Het pad van Waarheid en Wijsheid

Waarheid en Wijsheid zijn al jaren gelukkig getrouwd. Ja, er waren wat ruzietjes in het verleden. Maar komen die niet in elk goed huwelijk voor? Over het geheel genomen overheerste de sereniteit. De laatste tijd was die echter ver te zoeken. Elke kleine irritatie leek wel uit te monden in een fikse ruzie. Waarheid en Wijsheid besluiten dan ook om er even tussenuit te gaan. Een weekendje wandelen op de Veluwe. Wat frisse buitenlucht, een andere omgeving, de tijd voor elkaar nemen. ‘Heb je de kamersleutel wel ingeleverd bij de balie, Wijsheid?’

‘Ja, Waarheid. Zullen we dan nu eindelijk gaan? Het duurt bij jou ook altijd uren voordat we kunnen vertrekken. Ik snap niet waarom je altijd zo veel troep op wil smeren. Waar is het goed voor? Mij maakt het niet uit hoor.’

‘Nee, jou maakt niets meer uit lijkt wel. Laten we maar gaan.’

In stilte beginnen ze aan de wandeling. De boslucht doet Waarheid goed. Wat is dat toch met bomen? vraagt ze zich af. Als je ze een tijdje niet ziet, snak je ernaar. Het lijkt wel alsof je pas echt ademt in het bos. Toch heel anders dan een stadwandeling. Het was een goed idee om er even tussenuit te gaan, denkt ze.

Ze komen bij een kruising aan. Op de paddenstoel staat: ‘Feiten, rechtsaf. Wetenschap, linksaf.’

‘Welke kant zullen we opgaan, Wijsheid?’

‘Linksaf natuurlijk.’

‘Maar waarom? Waarom niet rechtsaf?’

‘Omdat rechtsaf ons niet meer zal brengen dan wat we zien.’

‘Maar waarom zouden we iets willen zien wat er niet is? Ik bedoel, wat heb je daaraan?’

‘Oh Waarheid, je begint toch niet weer hè?’

‘Hoezo? Jij begint hier hoor.’

‘Waarom wil jij altijd alleen maar zien wat er is? En nooit eens denken aan wat er niet is? Misschien is er wel meer dan jij ziet. Je blik verruimen ofzo. Jezus, ik heb nu al geen zin meer om verder te wandelen.’

‘Nou dan blijf je toch lekker staan. Ik zie toch wat ik zie? Of wil jij zeggen dat jij meer ziet? Nee, jij denkt dat er meer te zien is. Dat is iets anders. Dat heb ik je al eens gezegd. Maar wat heb je daaraan? Je ziet nog steeds hetzelfde. De werkelijkheid verandert niet hoor.’

‘Ooit van nieuwe inzichten gehoord? Een nieuwe kijk op de werkelijkheid?’

‘Je raakt weer op dreef merk ik! Ik weet al wat het volgende is wat je gaat zeggen. Dat je soms moet kijken naar wat er niet is. Om juist te zien wat er is. Nou, ik ben het niet met je eens! Dat wat er is, was er altijd al. Jij zag het gewoon niet eerder. Maar dat is jouw probleem.’

‘Oh ja, en jij ziet zeker alles?’

‘Dat heb ik niet gezegd. Maar wat er niet is, bestaat niet. Dus wat moet ik daaraan zien? Wat kan ik daaraan zien? En hoe vaak hebben we deze discussie nu al gevoerd, Wijsheid? Als je het mij vraagt: te vaak. En we komen er nooit uit. Soms weet ik het gewoon niet meer. Misschien zijn we uit elkaar gegroeid.’

‘Wat wil je daar nu mee zeggen?’

‘Dat ik terug naar het hotel ga en mijn spullen ga pakken. Ik denk dat we een tijdje uit elkaar moeten gaan. En misschien wel voorgoed.’

Haar woorden kracht bijzettend beent Waarheid terug naar het hotel. Wijsheid blijft verstomd achter bij de kruising. ‘Waar is het misgegaan?’ vraagt hij zich hardop af.