Sinds dat ik vriendennetwerk Hyves gebruik, kom ik mensen uit het verleden tegen. Niet dat ik doe alsof ik al heel oud ben, maar toch verlies je mensen uit het oog. Dan denk je zo af en toe aan diegene terug en uiteraard aan die tijd van toen. Ook hoe jezelf was in die tijd komt dan weer met vlagen naar boven. Je merkt dan echt dat je volwassen bent geworden en je gevoel wat gevoeliger wordt. Na een kleine tien jaar geleden, sprak ik weer eens met mijn neef af. Door familieomstandigheden was dit er niet meer van gekomen, wat we allebei achteraf erg jammer vonden. We kwamen elkaar eerst digitaal tegen, via hyves en vervolgens hebben we elkaars MSN uitgewisseld. De jongere generatie kent dit wel. Sorry, dat ik hier misschien discrimineer naar ouderen, ik wil daarom trouwens niet alle ouderen over één kam scheren, want ik merk steeds meer dat die het ook interessanter gaan vinden en alles langzamerhand digitaal kunnen bijbenen!
Ik moet je eerlijk bekennen dat het echt raar is als je elkaar zo lang niet hebt gesproken, maar ik merk op het internet is dit minder erg dan in het echt. Want op het internet krijg je altijd wat meer tijd om na te denken over wat je zegt. Toen dachten we; we spreken gewoon een keertje af.
Hij kwam bij ons thuis en het was in eerste instantie toch weer wennen, natuurlijk geldt dit voor beide kanten. Al gauw bleken we dezelfde humor te bevatten en gingen samen even de beest uithangen in Alkmaar. Echt in elke winkel hebben we samen gegierd en gebruld van het lachen. Het klikt gewoon weer als vanouds tussen ons en hebben gewoon afgesproken om vaker wat te gaan doen. Stappen, zuipen en lachen, daar draait het toch om in het leven! We gaan alle verloren jaren inhalen.
Ook ben ik weer door Hyves in contact geraakt met twee oude vriendinnen, die ik in mijn pubertijd heb leren kennen. Ik kwam vaak met vrienden bij hen over de vloer. We deden van alles. Uitgaan, stickies roken, drinken en ja alles wat je in de pubertijd kan bedenken. Opeens was dat contact er niet meer en de dames gingen hun eigen weg. Hetzelfde geldt natuurlijk voor mij, ook ik koos weer een andere weg in het leven. Je kan best wel eigenlijk zeggen; zo gaat dat in het leven! Onlangs heb ik weer met de dames afgesproken en het was echt weer even bijpraten. Het mooiste is om te kijken, hoe het nu met iemand gaat en kan ik je vertellen, met hen gaat het goed.
Een uitvinding het internet, dat is het zeker. Een familie reünie met mijn neef, waar je dus blijkbaar het televisieprogramma “de familiereünie” niet voor nodig hebt. Ook nog eens oude vriendinnen van vroeger gezien en gesproken. Het is een ongekend gevoel, maar wel beschrijfbaar!
1 reactie
Troy · 3 augustus 2007 op 09:15
Om te beginnen valt het me op dat je nu eens een keer geen uitroepteken in je titel gebruikt. Dat kan je ook beter niet meer doen, tenzij het écht, écht nodig is. Ook zijn je titels vaak redelijk lang wat ik niet mooi vind staan. Kies voor je columns zoveel mogelijk voor korte en pakkende titels, tenzij je niet anders kunt of met je titel een soort van ‘statement’ wilt maken. Je schrijfsels missen naar mijn mening vaak een bepaalde ‘bite’. Ze zijn vaak zo braaf… Ik zou je graag eens iets gewaagder zien schrijven, iets spannender… Dit zijn allemaal persoonlijke meningen, dus je moet maar zien wat je ermee doet natuurlijk. Hoop dat je iets met deze kritiek kunt 😉