Gini

Gini komt niet uit Kenia. Zelfs niet uit het midden van Afrika. Ik ontmoet haar in een bar ergens aan de haven van Antwerpen en dacht in het begin dat ze uit Trinidad en Tobego kwam. Gini woont in Brussel en werkt in de Belgische hoofdstad als tolk.
Ze is geboren op een van de Kaapverdische eilanden. Gelukkig spreekt ze haar talen. Ik ben onder de indruk van haar lichaam, haar gezicht, haar haar, kortom: van haar. Ik op mijn beurt imponeer, improviseer en maak indruk. Ook op het zusje van Gini. Layla. Ik zal er later een liedje over schrijven, denk ik nog, mocht een of andere onverlaat me al niet voor zijn geweest. Layla is mooier maar Gini is écht bijzonder. Haar lach doet me aan Michael Reiziger denken maar met nog meer en nog wittere tanden. Er is geen foto van ons drieën gemaakt anders had je kunnen aannemen wie Louis is. Met het negatief was ik al dik tevreden geweest.

De zwarte zusjes zijn naar Antwerpen gereden met de auto van Layla en die wil vroeger dan gepland naar huis. Gini wil nog niet vertrekken en ik al helemaal niet. Ja, ze wil best blijven en of ik haar dan naar huis kan brengen? Gini is mooi en wordt steeds mooier. Interessant en steeds interessanter. Het zwarte en haar lengte blijven hetzelfde. Alles komt aan bod. Kunst, zwarte magie, zwarte markt. Mijn bijverdiensten met kunst. Heel vreemd, terwijl ik in het donkere gedeelte van de bar bij de allereerste kennismaking haar wil versieren begint er iets anders te kriebelen. Iets onbekends. Ik begin Gini gewoon een heel bijzonder mensje te vinden. Wanneer ze me feliciteert met mijn verkeerde geboortedag en geboortejaar kust ze me met veel lipcontact. Haar twee zwarte handjes houdt ze tegen mijn borstkas. Alsof ze me bij een noodsituatie een duwtje kan geven. Hét moment in de bar bestaat uit een langdurige blik. Haar zwarte ogen kijken serieus terwijl de rest van haar gezichtje lacht. Vreemd misschien, maar ik zie dat Gini onderhuids bloost. Blijkbaar begrijpt ze mijn oogvraag en antwoordt gepast. Haar antwoord is goed én gepast.

In de auto praten we over de vraag en het antwoord. Met gewone zinnen. Zij heeft een vriend, ik een vriendin. Mijn Engels, met Franse tongval, werkt steeds beter. Ik kan het niet laten. In Brussel wil ze me haar stamcafé laten zien en me voorstellen aan haar vrienden. Ik voel me gevleid en ben opgelaten wanneer ik als een échte blanke kunstenaar tussen haar donkere vrienden sta en zo wordt gepresenteerd. In het begin is er de vrees voor een binnenstormende enorme neger die verhaal komt halen waarom ik met zijn fietsje aan de hand aan de toog sta. Gini komt dichter en dichter bij me. Weer kust ze me. Ik hou me wat in. Er kunnen zomaar enorme grote vrienden van haar enorme grote neger in het café zitten. Haar kussen worden ineens veel vochtiger dan de eerste en de rest in de auto. Inmiddels kent ze mijn échte geboortedatum. Haar handjes legt ze weer tegen mijn borstkas. Terwijl ze weet dat ze me nu bij nood niet meer van zich af kan duwen. Ik sta met mijn rug tegen de bar. Haar vrienden blijven me van drank voorzien. Ik drink de glazen niet op. Ondanks dat mijn keel kurkdroog is. Ik kijk regelmatig stiekem op mijn horloge en krijg het steeds kouder, ochtendkou of spanning? Ik wil haar nu naar huis brengen want het is ook nog een eindje rijden naar mijn huis.

Wanneer we voor haar appartement staan, draalt ze. Ze heeft het koud. Ochtendkou? Spannning? Ze rilt nu net zo hard als ik. Nadat ze de sleutel in het slot heeft gestoken draait ze zich om en vraagt. Eerst met haar ogen. Daarna gewoon in zinnen. Ik stap uit de auto en hou haar heel stevig vast. Gewoon heel stevig. Bij de kus legt ze haar handjes op mijn schouderbladen. Duwen wil ik het niet noemen maar ik voel ze. Ze vraagt. Ik antwoord. Gini haalt haar schoudertjes op. Wat de reden is van mijn antwoord weet ik eigenlijk niet meer. Is het omdat het eigenlijk al te laat is? Of juist niet? Of wil ik deze magie, deze zwarte magie, in ere houden? Een bijzonder moment in stand houden? Of is het toch door het scenario van de binnenstormende enorme zwarte neger die verhaal komt halen omdat ik op zijn fietsje fiets.