Mijn hoofd zit vol. Ik heb er al maanden last van. Tal van onnuttige informatie komt op totaal ongelegen momenten vanuit het niets opeens omhoog. Terwijl ik afspraken vergeet na te komen of ik me de naam van mijn huisarts opeens niet meer weet te herinneren. Herkenbaar? Ik hoop van niet.
Ik heb dit enige tijd aangekeken, maar nadat ik de zoveelste middag in slaap ben gevallen op de bank, neem ik een dapper besluit. Ik moet beter leren schiften. Wat is belangrijk, wat wil ik en wat is niet per se noodzakelijk? Lijkt een makkelijke vraag, maar eigenlijk vind ik alles belangrijk en daarom wil ik ook alles. Dit zal ik anders moeten fraseren. Wat wil ik het allerliefste en wat neemt derhalve veel tijd in beslag waardoor ik dit niet of in elk geval te weinig kan doen? Deze vraag is simpel te beantwoorden. Ik wil het allerliefste schrijven. Verder gaan aan mijn boek dat al ruim een jaar ligt te verstoffen (figuurlijk gezien dan, de tekst zit in de laptop). Me meer gaan richten op het schrijven van columns. Het aantal gedichten dusdanig vermeerderen, zodat ik er een bundel van kan maken.
En als ik even kan, wil ik ook verder gaan met mijn cursus Turks. De cursus ligt al minstens een half jaar goed in het zicht, zodat ik er iedere dag aan herinnerd word. Warempel pak ik minstens een keer per week de cursus ook op, al is het helaas om de tafel te kunnen poetsen en de boeken stofvrij te maken. Mijn toekomstplannen zijn onveranderd. Nu alleen nog aan de gang gaan.
Dat ga ik dus doen. Ik stop met ingang van begin januari met mijn vrijwilligerswerk. Ik zal het missen, dat zeker. Maar ik weet dat het me ook veel rust gaat geven. Vluchtelingen begeleiden stopte niet op het moment dat ik weer naar huis reed. De meestal schrijnende gevallen hielden me ook thuis veelal nog bezig. Teveel bezig. De tijd is gekomen dat ik mijn eigen advies aan anderen ga opvolgen: Iets, iemand of werk moet een positieve bijdrage zijn en zodra dat niet meer het geval is, is het beter dit te accepteren en jezelf ervan te distantiëren.
Ik wens verder iedereen die op deze site zijn/haar zegje zegt hele fijne feestdagen en een gezond 2014 toe.
6 reacties
Mien · 24 december 2013 op 12:17
Wens en grens, ze zijn zo mens. Koester dat ze alle drie bestaan en omarm ze.
pally · 24 december 2013 op 14:18
Yeni yiliniz ( zonder puntjes) kutlu olsun, Irma :yes:
Meralixe · 24 december 2013 op 15:15
Overbelast! Zeg dat Meralixe het gezegd heeft. Met veel tijd en boterhammen komt het wel op zijn plooi.(Vlaams gezegde) 🙂
Klein tikje op het schrijven; in de voorlaatste alinea gebruik je drie keer cursus. De tweede keer ‘deze’ en de derde keer ‘hem’ gebruiken is al goed voor een totaal ander lezen. Je kan ‘hem’ ook nog naargelang de eigen interpretatie ook nog ‘dat kreng’ noemen. :rotfl:
Beste Pally Google verteld me dat kutlu olsun gelukkige verjaardag betekent. Nu ja, de bedoeling was goed…Goed jaareinde en een gelukkig 2014? :-))
Ferrara · 24 december 2013 op 16:22
Misschien presteer je wel meer met minder hooi op je vork.
Zo te lezen laat je maar één ding vallen, schiet niet echt op.
Uit je vorige columns heb ik wel begrepen dat je een soort doordenderende trein bent ook op momenten dat je beter gas terug kunt nemen.
trawant · 24 december 2013 op 17:05
Beste Irma, met alle respect voor je keuzestress en dank voor je beste wensen,een column is wat anders dan zomaar wat voor je uitbabbelen.
Dat deed je in de vorige bijdragen en je schiet maar niet op.
Het barst van de algemeenheden en cliches in dit stuk.
‘Onnuttige informatie ( welke), ongelegen momenten ( hoezo)
afspraken ( wanneer met wie wat was het gevolg’
En ga zo maar door.
Misschien gaat je ambitie niet verder maar je laat daardoor van alles liggen dat prachtig materiaal op zou kunnen leveren.
Zoals die ‘schrijnende gevallen’ vertel erover, laat ons ze zien en horen. Je houdt zeg je van schrijven, dus je zou dat moeten kunnen, dieper in je stof duiken.
Kom op geen koffiepraatjes meer..
Het klinkt misschien vervelend, maar we pretenderen hier een site van schrijvers te zijn.
Mijn reactie is opbouwend bedoeld, als ik niet dacht dat je het kon zou ik niet eens op je stukjes reageren.
Ferrara · 24 december 2013 op 19:33
Die laatste zin van Trawant (voor mij nog altijd met hoofdletter)
laat hem op je inwerken, denk erover en kijk naar zijn aanwijzingen, het zal je schrijven veranderen, tenzij je dat niet wilt natuurlijk. Daar ben je vrij in.