Het wonder.

Vera

Ik heb al je verhalen gelezen tenminste die daar staan.

Ik ga het hebben over jou meisje.

Dat is wat ik voelde en voel als ik letters van jou zie.

Eerst kijk in in de verte en zie een meisje bij een waterput gisteren zag ik dat al . Ze zat daar maar ze huilde niet ze zei niets. Er was een wereld van stilte om haar heen. Het leek of ze in een andere wolk leefde dan ik .

Ik had madeliefjes geplukt wel 100 dacht ik en aan elkaar geregen van mijn zusje geleerd in de spaarzame momenten dat ze lief was. Had er een krans van gemaakt zo groot dat het een ketting leek. Wilde hem zo graag geven aan haar. Kende ze. Als ik naar ze keek was ik ergens anders de aarde was even een andere aarde. Ik heb ze gegeven. Ze deed ze om haar hoofd wikkelen. Even heb ik haar ogen gezien . En nu.

Ben ik voor altijd zoekend geworden naar die rust die schoonheid en dat meisje.

Voor mezelf heb ik een droom bedacht die me bij haar kan brengen.

Ik heb alleen een gids nodig en dat ben jij Vera.

Laat jou eerst reizen en kom je dan na durf zo niet op pad. Ben zo vaak de weg kwijtgeraakt dat ik niet meer durf. Weet dat ik alleen moet maar deze oplossing lijkt leefbaar. Weet wel dat er grote noodzaak is de aarde die mijn nooit zo aangetrokken heeft dreigt het nu echt te verliezen. Het lijkt dat niets me meer bind aan dat waar ik op geboren ben.

De reis.

Jij loopt langzaam, eigenlijk heb je het opgegeven naar de rivier. Je trekt je kleren uit en loopt het water in . Je hoeft niet meer te denken dat werk is gedaan. Kou trekt op aan je voeten maar onverstoorbaar loop je door. Was dit het flitst door je heen . Toch is alles rustig je hoort de wind zachtjes door de bladeren. Verder is het stil. Tot je middel sta je nu in het water, gek er is geen onrust meer alles lijkt op zijn plaats te vallen. Dit was geen plaats voor jou je voelde je er nooit thuis en nu ga je heerlijk weg op reis. Je voelt dat je onder ga. Het is goed het wordt nu stil in je. Denken stopt ook. Eindelijk flitst her nog een door je heen.

De Bel

Je wordt wakker kijk verwonderd om je heen je ligt in een grote luchtbel. Zacht licht dringt tot je door vaag kan je de lucht zien. Tevreden kijk je om je heen. Denk dan plotseling wat doe ik hier waar ga ik naar toe. En daar is hij weer die onrust. Je valt in slaap, wordt wakker door de lange beweging golven zijn hier lang en traag en lekker warm, de oceaan neemt je op dat voelt goed zacht en traag. Je gaat een beetje verliggen merk dat alle dingen van je af beginnen te glijden, je geeft je over die lange lange  eeuwige golven.

De wijzen die je al heel je leven in de gaten hielden kijken toe. Ze waren bijeengekomen voor je geboorte en hadden gefluisterd dat er weer een kwam. Ze waren onrustig geworden op aarde lijkt de liefde uit te sterven maar nu kwam er weer een brenger. Een kind vol liefde. En toen werd jij geboren en ze hebben gejuicht, maar zagen je ook sterven nergens voelde je je thuis. Ze hoopten op jou kracht maar zagen je langzaam maar zeker opgeven . Was er dan geen mensenkind meer te vinden om jou te zien . Nu hebben ze dit plan bedacht om jou opnieuw moed te geven . En ze keken vol spanning toe.

Na vele lange dagen werd je weer wakker eindelijk kon je gewoon je ogen opendoen en weer zien hoe mooi de aarde was. Je voelde weer dat je een was met haar. Het was heerlijk warm geworden en elke dag was het genieten. Maar ook langzaam begon jou taak zich weer te roeren in je je. De liefde. Dat waar jij van gemaakt was delen en laten groeien op deze mooie aarde.

Toen viel je voor bijna  de laatste keer in slaap

Je wordt wakker van het ruisen en je werd door elkaar geschud wat was het. De branding je ging door de branding je spoelde heen en weer heel de dag lang, je werd moe maar niet in je veranderde je bleef gewoon verwonderd en lief en zacht.

Je schrikt wakker je beweegt niet meer je ligt op het strand. Een eindeloos lang leeg wilt strand. De palmbomen staan achter je. Je ligt stil en alles in je valt op zijn plaats. Je moet huilen van geluk. Je weet je taak en zal hem gaan volbrengen. Deze dag geniet je nog van het alleen zijn. Morgen zal je aan het werk gaan. En nooit meer opgeven .

De wijzen kijken elkaar aan en juichen toch nog een en het kunnen er duizenden worden.