Ik leid haar maar wat ze niet weet is dat zij het is die mij leidt. Ze opent mijn ogen, vervangt ze door die van haar, en toont me de wereld als een speeltuin waarin fantasie en werkelijkheid in harmonie samensmelten.
[i]Mijn kleine straatvechtster, mijn nuchtere droomster.[/i] Ik was kwaad, intens kwaad. Maar zij liet me lachen, rende achter vallend blad en strekte haar handen uit om te vangen.
Voor haar wil ik, en zal ik, mijn wonden dichten.
Voor haar wil ik, en zal ik, mijn duister lichten.
Ze stroomt als water, intuïtief. Onbekommerd vult ze haar dagen, schenkt warmte, zingt en rept over feestjes, speelgoed en pas verworven woorden. Ze is sterk en kwetsbaar tegelijk. Engel en kind ineen.
[i]Mijn kleine indiaan, mijn mooie danseresje.[/i]
Ik was triest, intens triest. Maar zij beurde me op, liet me vertellen over de sterren, en strekte haar handen uit om ze te vangen.
Voor haar wil ik, en zal ik, mezelf bewaren.
Voor haar wil ik, en zal ik, mijn leven sparen.
Ze vormt alles om, zij het angst of vermoeidheid: ze geeft alles een andere toon, altijd een andere kleur.
Ze pakt mijn hand. Ik kan haar zoveel laten zien.
“Weet je,” zeg ik: ”Ik wil je zóveel laten zien.”
Voor haar wil ik, en zal ik, mezelf vergeven.
Voor haar wil ik, en zal ik, opnieuw gaan leven.
[i]En toen, in september
Kwam de lente in zicht
Mijn prachtige herfstkind
Mijn Noorderlicht [/i]
4 reacties
Neuskleuter · 5 mei 2008 op 14:09
Opnieuw vraag ik me af, wat zich hiervoor heeft afgespeeld. Maar het is prachtig gedaan. En eigenlijk maakt het ook niet uit. Ik werd meegezogen in dit.. gedicht? De vorm vind ik wat verwarrend. De inhoud betoverend.
lisa-marie · 5 mei 2008 op 15:28
Deze vorm van vertellende poezie, als ik dat zo mag noemen, bezorgd mij een rilling over mijn ruggengraat.
Want het is ontroerend, intens, sterk, eigenlijk heeft het alles.
Ik heb genoten!
arta · 6 mei 2008 op 10:34
Een heel bijzonder stuk in jouw eigen unieke stijl.
Eigenlijk, en misschien zit ik er wel helemaal naast, heb ik het gevoel dat aan dit stuk een heel kleine gebeurtenis vooraf gegaan is, wat jij op jouw eigen wijze hebt uitvergroot…
🙂
Dees · 7 mei 2008 op 16:06
jij schrijft van die stukjes waar ik soms maar weinig op weet te zeggen, naast mooi, of een enkele keer ‘kitsch’. Deze vind ik erg mooi, dus dat laat ik je dan toch maar even weten, al is het zo’n non-opmerking 😉