Herinnering, verdwenen tijd!

De ochtend begon met een flinke geeuw, het strekken van de armen en daarna het met gestrekte benen de vloer te raken, maar zover kon ik mijn rug niet meer buigen. De geur van de nacht hing nog even om mij voordat ik me langzaam ontdeed van een oud en rafelig T-shirt met een geborduurde afbeelding van het Krugerpark met leeuw, en mijn schone onderbroek voor de nacht.’Een boxer voor de nacht voorkomt het kont krabben als ik mijn dag onderbroek de nacht mee inneem’, dat zegt mijn Moniek elke avond voordat we gaan slapen en dat al 51 jaar. Ik laat haar maar. Vroeger ging ik tegen haar gezeur in, maar nu al jaren niet. Moniek en ik kennen elkaar sinds de kleuterschool.

De inloopdouche lokte mij. Ik zette de douchekraan open, koos de juiste temperatuur en dat is net boven lauw. Keek nog even in het langzaam mistig wordende spiegelglas en stapte onder de waterstraal.

“Ik vond Pieter-Jan in de douchekamer…. Dood! Morsdood maar zijn lichaam voelde nog warm aan, ik denk door het warme water. Ik draaide de knop van de kraan om en het water stopte, nou ja op een paar druppels na. Ik liet Pi, zo noem ik hem, even alleen. Ja, op de douchetegels want ik kan hem niet meer tillen. Ik liep in mijn nachtpon en terwijl ik de dokterspost belde deed ik de voordeur van het slot en liet de deur op een kiertje staan voor dokter Annelies”

Koffie, mam? Ja, doe maar lieverd! Met melk en suiker toch? Ja lieverd, dat je dat nog weet.

Mam, zullen we naar buiten gaan? Wandelen naar de supermarkt en wat boodschappen doen?

Wat zeg je lieverd? Zullen we naar buiten gaan? Wandelen samen.

Wat? Waar is jouw vader, ik roep hem wel even, hij staat onder de douche.