Hoedinidet

Onder grote belangstelling neemt dokter Wie zijn hoofddeksel af. Luid gejuich stijgt op uit de grote zaal. Een dergelijk hoorcollege is zelden vertoond in Kambrug. Dokter Wie kijkt een beetje beteuterd naar zijn zwarte hoofddeksel. Dit had hij niet verwacht. Een staande ovatie. Twee jaar terug was hij met zijn onderzoek begonnen. Omdat hij geen sjoege had van financiën had dokter Wie besloten om er vanaf het begin een expert erbij te halen. Een jolige dikke man, genaamd Hoedinidet, reageerde op zijn advertentie. Dokter Wie nam hem gelijk aan. Hij vond Hoedinidet een guitig mannetje dat over de juiste papieren en connecties beschikte. Dokter Wie vond het wel raar dat Hoedinidet telkens een houten koffertje bij zich had. Daar wilde Hoedinidet niets over kwijt behalve dat hij en zijn koffertje onafscheidelijk waren. Het bevatte grote geheimen die het daglicht niet konden verdragen.

Ach, dokter Wie kende zijn pappenheimers. Hij had wel vreemdere zaken meegemaakt tijdens sollicitatiegesprekken. Dokter Wie was zeer gecharmeerd van zijn kersverse financiële expert. Ze deelden ook dezelfde interesses. Dat kwam goed uit voor het onderzoek. Het onderwerp betrof namelijk de goedgemutstheid van bewindslieden en hun aanhang. Daarbij was gedegen kennis van precalculaties, begrotingen en inzicht in randvoorwaarden, aangaande de hoge hoedencultuur, een absolute must. Zomaar iets uit de hoed toveren was not done, aldus dokter Wie. Hoedinidet en dokter Wie waren beiden gedegen kenners van de hoge hoedencultuur. Deze bijzondere cultuur kende twee gezichten. In de wandelgangen van alle ministeries werd daarover gesproken in speciaal vakjargon. Men sprak dan in termen van ‘datgene dat onder de pet gehouden moest worden’ en ‘datgene dat boven de pet ging’. Om tot de kern van hoge hoedencultuur door te kunnen dringen was diplomatisch handelen absoluut noodzakelijk. En daarvoor was Hoedinidet nou juist de geschikte persoon.

Hoedinidet kende alle ingangen bij alle ministeries. Hij wist als geen ander hoe hij binnen moest komen en zich toegang kon verlenen tot de diepste geheimen van alle posten. Daar had hij geen enkel diploma voor nodig. Hoedinidet baseerde zich volledig op zijn mannelijke intuïtie en zijn tot in perfectie uitgewerkte charmeoffensief. Het ontfutselen van geheimen kostte hem geen enkele moeite. Die vond hij namelijk onder de aanhang van alle bewindslieden. Het was dan ook eigenlijk Hoedinidet die de basis legde en de voorwaarden schepte voor het cum laude promoveren van zijn baas, dokter Wie. Met kinderlijke eenvoud en betoverende naïviteit haalde hij alle geheimen onder iedere bijzonder hoge hoed vandaan. Om te beginnen bij alle vrouwelijk partners van de bewindslieden. Bij de vrouwelijke bewindslieden was dat niet nodig. Die vielen sowieso als een blok voor zijn ongekende charmes. Hij worstelde zich door heel wat lelijke hoedjes heen en was al behoorlijk de tel kwijt geraakt. Desalniettemin, iedereen nam vrijwillig en spontaan de hoed voor hem af.

Het houten koffertje aldus, bevatte alle verzamelde geheimen. Voor dokter Wie was het koffertje één grote box van Pandora. Alleen Hoedinidet beschikte over de juiste sleutel. De sleutel tot alle geheimen. Dag in dag uit smeekte dokter Wie Hoedinidet hem de sleutel te geven. Maar dat deed Hoedinidet nou net niet. De koffer was hem heilig.