Gortdroog Absurdisme- met persoonlijke toelichting

Het Absurdistisch Verbond bestaat ruim 13 jaar! Hiep hiep hoera!, en hun Magazine navenant dus ook daarvoor hiep hiep hoera!

Wat is  dat nu eigenlijk ‘gortdroog absurdisme?’ vraagt mejuffrouw Toets van Kletszaken, onderzoeker van het O.I.L.(1955) aan de beide absurdisten via een virtuele verbinding tussen Noord Holland en Gelderland.

Wij, Van Gellekom en Nummer 22 zijn het daar samen al jaren (sinds 2006) over eens ‘ Wij van het AV, kennen elkaar niet, hebben elkaar nog nooit Face to Face ontmoet en het plan van nummer 22 om gezamenlijk ‘op de planken te staan‘ nog niet gerealiseerd.   Nummer 22, zou dat graag willen maar ik Van Gellekom heb mijn twijfels want het gortdroog absurdisme ten tonele brengen, mwah ik… weet het nog steeds niet.

Nummer 22 verbreekt de verbinding en komt na 13 minute en 25 secondjes weer online. Waar was u Nummer 22? Oh, niets aan de hand, ik moest mij even ontlasten van resten darm- en wat blaasinhoud. Weet u, mevrouw de onderzoeker ‘dat lucht ook op’

Absurdisme heeft voor ons geen doel, nooit gehad en zal het nooit krijgen. Gewoon gortdroog over gortdroge alledaagse zaken dat ons bezig houdt, andere ook kan bezighouden en dat op een onnavolgbare eigen wijze, dat met elkaar te delen en dit te publiceren is genoeg voor ons. Van Gellekom? Jah, u hebt gelijk Nummer 22.

Moeten jullie niet werken voor de kost?, vraagt de onderzoeker. Jazeker wel, alleen dat geldt voor Nummer 22 (Van Gellekom begint ongecontroleerd te lachen en op het scherm te timmeren met zijn rechterhand), die de wereld als zijn werkterrein kent, onze aardbol – met CO2 uitstoot compensatie- bereist en nog maar een aantal jaren dit zal blijven doen, soms de tijd volledig kwijt is, hangt in lounges, in slap dommelt totdat een steward of stewardess (soms samen) hem wakker maakt en zegt ‘U moet nu echt uitstappen’.

Voordat Nummer 22 kan genieten van een schamele AOW uitkering. Laats vertelde Nummer 22 mij een gortdroog abursidsche verhaal op het vliegveld van Seoel waar hij probeerde Koreaans te praten tegen een onbekende familie van Indiaase afkomst maar de…oproer politie moest de gemoederen tot kalmte manen toen de Indiaase familie met Nummer 22, in hun taal het Boedisme en de politiek situatie in Zimbabwe in gebrekkig engels begon uit  te leggen. Yes, sir.. No Sir,…. werd na elke zin erachteraan geschreeuwd.  Klopt dit Nummer 22? Ja, mevrouw de onderzoeker.

Pensioen? Ja hoor, maar dat kost mij en kostte van Gellekom kapitalen en die besteed ik (Nummer 22) liever aan het onderhouden van mijn familie en aanhang.

Pensioen, van Gellekom? Ik, ik geef Yoga lessen en daar geniet ik nog steeds van, dat kent geen inflatie, correcties door een pensioenfonds en ik geniet ook van mijn familie en hun aanhang. Daarnaast, onder het genot van een goed glas wijn, whisky of een biertje, werk ik me de pleuris om gortdroog  alert te blijven schrijven. En u weet zeker, dat vermoed ik als er iets gortdroog is krijg de mens ontzettend… dorst!

Waar wonen jullie? Van Gellekom: Ik verblijf in en nabij de voormalige Zuiderzee, zeg maar waar de palingen niet meer worden gevangen en het geluid van de zingende palingen ook al bijna  uitgestorven is. Sailing Home is niet mijn favorier nummer en Jantje Smit al helemaal niet. Hebt u, mevrouw de onderzoeker Annie Schilder in lingerie horen zingen? Nee! Nou ik ook niet!

Nummer 22 om op uw vraag terug te komen mevrouw de  onderzoeker: ik verblijf in het oosten des land, een lommerijke omgeving,a zeg maar een dorp waar total niets te beleven valt dan het lezen van het locale roddelkrantje, de schutterij en de jaarlijkse kermis en het klagen over de hondenpoep op straat en blijft kleven aan mijn schoenen. De lokale veldwachter nou die heb ik nog nooit gezien. Ik woon in dit dorp sinds het jaar jaar 2000 maar kom oorspronkelijk uit een stad aan de Oude Maas.

En verder? Van Gellekom en Nummer 22 in koor (digital en visueel via de skype verbinding) : Niets!  Niets?, echt niets? Precies want ons gortdroog absurdisme brengt vreugde in het leven, ons leven en wij hopen ook bij anderen. Lachen blijft gezond, relativeren met een knipoog nog meer.

Of, wat denkt u mevrouw de onderzoeker, lacht u wel eens wat urine in uw onderbroekje? Zeg nu niet dat dat niet waar is. Al die domme programma’s op de televisie, Zoals ‘Help mijn man is klusser‘, ‘Het water staat aan mijn lippen”, zeg nou zelf we hebben toch 1953 ook overleefd? Wij zijn van na de watersnoodramp, zeg maar ‘Luctor et Absurdo’

 Toekomst verwachtingen? Ja, die hebben we. Voldoende, zeg maar onze onuitputtelijke bron voor het allesomvattende  gortdroog absurdisme.

 Waarvan akte, we hebben geleerd er mee te leven, sofort, nu opzouten met uw vragen. Hoort u de deurbel? Aufmachen schnell en d’r uit nu.

(Red. het bovenstaande duo interview is niet meer onder embargo en heeft de toets van het AM censor met lichte grijns overleefd, maar dat ook geheel terzijde)