In verschillende talkshows praten ze erover. De machtige flimproducent Harvey Weinstein, alias Weinstien, die jarenlang misbruik maakte van zijn positie en zijn vrouwelijke medewerkers aanrandde. Door de week heen vergroot het aantal slachtoffers dat naar voren komt. Er wordt een rijtje foto’s getoond op televisie met de gezichten van zijn slachtoffers.

Verscheidene dames passeren de revue in de praatprogramma’s. Hoe is het mogelijk dat dit misbruik al die jaren onbekend is gebleven? Ondertussen komt er bericht over Anne Faber, een vrouw van vijf en twintig jaar, die eindelijk gevonden blijkt. Dood en begraven in een bos. Vermoord door een gestoorde man.

Mannen zullen mannen zijn. En ik lieg niet als ik zeg dat ik me er niet over verbaas. Toen ik jong was beging ik de fout om de kroeg te verlaten met een onbekende vent. We hadden beiden gedronken. De man wilde, eenmaal buiten, meer dan zoenen alleen, wat ik weigerde. Hij was niet blij met mijn afwijzing, deed vruchteloze pogingen om mij over te halen en beet me uiteindelijk toe dat het ‘mijn eigen schuld was, omdat ik met hem was meegegaan’, en dat betekende dat hij automatisch recht had op seks.

Toen ik alsnog weigerde, kleedde hij mij uit en probeerde voor het oog van een boel voorbijgangers zijn gerief te halen, maar staakte uiteindelijk zijn pogingen, doordat de enthousiaste aanmoedigingen van ons publiek hem ontmoedigden. Met de belofte hier nooit een woord over te reppen werd ik vrij gelaten. Onze toeschouwers, die in het gras zaten mee te joelen, dropen teleurgesteld af.

Het bleef helaas niet bij deze enkele ervaring. Ook een oudere klusjesman van de woningbouwvereniging, ogenschijnlijk een hartelijke joviale kerel, bleek in staat tot het doen van ongewenste vermetele handelingen. Hij moest een klusje doen in mijn nieuwe huis en overviel me op de drempel van de badkamer nadat hij me geroepen had. Toen ik aangifte had gedaan bij de politie bleek hij meer huursters en hun dochters te hebben aangerand, maar ze durfden na mijn aangifte pas naar voren te treden.

De man werd verhoord, maar niet veroordeeld, doordat de Officier van justitie de zaak op de plank had laten liggen en het te laat bleek om de dader te vervolgen. Hij was toch al voldoende gestraft, vonden sommigen dan, uiteraard waren dit allen mannen.

Daarom verbaast het mij in het geheel niet, dat dit soort zaken zo laat naar voren kunnen komen. Wij vrouwen dragen te opzichtige kleding waardoor we er om vragen, we zijn spelbedervers, we worden niet geloofd, en het hoort erbij. Waar ligt de grens van wat wel en niet kan? We kennen allemaal het woord nee. Nee is nee. Zeker hiermee. Maar niet iedereen luistert naar dit ene woord. En of praten achteraf nu echt helpt?

Voor het nieuw aangetreden kabinet heb ik een dringend advies. Niemand geeft om het volkslied, al moet het vanaf nu op elke school worden onderwezen. Mij boeit het niets of mijn kinderen de tekst kennen van het Wilhelmus. Nee, wat dringender nodig lijkt te zijn, is een cursus zelfverdediging voor meisjes. Te beginnen op de eerste dag van hun schoolcarrière. Dat lijkt mij een goede eerste stap. Een noodzakelijke stap is het helaas ook.


NicoleS

Door veel te lezen word je een betere schrijver. Joost Zwagerman was ervan overtuigd. Ik houd van lezen maar ook van schrijven. Ik ben bij column x terecht gekomen dankzij mijn lieve vader die hier jaren columns geschreven heeft. Kees Schilder is zijn naam. Ik hoop evenveel plezier te beleven aan het schrijven als hij. Favoriete schrijvers: Gerard Reve, J.J Voskuil, Maarten 't Hart, Adriaan v Dis, Arnon Grunberg, WF Hermans, Simon Vestdijk, Louis Bordewijk en Jean Plaidy. Favoriete boek: Het bittere kruid, Marga Minco.

