In deze maand van de filosofie exciteert het thema “ongelijkheid” de amateur Hegeliaan die voortdurend in mij sluimert. Dat wordt nog versterkt door het recent herstarten van de deeltjesversneller bij CERN, waar onderzoek wordt gedaan naar de kleinste elementaire stofjes. Ik blijf gefascineerd worden door de tegengestelde dialectische krachten als noodzakelijke randvoorwaarden voor het bestaan: de constante beweging in tijd. De positieve atoomkern waaromheen de negatieve elektronen hun baantjes draaien, de pluspool en zijn tegenpool die spanning laten vloeien, de vrouw en de man die hun compromis vinden in het kind ter voortzetting van de soort. Zo gaat het met alles, van klein tot groot. Van miniquark tot en met het onmetelijke universum. Hoe zit het daar dan mee? Logischerwijs zijn er van het heelal ook minimaal twee waarvan tegelijkertijd om en om er altijd één uitdijt terwijl het andere krimpt. Ons heelal is daarmee eigenlijk twee halfals. Een halfal is de pakbare materie en het ander de energetische straling die de materie aanstuurt en ons lichaam van een onzichtbaar bewustzijn voorziet. Net als voor atomen geldt hier dat zodra de beweging stopt, alles tijdloos in de kleinste delen uiteenvalt: mijn abstractie van de hemel. Maar voor het over en uit is wil ik graag dat binnendoordenken het wormgat vormt tussen de dimensies om de juiste snaar te raken en daarmee de donkere energie aan het licht kan brengen. Daarvoor zal het ongetwijfeld nodig blijken het kleinste te kennen om het grote geheel te overzien. Ik ben er uit!
25 april 2015 #BinnenDoorDenken
16 reacties
Meralixe · 28 april 2015 op 17:42
Heerlijk leesvoer! :yes:
Esther Suzanna · 29 april 2015 op 01:01
ondanks dat ik ooit een rondleiding heb gehad in Cern, van een kernspecialist in spe (ik woonde ernaast) begrijp ik er geen hol van. Zeer zeker knap geschreven. Foutje in zin 3 van onder.
Ik hield ook al niet van wiskunde..
wel mooi woordgegoochel …of woordgegoogle.. :-))
StreekSteek · 29 april 2015 op 08:44
Waar zit dat foutje?
NB: ‘ondanks dat’ (in de zin van ‘hoewel’) is lelijk Nederlands
Esther Suzanna · 29 april 2015 op 12:53
‘Maar voor… en daarmee de donkere energie aan het licht kan brengen.’ ‘Kan’ struikelt behoorlijk. Dat is zonde van zo’n mooie tekst op hoog niveau… :-*
StreekSteek · 30 april 2015 op 09:48
Tnx 😎
troubadour · 29 april 2015 op 04:30
Amateur? In mijn beleving reeds professor! Bedenk, in het land der blinden is het sympathiek een oogje toe te knijpen. Ook al ziet niemand het..
Esther Suzanna · 29 april 2015 op 18:49
😉 😉 😉
Mien · 29 april 2015 op 08:12
Intrigerende titel. Hardop voorlezen bij DWDD en je hebt Matthijs aan je lippen hangen. Zeker weten. Ik hou wel van dit soort pseudoverhalen. :yes:
D's · 29 april 2015 op 11:09
Heel mooi. Halfal. Mooi!
Ik blijf gefascineerd worden, dat vind ik pas lelijk Nederlands. Lijdende vorm is nergens voor nodig. Verder top.
StreekSteek · 29 april 2015 op 11:45
De schrijver bepaalt wat nodig is. Hier is de lijdende vorm bewust gekozen en wie het betoog doorgrondt begrijpt waarom: de mens is volledig lijdend voorwerp van de dialectische krachten die ons bestaan mogelijk maken.
Verder wil ik geen querulant zijn.
D's · 29 april 2015 op 12:08
Je zegt dus eigenlijk dat ik te dom ben om je stuk te doorgronden. Nou, sta ik hier even in mijn hemd :chic:
StreekSteek · 29 april 2015 op 12:43
Conclusies zijn gelukkig altijd voor eigen rekening. Dat maakt het schrijven van columns zo leuk.
arta · 29 april 2015 op 19:54
Zoveel mensen, zoveel smaken…. Dit stuk kan mij niet bekoren, een witregelloze woordenbrij is mijn bescheiden mening…
Maarre… What’s up met jouw defensieve reacties op goedbedoelde feedback? Dit zijn je lezers! Respect.
StreekSteek · 30 april 2015 op 09:55
Van schrijver word je weer lezer en zo gaat het door. Maar je hebt gelijk. Ik had me van begin af aan eigenlijk voorgenomen om helemaal nergens op te reageren omdat iedereen mag schrijven wat hij/zij wil (een Recht van de Mens). Maar soms wint de ergernis het van de rede… Ik probeer dat nu vol te houden en deze pseudo fascistoïde uitingen te voorkomen. Of er energie voor een nieuwe column uit te halen.
Meralixe · 30 april 2015 op 10:30
Halfal, exciteert, dialectische krachten, miniquark, twee halfals, querulant, pseudo fascistoïde uitingen …
Ik ben er NIET uit. 🙁
trawant · 30 april 2015 op 21:37
Mijn hemel, binnendoordenkende wormgaten, paralelle universa,
de snaartheorie, het energetische bewustzijn. En dat allemaal in 300 woorden. We hebben een genie in huis, die ook nog eens slecht tegen kritiek kan.
Doe nu maar eens een leuke supermarktcolumn, dan hoor je er helemaal bij.