Hoe je je kan vergissen in de mens

Soms sla ik steil achterover van mensen en het lef dat ze af en toe hebben. En lef bedoel ik op de meest negatieve manier die je kan bedoelen.
Ik wist allang dat mensen soms te brutaal voor woorden zijn, maar soms besef je het beter als je een ‘doelgroep’ wordt. En met ‘ doelgroep’ bedoel ik: behorende tot een groep die erbuiten valt door bijvoorbeeld handicap, opvallende uiterlijke kenmerken, overgewicht etc. Als kind van gehandicapte ouders heb ik al het een en ander meegemaakt. Toch verrast de wereld me keer op keer.
Ik heb altijd een atletisch lichaam gehad. Dwz brede schouders, smalle taille, brede heupen en vrij gespierd. Ik ben altijd redelijk slank en zelfs dun geweest.Inmiddels ben ik door medicijngebruik van een maatje 34
naar maatje 44 gegaan.Niet meer zo atletisch dus.
Ik sport flink en eet gezond,maar afvallen gaat door de medicijnen niet zo snel.

Maar ondertussen kan ik me dus voor het eerst in mijn leven tot de ‘ doelgroep’ horende noemen. Dwz de ‘doelgroep’ van de rondere Nederlanders. En WOH dat is schrikken!
Overgewicht van anderen haalt het slechtste
in de mens naar boven.
Zoals ik al zei sport ik. Ik sport in een prachtig centrum die mijn beste vriendin ooit prachtig en terecht beschreef als: “Er zit een paradijsje onder het winkelcentrum”
Ik verblijf er 3 keer per week en behalve hard werken is het er goed toeven. Heerlijk zwembad, worlpool, eucalyptusruimte, Turks stoombad, sauna en natuurlijk een goede fitnesszaal. Je zou zeggen, kan niet stuk. Maar toch is er een klein minpuntje. EN dat is dat er mensen zijn en dus kan je er gekwetst worden. Het fijne van deze club vond ik de rust en vooral de verscheidenheid van mensen. Tussen de opgeblazen kreunende patsers zitten is leuk als je 16 bent en slank (het bleven ballen, maar die blikken zijn altijd leuke complimenten) maar niet als je serieus wilt trainen en je lekker wilt voelen ongeacht hoe je eruit ziet.
Maar daar heb ik me in vergist. Want je hoeft geen opgeblazen patser te zijn om te kwetsen.
De kwetsers verschuilen zich in de meest onopvallende personen. Zo onopvallend dat een kwetserij ontzettend koud op je dak valt en mij zelfs (ik ben niet zo op mijn mondje gevallen) met stomheid slaat.
Ik sta gezellig te kletsen en er wordt me gevraagd naar leuke restaurantjes. Ik geef wat tips. En bam, daar komt hij: “ Ga je vaak? Moet je niet doen hoor, je hebt nogal wat aanleg om dik te worden.” KADOEM!!!!
Oh wacht deze is ook leuk: “ Kom jij uit de blablastraat?” “ Nee”, antwoord ik. “ Oh ja ik ben slecht in gezichten. Dat meisje komt altijd langslopen. Ze is nogal dik en loopt dan zo (doet alsof er een olifant langskomt) met haar hondje.”
KADOEM!!!! Leuke omschrijving van iemand die haar zo ontzettend aan jou doet denken.
Het kan ook directer. Zo pakte iemand eens mijn vetrolletjes (!!!!) vast en zei: “ Je kan in dat shirtje wel heel goed je vetrolletjes zien, maar dat kan jou niet schelen he!!”
Nou wist deze dame van mijzelf dat ik bezig ben af te vallen, maar waar dit voor goed was??!!!
Ik moest nog een uur trainen en heb een uur heel veel calorieën verbrand met het proberen niet in te storten. Natuurlijk is het haar domheid,
maar als je jezelf elke dag moed inpraat dat
de kilo’s er nog wel afgaan als je je best blijft doen en het best mee valt dan is dit een harde knal. Het is wat haar betreft niet hierbij gebleven. Na dit soort opmerkingen probeer je jezelf te wapenen en ik had me voorgenomen wat terug te zeggen een volgende keer want zo iemand moet toch horen dat dit niet kan. Maar ja hoor, ze overviel me toch. Ik was druk aan het fietsen en ze komt op me af. “ Goh ja je bent druk bezig,he. Maar je moet ook nog wel heel veel afvallen.”
Dat IK WIL afvallen weet ik en zij dus ook van mij, maar HEEL VEEL? Mag ik dat zelf bepalen?
Oh nog mooier: Twee jaar geleden ben ik getrouwd en toen ik dat mensen vertelden kreeg ik na de felicitaties meteen te horen: Oh,dan wil je zeker wel afvallen(!!!!!)

Ik kan zo nog wel doorgaan met opmerkingen die mensen maken. Ik laat me niet snel op mijn kop zitten en kan redelijk wat hebben, maar zelf ik moet bij dit soort opmerkingen slikken. Vooral omdat ik zelf ook baal van al dat vet.
Ik ben dik, ja. Maar medisch gezien zit ik niet in een gevarenzone, Ik MOET niet afvallen. Ik heb overgewicht, maar heb geen BMI waar je u tegen zegt. Dat baart mij ook zorgen. Want het kan niet anders dat anderen ook dit soort opmerkingen krijgen en misschien nog wel grover (als dat al kan, maar ach het verbaast me bijna niet meer.)

Dit ligt aan de mensen zelf en niet aan de club waar ik kom. Dit vind je overal. Ik at eens een mueslireep op straat, toen een wildvreemd persoon naar me toe kwam om me te vertellen dat ik niet zo veel moest snoepen. Pardon!!!!

Mensen wordt wakker. Denk eens aan een ander. Ik kan me niet voorstellen dat degenen die dit soort opmerkingen maken tevreden zijn met zichzelf. Maar jullie willen toch ook niet zo gekwetst worden? Mij krijg je niet klein, maar een ander praat je de vernieling in.

Je kiest je lichaam niet uit. En dik zijn is net als te dun zijn nooit een keuze. En niemand hoeft aan anderen verantwoording af te geven.

Behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden. En kom dan niet met de opmerking:
Als ik dik zou zijn zou ik ook iemand willen hebben die me helpt weer dun te worden, want dit helpt niet en komt echt niet als iets goeds bedoeld over. De enige die zich er beter door voelt bent u zelf en ga er alleen maar mee door als u bereidt bent het even hard terug te krijgen.
En voor de mensen in dezelfde doelgroep als ik:
Laat je niet op je kop zitten, die mensen worden namelijk heel lelijk oud door dat gemekker krijg je veel rimpels en wij worden lekker strak oud!