Het biologische weekend klokje

Stapels boeken en een gigantische berg papier bedekken mijn bureau. Al weken krijg ik het advies om het eens op te ruimen. Ondanks dat dit voor minder frustratie zal zorgen neem ik er de tijd niet voor. Want ik moet tenslotte leren. Om deze reden wordt ik iedere morgen in alle vroegte gewekt door de vreselijke zoemer van mijn Donald Duck wekker. Gelukkig nog maar een aantal dagen en dan is het weer weekend. Door dit kleine lichtpuntje in het oog te houden lukt het me weer om voldoende motivatie uit de kast te halen om weer achter mijn bureau te kruipen.

Dan is het eindelijk weekend, geen school, en vooral geen Donald Duck wekker… lig ik ’s morgens om zeven uur klaarwakker in mijn bed! Het biologische klokje noemt men dat. Al aan het begin van de week maak ik plannen wat ik allemaal wil gaan doen in het weekend.

En dan is het weer maandag en begin ik me af te vragen wat ik het afgelopen weekend nu eigenlijk gedaan heb. En telkens weer kom ik erachter dat de twee dagen weekend wel erg kort zijn. Maar tijd om daarover na te denken heb ik niet want mijn agenda staat weer erg vol… nog vijf dagen dan is het weer weekend, geen school, geen wekker maar wel weer heel veel plannen.