Ik heb gisteren toch maar iemand laten komen. Waarom? Nou gewoon, wij hebben een lamp in de gang en boven aan de trap, een knop beneden en eentje boven om de een en de ander netjes uit te doen indien nodig. Doch als de knop van de hal uit was begon de lamp toch gezellig als in morse te seinen. Getuigen? Ja gelukkig op de dag toen mijn nicht en neef hier waren met de kids, zij hebben dit wonder mogen aanschouwen. Hoezo wonder?? Vrouwlief dacht: Er zit een lamp los, dus lamp verwisselt. Ik gelijk “Nee, dat is of Moos, of Anne, of Martha want ik ruik ook zware shag en dat rookte Moos” Ook vrouwlief had de geur van sigarettenrook in de neus en die werd ineens bleek.

“Wees maar niet bang hoor, we worden gewoon in de gaten gehouden, spanningsvelden roepen geesten nou eenmaal op”, sprak ik geruststellend, doch toen die lamp bleef knipperen op de gekste momenten riep ik tijdens een spannende thriller “Moos nokke náh, ik schrik me de pleuris elke keer”. Omdat ik die keer ook zo schrok dat ik gelijk een harttablet in moest nemen. Als hij zo graag wilde dat ik naar boven moest , dan moesten ze lekker zo doorgaan in de geesteswered. Ik had niet veel meer nodig op dat moment.

Het gebeurde vaak genoeg dat vrouwlief riep “Doe dat licht nou eens uit!” Ik weer “Wat tokkel je nou, ik zit hier de krant te lezen, ben niet eens in de gang geweest”, liep dan naar de gang en de knop was uit. Dus voordat wij een gezellige discussie over verspilde energie hadden begon ik al te roepen dat ze nou boven eens op moesten houden met die geintjes. Want ’s nachts was het altijd rustig en donker in de gang..

Je zou van ellende weer aan de drank gaan. Maar de angst was er niet. Hoewel? Zou het dat Uri Geller effect zijn? Nee want dat is pure illussie. En dit was zeker geen illussie, velen hebben dit gekke wonder mogen aanschouwen op de meest idiote momenten moet ik eerlijk bekennen. Toen vrouwlief spullen pakte om een tijdje de bossen in te gaan om tot rust te komen na alle spanningen die er rondom ons heersten werd de lamp ietwat rustiger, doch zodra ik over de rooie ging over en van deze of gene begon het morsegedoe weer.

Nu wist ik het zeker, ik werd gewaarschuwd om mij niet zo druk te maken over mensen die niet te vertrouwen zijn, die het ene zeggen en het andere doen. Die vertrouw ik dan niet meer, dus dan kan ik grandioos uit mijn dakkapel gaan. Slecht voor het hart

Maar als ik aan de knop zat en dat ding was uit begon die lamp toch seintjes af te geven. Ik heb er gister iemand bij laten komen, dus toen die electricien alles doorgemeten had en zelfs zijn chef nog belde en vroeg of het kon wat ik hem vertelde ( een knop uit en toch een brandende en flikkerende lamp) bleek dit alles technisch niet oftewel onmogelijk te zijn. Hij verwisselde de hele bak maar gelijk, voor alle zekerheid En de zielige blik van “Die vrouw is niet goed” vertelde mij genoeg. Maar ik heb het gelukkig voor mij ook met anderen zien gebeuren. En al een paar dagen was het rustig, omdat hier ook de spanning in huis weg is door het spanningsveld zelf weg te halen met wierook en kaarsen. En met wat hulp van de geesteswereld waar ik open voor sta.

Maar als die lamp nou weer gaat flikkeren dan scheld ik ze boven allemaal stijf ( zijn ze toch al) want ik wil rust, rust rust.

Alleen zag ik gisteravond weer dat de hup van de pc van vrouwlief aanstond en dat kon niet want ik was er niet op geweest. Spontaan ging ook eens de webcam aan, ik de camera afgekoppeld dus daar konden ze niets meer mee doen. Ik voel mij heerlijk in dit huis, ben niet bang, hoef ook niet bang te zijn. Het zijn gewoon seintjes van dierbaren die mij even gedag zeggen en mij plagen. Maar ik heb ze al gedag gezegd. Ik zie ze wel als mijn tijd daar is.

Maar ze hoeven het niet te bespoedigen met hun rotgeintjes….

Categorieën: Algemeen

klapdoos

Gewoon een Amsterdamse vrouw die met een vrouw getrouwd is, ziek is, zodanig dat de neerwaartse spiraal steeds verder zakt. maar een kniesoor die daarop let. Ik lach graag, heb genoeg traantjes gelaten om mijn ziekte en nu is het tijd om via mijn nieuwe boek eens door te gaan met uit het leven te halen wat er te halen valt, zeker in een crisistijd is het de kunst om toch vrolijk te blijven. Mijn motto is dan ook: Een dag niet gelachen is zeker een dag niet geleefd.

2 reacties

Neuskleuter · 18 maart 2008 op 15:50

Geestig.

Je zinnen kloppen niet helemaal.
[quote]Hoezo wonder?? Vrouwlief dacht: Er zit een lamp los, dus lamp verwisselt. [/quote]
Een vraagteken is voldoende. En “Er zit een lamp los, dus ik heb deze verwisseld.” loopt beter.

Ik vind het wel grappig dat je Uri Geller erbij haalt, maar dat had misschien wel uitgediept kunnen worden. Ik weet ook niet wie er verder allemaal bij je spoken, maar ach, gezellig is het zeker.

Die laatste zin hoefde van mij niet, de alinea is al voldoende als uitsmijter. Die past beter bij je verhaal 😉

lisa-marie · 18 maart 2008 op 17:26

Met veel plezier gelezen 😀
En deze twee vind ik als einde ijzersterk

[quote]Maar ik heb ze al gedag gezegd. Ik zie ze wel als mijn tijd daar is.[/quote]
[quote]Maar ze hoeven het niet te bespoedigen met hun rotgeintjes….[/quote]

Geef een reactie

Avatar plaatshouder