Waar ben ik nu toch weer in Godesnaam verzeild geraakt? Ik moet voor de krant van Helmond een rondje maken langs de campings rondom de stad en daar een verslag over schrijven. Je bent freelancer of niet, zeg ik altijd maar. Ik kan er maar één ding over zeggen: Dat moet je gewoon niet willen. Het is Tilburgse Kermis en ik zit hier op mijn fiets tussen Aarle-Rixtel en Bakel. Voor diegenen die zoals ik de topografische kennis van een aarbei hebben; Aarle-Rixtel en Bakel zijn dorpen in de gemeente Laarbeek, hebben samen ongeveer net zoveel inwoners als het Piusplein op zaterdagavond en ik voel me op deze landweg tussen de dorpjes niet bijster gelukkig. Misschien komt het door de zon en gebrek aan water of gewoon het feit dat ik verdaald ben, maar ik wil het liefst zo snel mogelijk rechtsomkeer maken.

Ik vermaak me eigenlijk overal wel en heb, al zeg ik het zelf, een redelijk aanpassingsvermogen voor vreemde situaties. ‘Ach, zo kom je nog eens ergens,” dacht ik vanochtend. En hoe moeilijk kan het zijn?” Moeilijker dan ik dacht, dus. Ik heb intussen aan de gehele bevolking van De Peel de weg gevraagd. De zon brandt en de boer die ik zojuist de weg vroeg heeft me in onverstaanbaar Aole-Rixtels (of Bakels, of wat kan mij het eigenlijk verrotten) de verkeerde route-adviezen gegeven. Wat er nu op neerkomt dat ik op een nog stillere landweg rijd, die zelfs onverhard is. De tractor die langsrijdt doet veel stof opwaaien wat contactlenstechnisch niet zo best is. Ik vervloek de landweg en de koe die me laf aan staat te kijken vanuit haar wei. ‘Wat moet je nou van me?’ roep ik. Het beest eet rustig verder. Op deze landweg besef ik mij ineens iets: Ik hoor hier niet thuis. Dit is niet mijn ding, het platteland. Ik heb heimwee. Ik moet naar de stad. Ik mis de kermis. Ik mis de muziek, de mensen, het gelach en de lichtjes.

Als Brabander wordt je geacht geïntegreerd te zijn in het plattelandsleven omdat steden als Tilburg, Eindhoven en Breda toevallig ingeklemd liggen tussen weilanden. Niets is minder waar. Ik vervloek dit gebied. Dan maar de weg nog een keer vragen; twee boerenjongens staan te lammen in de zon. “Jij komt niet uit Helmond he?” zegt de één in haast onverstaanbaar Bakels als ik de weg naar Helmond vraag. “Tilburg? Ow, da’s die stad waar we langs rijden als we naar Breda gaan.” Zegt de ander. De boeren lachen. Even overweeg ik verlate abortus te laten plegen bij de twee, maar ik houd me in. Veuls te werrum.

Als ik een paar uur later voor mijn gevoel 70 kilometer om heb gereden en mijn verslag klaar is, weet ik niet hoe snel ik terug moet naar Helmond. Wanneer ik de stad binnenrijd zie ik plotseling iets wat mijn hart weer verwarmt. Daar, voor het raam van de cafetaria, hangt een grote reclameposter van de Tilburgse Kermis. Het is er een die dateert uit 1992, zo’n blauwe met gele draaimolen erop, maar het doet me goed. Ik weet niet hoe snel ik de trein moet nemen naar de bewoonde wereld.

En als de trein langzaam Tilburg Centraal binnenrolt en ik het reuzenrad, de waterachtbaan en de Polyp weer zie, gaat mijn hart weer sneller kloppen.
Gisteren zag ik over de hele kermis posters hangen van één of ander concert van Wesley in Helmond.

Kijk er niet vreemd van op als die morgenochtend allemaal weggehaald zijn.

Categorieën: Algemeen

7 reacties

wendy77 · 4 september 2006 op 12:30

HEEEERLIJK Fjag!!!
My kind of humor!

Ik neem aan dat je verdwaald was ipv verdaald he 😉

enne..tis anders niks werrum ier 😀

Trukie · 4 september 2006 op 17:06

Fjag, ik ben niet van je gewend dat je wat langdradig bent. Misschien komt het omdat heimwee een slepend gevoel is. Voor de rest je insteek en fantasie een dikke pluim waard.

fjag2003 · 4 september 2006 op 18:55

was t maar fantasie… 😉

WritersBlocq · 4 september 2006 op 21:04

rechtsomkeer, en die leestekens, effe de spellingcontrole en een beetje lezen zoals de lezer doet had geen kwaad gekund.
Het kwam bij mij niet binnen, maar ik weet wel dat Aarle-Rixtel een Dorpsstraat heeft (nr 86, een kroeg :-D)

Li · 4 september 2006 op 22:18

Tja de weg van een schrijvende freelancer gaat niet over rozen, weet ik uit ervaring.

Ik raakte een beetje verdwaald in het verhaal. En dat je het verslag al klaar hebt terwijl je nog op de terugweg bent, vind ik razend knap. 😛
Hoe doe je dat?

Li

Dees · 5 september 2006 op 18:03

Zo, da’s wel een heel groot contrast, het platteland versus de kermis (sorry, ik associeer kermis meer met het platteland en Tilburg eigenlijk ook een beetje). Het verhaal is een tikje te rommelig en waar je normaliter de haast melancholische noot weet te raken, heeft de humor op mij iig minder effect.

Anne · 5 september 2006 op 21:16

Ik vind het weer een prachtig verhaal, met rake schijntegenstellingen.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder