Hij

Hij wordt nooit echt begrepen. Zijn humor is beneden ieders norm, en dat maakte hem alsnog geestig. Zijn intelligentie zodanig laag dat communiceren haast geen optie is. Het gaat wel, maar het is meer het heen en weer werpen van inhoudloze woorden, luisteren doet-ie niet echt. Hij ruikt eigenaardig, niet zo zeer vies, maar wel vreemd. Hij lijkt op een levende Looney-tune. Zijn neus en oren iets te groot, zijn mond merkwaardig klein en zijn ogen scheel, alsof zijn linker en rechter oog verwisseld zijn. Een best hilarisch aanzien. En toch geniet hij van het leven, dat zie je. Zijn kleine mond staat permanent in de lach-stand en zijn schele ogen glunderen volop. Hij is zo’n iemand die nooit in vergetelheid zou raken, omdat zijn gestalte indruk maakt bij ieder mens. Hoewel niemand het ooit echt toegeeft, het is fijn als hij zijn aandacht aan je schenkt.
Hij heeft het vermogen om het leven kleuriger te maken, hij ontkracht de relevantie van perfectie. Hij is gelukkig, en dat maakt hem tot een mooi mens. Omdat hij laat zien dat het leven écht leven zo simpel is door gewoon te zijn wie je bent.