20 reacties

Nummer 22 · 17 oktober 2017 op 07:42

Tsja… gelukkig zijn er nog mannen en vrouwen die een vrouw niet als prooi zien op basis van macht, geld, bekenheid, zoals er ook vrouwen zijn die een man ook als prooi zien op basis van bekendheid, macht, geld. Zolang respect voor de ander ontbreekt en ‘ nee’ ook een nee is, er niet als norm en vanuit gelijkwaardigheid aanwezig is blijven we de geconfronteerd worden met wanstaltigheid en verschrikkelijke gevolgen en zelfs jaren na de misdaad. Wat is dan een straf? Slachtoffers leven hun hele leven met wat hen overkomen is en velen kunnen dat nooit meer vertellen of zijn verdwenen.

… geestelijken, partners, pooiers, familieleden, militairen, leerkrachten, trainers, royals, politici, criminelen, de buurman, enz.enz.enz. Velen komen er mee weg… nog steeds.
‘ mondje dicht..niemand gelooft jou’

Het Wilhelmus kennen en kunnen zingen is je reinste waanzin en totaal ver van de werkelijkheid. Get the reality instead of avoiding the dark side of human brains.

Nicole, je raakt de kern hoe hard deze ook is.

Mien · 17 oktober 2017 op 08:35

Blind en doof. Kenmerken van een sterk geslacht. Althans een deel ervan. Verplichtte cursus mindfullness, op de middelbare school. Awakenings for better and worse. Naast lessen zelfverdediging tijdens de gym. ?

Robert · 17 oktober 2017 op 10:43

Hoi Nicci, ik vind het heftig en moedig. Het lijkt zo gemakkelijk geschreven, ik kan me echter voorstellen dat de drempel hoog was. Hoewel Willem van Oranje een notoire rokkenjager was, vind ik dat het lied van de overwinnaar moet blijven voortleven. Waarom? De beste zelfverdediging, voor zowel mannen als vrouwen, is uit de rol van slachtoffer te blijven. Wie in dat hokje zit, komt in een gevangenis terecht waar de dader hoort!

Nummer 22 · 17 oktober 2017 op 18:19

Ach..net zoals Balthesar Gerards…gevierendeeld!?

Karen.2.0 · 18 oktober 2017 op 08:34

Mooie column, Nicole, en herkenbaar. Ik ken geen vrouw die op de 1 of andere manier niet te te maken kreeg met dit fenomeen. En lessen zelfverdediging voor meisjes op school? Prima, voor de jongens dan graag tegelijkertijd extra lessen ‘Nee=Nee’.

Dees · 18 oktober 2017 op 10:12

Moedig verhaal. En moedig dat je dit hier zo vertelt.Ik houd meestal niet van hypes. Ik hoop dan ook dat dit geen hype is, maar de vooravond van een wereld waarin een verkrachter als Michael P. niet na een paar jaar weer vrij kan rondrijden. Een wereld waarin vrouwen alleen zelf bepalen wie er aan ze zit. Een wereld waarin seksuele intimidatie niet langer gezien wordt als nu eenmaal een ‘fact of life’

NicoleS · 18 oktober 2017 op 18:24

Dank voor deze reacties op dit verhaal. Ik was enigszins huiverig om dit stuk te plaatsen, niet eens zozeer vanwege de inhoud, maar meer omdat de schrijfstijl eigenlijk buiten mijn comfortzone viel. Toch kon ik het niet laten mijn stem te laten horen.

Arta · 21 oktober 2017 op 15:27

Een goed stuk!
Knap dat je het toch hebt ingestuurd.

(Ik heb de rubriek #ikook aan deze column gehangen, doordat de inhoud precies in het thema past, het thema is)

Arta · 21 oktober 2017 op 15:27

Een goed stuk!
Knap dat je het toch hebt ingestuurd.

NicoleS · 1 november 2017 op 13:43

Wauw wat een eer. ?Dank redactie voor dit gebaar en hart onder de riem.

Arta · 1 november 2017 op 13:46

Gefeliciteerd, Nicole!

Karen.2.0 · 1 november 2017 op 14:25

Van harte! Prachtig openhartige CvdM!

Esther Suzanna · 1 november 2017 op 15:03

Gefeliciteerd! Prachtig maar pijnlijk stuk.

pally · 1 november 2017 op 15:28

Moedige en goed geschreven column, Nicole!! Zeer terechte CVDM, PROFICIAT

Mosje · 1 november 2017 op 20:13

Column van de maand, van harte!

Mien · 1 november 2017 op 21:30

Past prima in deze maand, deze column. Gefeliciteerd Nicole.

Nummer 22 · 1 november 2017 op 22:00

?????

NicoleS · 2 november 2017 op 09:08

Dank allen voor jullie reacties??

Dees · 4 november 2017 op 00:29

Mooi en verdiend.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder