Het grote schuldig voelen

U kunt dit product eten zonder dat u zich schuldig hoeft te voelen. Zomaar een zin uit een willekeurige reclame die tegenwoordig onze beeldbuis teisteren. Maar waarom zou ik me schuldig moeten voelen aan één van de basisbehoefte van de mens, namelijk eten en drinken. Het is toch te gek voor woorden dat het zo ver gekomen is dat hele U kunt dit product eten zonder dat u zich schuldig hoeft te voelen. Zomaar een zin uit een volksstammen geen hap meer door te keel durven krijgen, omdat dit maatschappij onverantwoordelijk zou zijn. Ik hou van een lekker zwaar Belgisch biertje met een portie gebakken mosselen, maakt mij dit nu een crimineel? Onder het mom van: de gezondheidszorg wordt onbetaalbaar, worden wij onder een moreel juk geplaatst dat voedsel vervangt door schuldgevoel. Maar zijn gezette mensen niet van alle tijden, omdat dit genetisch bepaald is. De gezondheidszorg wordt onbetaalbaar omdat het geld op de verkeerde plaats verspild wordt. Het grote geld gaat naar de mooie gebouwen van zorgverzekeraars, de alleen maar vergaderende managers en directeuren en de lobby van de medicijnfabrikanten, die dikke bonussen uitkeren aan apothekers om hun medicijnen te verkopen. De plaats waar het geld hoort heen te gaan, namelijk de werkvloer waar de zusters en broeders het echte werk doen, daar wordt al jaren minder en minder heengesluist.

Dit grote schuldig voelen houd echter niet op bij de gezondheidszorg. Ook op het gebied van milieu, brandstof en tabak woed een hetze die zijn weerga niet kent. Al jaren wordt alles duurder onder de dooddoener: het is slecht voor het milieu. Maar waar zijn al die mensen nu met hun wijsheden en beschuldigende vingers, nu steeds meer blijkt dat het wel meevalt met dit milieu. Begrijp me goed ik zal de eerste zijn om toe te geven dat de mens bezig is het goed te verpesten op deze aardbol, maar de doemscenario’s die ons door de milieulobby wordt voorgeschetst raken kant nog wal

Onze heilige koe is al jaren een melk koe voor de overheid, waarmee alle financiële blunders en gaten gedicht worden. De autorijder dient gestraft te worden, want waar halen ze het lef vandaan om hun duurbetaalde pronkstuk daadwerkelijk te berijden. Als je alle politici en anti autoclubjes hoort dan is de autorijder de crimineel van de eeuw. Maar zullen ze ook zo schreeuwen als wij als autorijders nu eens daadwerkelijk de auto laten staan? Oeps, dat is natuurlijk wel heel kinderlijk gedacht van mij, want waar komen dan de benodigde centjes vandaan. Nee, het is publiekelijk trappen en veroordelen, maar wel gniffelend in de handen wrijven van alle accijns en BTW opbrengsten die brandstof en tabak opbrengen. Dit verklaart misschien ook waarom politici de eetgewoontes van mensen willen sturen, ze hebben allemaal boter op hun hoofd en daarmee een gebrek aan honger.

Zo zit ik hier dus op deze druilerige zondag dit stukje te schrijven. Ik ga waarschijnlijk de deur niet uit en doe helemaal niets, maar als ik wegga is het alleen om een stukje te rijden en het mooie concert van mijn dikke v6 aan te horen, toerend naar de haven voor een lekker portie mosselen en waarschijnlijk neem ik thuis dan nog een lekker biertje. Wat is het leven toch goed, zo zonder schuldgevoel.