Had u dat nu ook toen de vorige maand die friese paarden op dat natte stukje friese bodem door de natuur waren bijeen gedreven en wij er allen met grote regelmaat van op de hoogte werden gehouden hoe het die edele viervoeters verging ? De journaals en rubrieken begonnen er hun uitzending mee of besteedden er ruime aandacht aan. En het greep de burger aan: dit was ongewoon, dit was bijzonder, zoiets kun je niet bedenken, dat doet de natuur zelf. Alle vervelend nieuws, waarmede de nieuwsuitzendingen doorgaans overladen zijn, hadden er nu een item bij dat óók vervelend was. Maar nu eens geen oorlog en geweld, waar ons wereldje vol van is, of misstanden, ongelukken, rampen en noem maar op die op zich allemaal heel ernstig zijn. Waar we door die veelheid en het herhaald voorkomen op zijn “uitgekeken”, niet meer warm voor lopen!

Hoe was dat nu mogelijk met al die weervoorspellers die met behulp van hun satellieten alle weersveranderingen al vroeg kunnen zien aankomen (denken ze, haha). Dat die niet tijdig zodanige waarschuwingen hebben doen uitgaan om er op te wijzen dat zij die verantwoordelijk waren voor die paarden er wel voor zouden zorgen dat niet iets gebeurde wat nu toch plaats vond ?

Toen al die paarden daar elkaar stonden te verdringen in net niet genoeg water om er in te verdrinken kwamen de deskundigen in actie. Er werd voor fourage gezorgd voor die dieren. Er werden plannen bevroed om een uitweg te vinden uit de misère. Het leger zou een soort noodbrug tussen vaste land en paardenmassa tot stand moeten brengen. Dat ging niet door. Het gaf te veel problemen en kon een “redding” niet garanderen.

Plots waren ze er: een aantal kloeke friese meiden, ook begaan met het lot van de paarden, die zelf een oplossing bedachten. Het water was al wat gezakt. “Als we nu eens als amazones op onze paarden door het water waden naar de onheilsplek en zo proberen al die horses te bewegen ons te volgen terug naar het friese vaste land”, moeten zij hebben gedacht. En ze dachten dat niet alleen, zij legden hun idee óók voor aan hen die zich intens met de reddingspogingen inlieten en vonden –hoera!- daarvoor gehoor.

En het lukte, het lukte het lukte !! We hebben het allemaal kunnen zien, herhaalde malen zelfs. Toen de “lokpaarden” hun ongelukkige soortgenoten hadden bereikt en weer terug gingen zette de hele kudde zich in beweging en was al gauw de vaste wal weer bereikt. Dartel sprongen de paarden in het rond, daarmede als het ware hun geluk uitend over hun bevrijding. Wat een geweldig goede afloop voor dit drama dat ons zo bezig hield. Veel mensen waren blij alsof het hun dieren waren. De beelden ontroerden zelfs.

Vlot er na waren niet meer de paarden “hot news”, maar hun redders. En terecht!

Er komt jaarlijks een boekwerk “Aanzien van……” De omslagfoto beoogt karakteristiek te zijn voor iets uit dat jaar. Zet wat mij betreft de foto met de paarden op de terugweg naar het vaste land maar op de omslag. Na verloop van jaren zal die foto bij menigeen een blijde gedachte opwekken aan dit feit.

Misschien denk ik niet alleen zo. Onlangs kreeg de foto van het witte paard tussen zijn donkere soortgenoten een persprijs. Naast de kwaliteit van de foto zal de aard van het gebeuren zeker bij die onderscheiding een rol hebben gespeeld.

Friese meiden, ik wil bijna zeggen “onze Friese meiden”: BEDANKT !!!!!!

Categorieën: Actualiteiten

4 reacties

KawaSutra · 14 januari 2007 op 02:12

Niet zo actueel meer maar toch een leuke column en inderdaad een prachtige foto van een typisch Hollands gebeuren.

Dees · 14 januari 2007 op 12:36

Ja, mooi was dat. En de overweging erover is natuurlijk wel tijdloos, ook als de gebeurtenis langer geleden is. Met plezier gelezen.

SIMBA · 14 januari 2007 op 13:05

Ik vind het een leuke column.
Maar ik vond destijds de ophef tamelijk overdreven; het lijkt wel alsof mensen meer geschokt zijn als er iets met dieren is dan als er mensen in nood zijn. Ik persoonlijk heb daar moeite mee.

Li · 14 januari 2007 op 19:36

Het was inderdaad een kippenvelmoment en de foto is eveneens prachtig.

Li

Geef een reactie

Avatar plaatshouder