Het ‘wij-gevoel’

“Dit is voor degene die je overal herkent. Het leven is voor jou en mij, want dit is ons moment…” klinkt het uit de televisie, met daarbij beelden van allerlei mensen die de gemiddelde televisiekijkende Nederlander moet voorstellen.  Vrolijke, blije mensen. Mensen die het schijnbaar helemaal niet erg vinden dat de wekker al om 7.00 uur afgaat, om zich daarna lachend uit te rekken. Mensen die het gezellig vinden om in te file te staan en daar een dansje bij bedenken. Een gezinnetje met pubers die toch gezellig samen op de bank zitten, hetzij met een smartphone waar het nieuws nauwgezet op kan worden bijgehouden. En natuurlijk alle mensen op het plein waar ze gezamenlijk ‘de wedstrijd’ volgen of genieten van het concert.

Mooi is dat, zo’n reclame met een ‘wij-gevoel’. De Telegraaf had een aantal jaar geleden ook zo’n commercial. Mooie plaatjes van Nederland en haar inwoners, met een rustiek gitaar muziekje en mooie passende tekst. Al vond ik het persoonlijk een teleurstelling om er aan het einde van de reclame achter te komen dat het juist van díe krant was. Maar het was ze wel gelukt, ik keek de hele reclame namelijk uit! En dat is natuurlijk ook waar het voor is, het doel is dat je er naar kijkt en uiteindelijk die krant gaat kopen. Sorry Telegraaf, ik vind de reclame mooi maar ik lees nog steeds de ‘krant’ via de gratis mobiele websites.

Datzelfde ‘wij-gevoel’ heb ik altijd bij die ‘de-wereld-vergaat-en-wij-hebben-een-piepkleine-kans-om-haar-te-redden-als-we-maar-samenwerken-films’.  Geweldig vind ik dat! De Aarde breekt in stukken, de vulkanen (ook de slapende) barsten tegelijkertijd uit, de aliëns staan klaar in een baan om de planeet om ons aan te vallen en het waterniveau van de grote oceanen bereikt zijn hoogtepunt en zal waarschijnlijk de hele bewoonde wereld overspoelen. De kans dat het nog goed komt is nihil, maar dan: alle landen werken samen, ook degene die elkaar normaliter overhoop schieten, alle geloven komen samen en jawel, we zijn gered! Dat is toch een heerlijk gevoel? De enige kanttekening hierbij is dat de aliëns het gek genoeg meestal op één land hebben gemunt, en dat is good old USA!

Ook buiten tv en film settings kom je het ‘wij-gevoel’ tegen. Een nare situatie, maar wel een goed voorbeeld, is de ramp met de MH-17. Zelf was ik op vakantie, maar via de media heb ik alles kunnen volgen. Terug van een dagje strand en Turkse markt liepen onder de blazende airconditioning de lobby in. Op de sofa’s en fauteuils, die er in alle foute kleurencombinaties stonden, zat een stel ongeïnteresseerde Nederlandse jongeren met hun smartphone te spelen. Ongetwijfeld omdat de lobby de enige plek was waar de wifi nog wel iets voorstelde. Naast hen de televisie met, tot mijn verbazing, Nederland 1 op. Vanuit Nederland had ik wel gehoord dat er een stoet zou zijn, met een ceremonie voor de overledenen, maar ik had er nog niets van gezien. Mijn vriendin ging vast naar boven, maar ik bleef even hangen. Langzaam zag ik de stoet over de Nederlandse snelweg rijden, die hiervoor speciaal was afgezet, de mensen op de viaducten die bloemen gooiden en de rijen mensen langs de route. Hoe verschrikkelijk de ramp ook was, Nederland stond wel als één man achter de nabestaanden en hun dierbaren. Voor mijn gevoel keek ik, een toerist in Turkije, samen met álle Nederlanders naar deze stoet. Zelfs die ongeïnteresseerde jongeren met hun smartphone. Het ‘wij-gevoel’!

Toch blijf ik met één vraag hangen zodra de reclame afgelopen is. Natúúrlijk herken ik het liedje als ‘Iedereen is van de wereld’ van The Scene, maar dit is een hele andere versie dan het origineel. Dit is en rustige kleine versie, met zachte begeleiding op de gitaar. Hoe gaaf ik het origineel ook vind, dit is prachtig! Maar…. wie zingt het toch?

Gelukkig hoef je tegenwoordig niet op zoek te gaan in de platenwinkel of geduldig bij de radio te wachten tot hij eens voorbijkomt en dan maar hopen dat de DJ de naam van de zangeres noemt. Nee, tegenwoordig ‘Shazam’ je dat gewoon.  Een app op je telefoon die luistert naar het liedje en je binnen een paar seconden kan vertellen welke titel en artiest deze heeft. Maar helaas is het in dit geval een reclame, nog geen single, en dus staat deze niet in de grote database van Shazam. Ook het alwetende internet heeft dit keer het antwoord niet paraat. Ik denk dat ik er nooit achter zal komen wie dit nummer nu zingt.

Tot ik vanmiddag mijn zusje aan de telefoon heb. Ze komt me ophalen omdat we met mijn lieftallige huisdier even langs de dierenarts moeten. Ik vergeet iets aan haar te vragen en bel haar op. Ze zit al in de auto en is al bijna bij mijn huis. “Okay, tot zo!”. Als ik ophang besef ik me opeens wat ik onbewust op de achtergrond gehoord heb. Juist! Dát liedje speelde op de radio in de auto!

“Welke radiozender had je opstaan? Was het alleen de reclame of het hele nummer? Zeiden ze erbij wie het zong?”. Mijn zusje kijkt me bij binnenkomst een beetje verbaasd aan, maar weet me wel te vertellen welke radio zender het was. En nee, ze zeiden er niet bij wie het zong. Het geluk wil dat deze radiozender precies bijhoudt welk nummer ze wanneer draaien, en dus kan ik naar aanleiding van het tijdstip precies vinden wie dit nummer nu toch zong. Wie had dat gedacht?

Mysterie opgelost. Met het nummer op repeat rijd ik naar mijn werk, terwijl ik weer geniet van dat ‘wij-gevoel’. Zo vaak, totdat ik het helemaal zat ben. Al zal dat nog wel een hele tijd gaan duren…

(… en de wereld is van iedereen!)