Asperges met ham! Nachtzuster en ik zijn er gek op. Maar bij sommige voornemens kun je dat beter niet eten. Door de erotiserende wijze waarop Nachtzuster haar asperges at, stond ik daar echter niet bij stil en stelde haar de vraag: ‘Wat bedenk jij je bij plasseks?’
‘Ja, helemaal niks eigenlijk, waarom?’
‘Nou, als het iets toe zou voegen aan ons seksleven vind ik dat wel het proberen waard. We zijn alleen allebei aardig verlegen op de sluitspier, dus stel ik voor om vooraf een voorraadje aan te leggen. Als jij alvast je spannende jurkje aantrekt, dan zet ik een grote pot groene thee.’

Gewillig als ze is liep ze naar onze inloopkast en kleedde zich om. Nadat ik thee had gezet, voorzag ik de gang van bouwplastic en een oud laken. Ik voelde nog geen opwinding, maar misschien kwam dat nog. Terwijl ik niet veel later op het toilet een gieter stond te vullen, had mijn lief in de keuken op een emmer plaatsgenomen. Ik kwam lastig langs het gieter-handvatje, maar zo al met al had ik na drie toiletbezoekjes het reservoir tot net over de helft gevuld. En aan het klaterende geluid vanuit de keuken te horen liepen we daarin gelijk op. ‘Hoe ver ben je…?’ ‘Nou, ik vind dit wel genoeg’, antwoordde ze al lopend. Rustig zette ze haar emmer op het bouwzeil. ‘Zal ik eerst?’ Verleidelijk liet ze zich met haar rug langs de gangmuur naar beneden glijden. Eenmaal zittend op haar hurken keek ze mij omhoogkijkend aan.

Ik richtte het pijpje van de gieter op het midden boven haar wenkbrauwen en begon te gieten. Vanaf daar verspreidde het zich mooi egaal via haar wangen naar onderen toe. ‘Hoe vind je het?’, vroeg ik. Maar mijn lieve Nachtzuster durfde haar mond niet open te doen. Met samengeknepen ogen en haar mond tot een streepje getrokken sloeg ze haar hoofd wild heen en weer. Met één hand was dat niet te corrigeren. Haar nekspieren draaide de bovenkant van haar hoofd soepeltjes onder mijn hand vandaan. Nadat ik het gietertje had terug gekanteld vroeg ik haar nog eens wat ze er van vond. ‘Mwoah, het meurt een beetje’, sprak ze blazend. ‘Dat zullen de asperges zijn, lieve, maar ben je opgewonden?’ Op die vraag had ze niet één-twee-drie een antwoord.

Na die eerste lading, zag ik dat mijn reservoir bijna leeg was. Het ging zo snel, door de te ruime giet-bek. We hebben nog een gieter, bedacht ik me, maar die heeft een broeskop en dan voorzie ik op voorhand toch meer het gevoel dat ik de planten water sta te geven. ‘Wil jij nu?’, vroeg ze. Zwijgend wisselden we van positie. Nu zat ik met mijn rug tegen de gangmuur.

Met haar benen, die nooit ophoudend in haar jurkje verdwenen, iets gespreid, stond ze voor me. Het hengsel in de ene en de onderkant van de emmer in haar andere hand. Met een ferme slinger voorwaarts lazerde ze in één keer de hele emmer in mijn gezicht leeg. ‘Hoppetee!’, riep ze. Er zat een bepaalde agressie in haar beweging. Alsof ze haar gram op iets wilde halen. In de gang staat nu nog een omgekeerd urine-silhouet van mijn hoofd op de muur.

———————————–

We maakten de gang schoon en gingen naar bed…. Zo, voor de vorm heb ik het verhaal hiermee afgeschreven. Dus, dikke punt, Pier. Spoor jij wel helemaal??, vraag ik mij wel eens af. Ik eet asperges niet erotisch, we hebben geen inloopkast of meerdere gieters en ik heb he-le-maal niks met plasseks. En wat is in Godsnaam een ‘broeskop’?! Je weet dat je mij heel dierbaar bent, maar ik laat mij niet uit de tent lokken door jouw zieke geest. Ik word door jou uitgenodigd om samen een romantische co-column te schrijven. En wat doe jij? Je slaat door in het tegenovergestelde.
Okay, het is alleen maar fantasie en ik weet dat je in de praktijk niet met een gieter naast mijn bed zal staan, maar dat je dit een romantische aanzet vindt, zet me wel aan het denken. Waarom schrijf je niet over jouw ware gevoelens? Hiermee zet je mij voor lul, terwijl je zelf de clown uithangt. Met je Golden shower deel 1. Neem van mij aan dat deel 2 er niet gaat komen en ik daag je uit voor een co-column die wél romantisch is, want dit is bullshit.

 

Categorieën: Co-ColumnLiefde

6 reacties

troubadour · 25 augustus 2014 op 06:52

Is de tekst onder het lijntje niet een klein beetje een verkapt excuus? Zo van; ‘in werkelijkheid zijn we niet zo hoor’. Perverse gedachten horen toch bij de mens? Kom op, deel twee!
Mooiste zin? ‘Met haar benen, die nooit ophoudend in haar jurkje verdwenen, iets gespreid, stond ze voor me.’

Mien · 25 augustus 2014 op 07:58

Lof voor het lef een cootje te schrijven. Daar is moed voor nodig. Geslaagde actie. Ik kijk nu al uit naar part 2. Niet overwogen om er een triootje van te maken … ? 🙂

evil-ine · 25 augustus 2014 op 13:35

:laugh: lekker fout, veel humor, geweldig! Ik voel me bijna een voyeur tijdens het lezen. Deel 2 zou in mijn ogen niet perse een toevoeging zijn maar bij jou weet je dat nooit denk ik.

Ferrara · 25 augustus 2014 op 21:10

Gottegot en dat allemaal in het gangetje voor het verbouwde toilet, dacht ik, maar niet dus…

Pierken · 26 augustus 2014 op 11:49

Namens Nachtzuster en mij bedankt voor jullie reacties!! Wij hebben veel lol gehad aan het schrijven van dit verhaal, dat uiteraard pure kul is. Er zijn geen kaders. Dat maakt schrijven leuk.

Ferrara: Toilet is in takt 🙂 Ik kan me jouw bezorgdheid voorstellen. Wat een bevalling was dat.

Mien: Wel overwogen, maar we konden geen keuze maken, dus bleef het bij een entre nous. Een uitdaging was het zeker, want onze schrijfstijlen verschillen als dag en nacht.

Evil-ine: Thnks! Je hebt dit gelezen zoals het geschreven is.

Troubadour: Ook wij zijn inderdaad niet wars van kinky. Maar waar houdt absurditeit op en begint perversiteit?

Deel twee gaat er niet komen. Althans niet met gieters en emmers 😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder