Er moet een nieuwe school komen. Het oude gebouw was vervallen, is inmiddels al gesloopt en de planning van de nieuwbouw heeft wat vertraging opgelopen. Om precies te zijn een jaar of drie. Want er waren twee scholen in de wijk. De andere school kreeg eerst een nieuw gebouw, ergens Lees meer…
Drie jaar lang heeft de klok gewoon doorgetikt. Toen ik nog dacht dat de tijd stilstond, bleef de klok lopen en volgden gebeurtenissen elkaar op.
Na die jaren open ik mijn ogen en maak de balans op van al het verdriet dat voorbij is gekomen en al het geluk dat ik heb mogen meemaken. Het verdriet om jou en het verlies van mijn borsten, met daar tegenover het geluk dat ik vond bij mijn gezin en in de man die jij nooit hebt mogen leren kennen.
Een beetje onzeker loop ik door de smalle straatjes van het dorp. Zo bekend en toch ook zo vreemd om hier te zijn. Veel nieuwbouw, afgewisseld met huisjes die het straatbeeld al jaren bepalen. Ik lees de naambordjes op deuren en zie er een paar tussen staan die ik me Lees meer…
Een lege stoel aan een lange gedekte tafel. Familie en vrienden bij elkaar, een lach en een traan. Nauwelijks ruimte om achter de stoelen langs te lopen en geen plek meer voor een extra mandje brood of een schaaltje eieren. De zon schijnt door de ramen op de bordjes Lees meer…
Een echte vrouwencolumn schrijven om tegenwicht te geven aan het ‘herenkeutelclubje’. Dat zou geen uitdaging moeten zijn, want ik ben een vrouw en mijn hormoonhuishouding geeft voldoende stof tot schrijven. Opvliegers, stemmingswisselingen en gewichtsissues, zijn mij niet vreemd. Eigenlijk ben ik een soort hormonenbom, waarvan de ontsteking dienst weigert. Als Lees meer…
