Deze week kwam er een hond boven drijven in een kanaal ergens in Nederland. Volgens de politie vermoedelijk door opzet om het leven gekomen. Met een gat tussen de ogen en een zak stenen aan zijn voorpoten heeft de hond zichzelf in het kanaal geworpen omdat hij niet om kon gaan met het karakter van zijn baasje.
Wat is het toch triest dat honden zonder nadenken beginnen aan een relatie met een baas, zonder zich vooraf goed te laten informeren naar het gedrag van de mens. Natuurlijk zijn er de Golden-Retrievers onder de mensen die trouw aan hun hond blijven en onvoorwaardelijke liefde schenken aan de hond die hun heeft uitgekozen en er zullen altijd honden blijven die de thuissituatie van de baas verkeerd inschatten. Maar soms vraag ik me af waarom er honden zijn die impulsief een baas kiezen zonder na te denken over de gevolgen.

Zo zijn er honden die geen weet hebben van mensen en zich toch laten verleiden door de aandoenlijke blik van een totaal ongeschikte levenspartner. De hond had beter moeten weten maar zag de kalverliefde van de mens aan voor echte liefde. Zijn onbeantwoorde enthousiasme wordt gezien als een bedreiging voor de rust in huis en hij eindigt zonder mededogen op het balkon zodat hij daar zijn liefde aan de rest van de wereld kan verkondigen middels luid geblaf.

Zonder enige voorkennis kiest de drukke spring-in-het-veld een gezin met kinderen uit maar vindt de hond in de pot als blijkt dat de kleinste mensjes uit het huis zijn speelse gebijt verkeerd inschatten en hem uiteindelijk aan een boom achterlaten om de geplande vakantie niet te hoeven missen.

Waarom blijft de hond altijd trouw aan de onwetende mens? Omdat er altijd mensen zullen zijn die wel de liefde kunnen geven die een hond verdient. Omdat zij wel weten wat ze in huis halen of de hond begeleiden in zijn keuze voor een nieuw tehuis.

Misschien is het een idee als er, naast de agressietest voor honden, ook een test zou bestaan waarbij de mens zich moet bewijzen en moet aantonen kennis van zaken te hebben vóór hij aan een hond begint.

Zo voorkomen we een hoop leed en lezen we in de toekomst misschien niet meer hoe een hond uit pure ellende zelfmoord pleegde en zich in het kanaal heeft gestort om een einde te maken aan zijn ellendige leventje.


Fem

"Today is a gift, that is why it is called the present"

12 reacties

Neuskleuter · 21 september 2008 op 13:54

Haha, origineel, dat hondenperspectief! Al geloof ik toch echt dat het de mens is die de hond uitzoekt, terwijl een kat de mens uitzoekt. Tenminste, onze hond liep nooit weg, maar na zijn overlijden hebben we wel een aanloopkat die nooit meer is vertrokken. Niettemin, erg leuk gevonden.

Ik ben trouwens zo’n Golden Retriever. Nu nog hopen dat de juiste hond me ooit vindt. Of een kat, die hoef ik niet uit te laten.. 😉

Prlwytskovsky · 21 september 2008 op 14:51

Een hond is trouw dat weten we allemaal. Als het baasje sterft gaat die hond trouw op zijn graf de wacht zitten houden, iets dat je bijvoorbeeld bij een paard niet tegenkomt. Paarden zijn niet zozeer aanhalige huisdieren dat je ze als knuffeldier in huis neemt.
Maar een ‘poes’ daarentegen zie ik wel zitten: die tonen tenminste karakter. 😉

Prlwytskovsky · 21 september 2008 op 14:52

@Neus: ik wil jou best wel een keer uitlaten, hoor. 😉

Neuskleuter · 21 september 2008 op 16:10

:offtopic:
@Prtl: ik ben al uitgelaten genoeg van mezelf :-p

Mup · 21 september 2008 op 16:47

Leuke invalshoek, de omgekeerde versie.
In de tweede alinea even terug naar het ‘eggie’ die zou ik ook omgekeerd gelaten hebben,

Groet Mup.

SpaansePeper · 21 september 2008 op 20:01

Wat een goed stuk!

Helaas maar waar….(ik heb zelf ook een hond).
Ik walg ervan als ik weer eens zo’n stukje in de krant leest.
Zolang ze hier in Nederland er te makkelijk mee om blijven gaan, zal dit alleen maar erger worden.

Het word tijd voor zware straffen. Deze mensen zouden nog geen goudvis mogen hebben.

arta · 21 september 2008 op 21:11

Fem, je hebt dit probleem juist door het vertelperspectief (waar heb ik dát woord nu weer vandaan???) heel treffend neergezet.
Goed geschreven!
🙂

lisa-marie · 21 september 2008 op 22:00

Hij is orgineel en leuk , ik heb wel moeten lachen om de humor.
Aan de andere kant blijft het in en in triest hoe mensen met hun honden om kunnen gaan.

pepe · 23 september 2008 op 07:38

Geweldig!

Dees · 23 september 2008 op 08:59

Tja Fem, de wat cynischere schrijfFem bevalt me wel. Ook hier 😉

SIMBA · 23 september 2008 op 10:53

Een heel goed stuk Fem; de honden aan de anti-depressiva en de baasjes naar het asiel….:-D

pally · 23 september 2008 op 16:15

Door de omdraaiing en geestigheid weet je de triestheid te onderstrepen. Knap werk, Fem! :wave:

groet van Pally

Geef een reactie

Avatar plaatshouder