Goede voornemens

“En? Heeft iemand nog goede voornemens?” De gezellige sfeer in de kamer, veroorzaakt door de heerlijke vette oliebollen en de rijk vloeiende champagne, is gelijk verdwenen. De tantes met overgewicht kijken fluitend om zich heen, terwijl de paffende ooms hun sigaretten niet als gespreksonderwerp willen aansnijden. Stoppen met roken, afvallen of het niet meer luisteren naar Frans Bauer, het is de opbrengst van een willekeurige graai in de bak van antwoorden op deze vraag, de meest gehate vraag van December.

Het vooruitzicht van het werkelijk waarmaken van deze beloftes is geweldig. Een gescheiden mollige huisvrouw van midden veertig besluit af te vallen en ziet zichzelf al a la Pamela Anderson over het strand huppelen. Haar zoon van zestien besluit beter zijn best te doen op school, en na de kerstvakantie toch maar is die zes verslagen uit Oktober te maken. En zelfs wereldsterren als Arjen Robben hebben goede voornemens. Robben besluit om de komende vier jaar extra aandacht aan
1 op 1 situaties te geven, zodat hij in de volgende wk-finale mischien wel 17 miljoen feestende, oranje verkleedde mensen kan laten juichen.

Het is 1 januari. De mollige vrouw is, met versgebakken brownies op de schoot, een dieet voor de komende maand aan het samenstellen. Na de zevende brownie besluit ze giechelend dat dieeten toch niets voor haar is. Ze gaat wel stoppen met wat makkelijkers: Het kijken naar Astro-tv bijvoorbeeld, dat ging toch van de buis.

“Ik vind het zwak van je mam, heel zwak..”. Haar zoon pakt hoofdschuddend zijn sporttas in. “Heb jij nou al die verslagen gemaakt? En je gaat deze keer niet door naar de stad!” reageert zijn zichtbaar geirriteerde moeder. “Uh ja, vanmiddag al” liegt hij. En zonder te reageren op het standpunt “stad”, glipt hij het huis uit. Half zes in de ochtend is hij terug. Waggelend als Lucille Werner en met even bloeddoorlopen ogen als de rotweiler van de buren duikt hij zijn bed in.

Het is 1 Juni. Om half vier s’middags stappen de moeder en de jongen het kantoortje in van de directeur van de nieuwe school van de jongen. Ondanks dat de jongen in Mei nog vriendelijk zijn verslagen inleverde, verzocht de school hem om per volgend schooljaar een andere school papier te laten verspillen aan zijn rapport. “Had ik me nou maar aan mijn goede voornemen gehouden” denkt de jongen bedroefd. Zijn moeder denkt exact hetzelfde, want de directeur mocht er wezen. En ondanks haar knappe gezicht, zou hij vast niet vallen op een van de weinige vrouwen die geen schommelend gewicht had. In negatieve zin dan.

En Robben? Laten we hopen dat Arjen op elf Juli 2014 oog in oog met Casillas niet faalt, en heel de wereld bewijst dat goede voornemens zeker waargemaakt kunnen worden. Doe het voor de huisvrouw Arjen, doe het voor de jongen. Maar doe het vooral voor de supporter die nog steeds met natte ogen terugdenkt aan dat ene moment dat zijn jongensdroom werkelijkheid kon worden. Arjen, doe het voor mij.