig met je eens aangezien ik het mij op dit moment niet meer besef en/of realiseer. Het betreffende gedeelte is in de verleden tijd geschreven en ik besefte en/of realiseerde mij destijds dat het niet het moment ervoor was.
Daarnaast is de titel geheel anders bedoeld dan het woord gewaagd en is deze dus ook met opzet op deze manier geschreven 😉

u-queen · 25 april 2010 op 20:25

Nu ben ik natuurlijk erg benieuwd wat jij je afvraagt… 😀

u-queen · 25 april 2010 op 20:28

Gewaagt omdat het niet gewaagd is maar een volledig andere betekenis heeft.
Ten water simpelweg omdat ik dat mooier vind klinken….

Tsja… 😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder