Hardloopbips

Lopen is eigenlijk niets anders dan voorover hellen en niet omvallen. Hardlopen is, zo bezien, dus een onzinnige bezigheid. Waarom zie je dan toch zoveel hijgende en puffende rode hoofden in een min of meer ritmische tred de zondagmorgen invullen? Het is de verslaving. Hardlopen bevordert in de hersenen de aanmaak van endorfine die een gelukzalig gevoel veroorzaakt. Wie wil dat nou niet? Er zijn natuurlijk meer aanleidingen die het instinctieve deel van het brein exciteren tot actie. Bevallige billen bijvoorbeeld. Laat staan wat de combinatie van beide in beweging kan brengen! In het lopersveld zijn helaas maar weinig mooie ronde exemplaren te vinden. Rechte afgetrainde billen verlagen onverbiddelijk de endorfineproductie. Maar wie er een oog voor heeft, vindt er altijd wel een paar. Volg dan meteen vanaf het startschot een gave ronde wiegende kont en laat de neurotransmitters de wedstrijd verder reguleren. Loop geconcentreerd en gefocust maar pas op voor het onverhoeds opduikende paaltje waar de halve bollen voor je gracieus omheen lijken te zweven maar jou direct via het onderste centrale zenuwcentrum probeert te empaleren. Dan is het gedaan met de pret. Stap maar uit de koers. Weg je kans op een praatje of een happy end. Lopers zijn sociale wezens. Met wat geluk ga je samen douchen en mag je er zelfs aan zitten. Verbijster haar met de onverwachte opstanding van je door het hardlopen ineengeschrompelde derde been. Finishen met een geïmplodeerde loopzak moet van zover komen dat het als een marathon van wegsprintende gelukshormonen voelt.

12 september 2015  #BinnenDoorDenken