Hardrocken in de voortuin

Eindelijk uitgepakt zat ik uitgezakt in een riante rieten stoel prominent voor mijn huis.
Net verhuisd naar een gezellige volksbuurt, leek het mij de perfecte manier om in te burgeren.
Waar ik vandaan kom is het zitten in de voortuin een taboe, iets waarvoor de mensen aan de overkant
de gordijnen zouden sluiten. Hier niet, hier stormen de mensen bij het vaagste vermoeden van een lauw zonnestraaltje
massaal de voortuinen in. Achtertuinen worden hier enkelt bewoond door de vuilemmers. Zittend in mijn voortuin nam ik een auto op die mij voorbij reed. De auto moest wel aan een grote
beurt of APK toezijn, zo luid was het geluid dat het al rijdend voortbracht. Een blik in de auto vertelde mij dat de bestuurder zich niet bewust was van het gevaar waarin hij zich bevond, hij knikte zelfs vrolijk mee op de maat van het metaalachtige geschraap van de ingewanden van zijn auto.

Ik nam de bestuurder nogmaals op. Lang, grijs haar, fors gebouwd en een listige grijns. Een hardrocker. Ik zag mijn gezellige volksbuurtje al veranderen in een hangplek voor asociale tweewielersfantaten, een bolwerk vol aggresieve uitlaatgassen waar de motorgeluiden en rauwe schreeuwen van beschonken mannen het geluid van mijn stille zondagmiddag verdreven.
Een hardrocker. Gewoon in mijn volksbuurtje.

De man stapte uit zijn net geparkeerde jukebox en richtte zich in zijn volle lengte op. Zijn lange haar zwaaide naar achteren, en verraadde een iets ouder gelaat dan ik eerst had vermoed. Een klein meisje liep met haar armen zo wijd als ze kan op de man af. ‘Ooopa!’ ‘Oooopa!’ riep ze opgewekt. Een ware transformatie begon zich in mijn geest, en op het gelaat van de man zich af te spelen.
Vergezeld door een tedere blik en een grote glimlach begroette opa zijn kleinkind. ‘Hoe is het met je moeder?’ vroeg opa. ‘Goed, en de koffie staat klaar. Uw stoel staat voor het huis in de schaduw, dus u hoeft het niet zo warm te hebben’ antwoordde ze.

De man trok daarop zijn beste opa gelaat, nam het meisje bij de hand en liep naar het huis, wat kennelijk van mijn nieuwe overbuurvrouw was.
Onze blikken ontmoetten elkaar, en ik vroeg mij af of hij wist dat ik het wist. Opa is een hardrocker met pensioen.