Drie jaar lang heeft de klok gewoon doorgetikt. Toen ik nog dacht dat de tijd stilstond, bleef de klok lopen en volgden gebeurtenissen elkaar op.

Na die jaren open ik mijn ogen en maak de balans op van al het verdriet dat voorbij is gekomen en al het geluk dat ik heb mogen meemaken. Het verdriet om jou en het verlies van mijn borsten, met daar tegenover het geluk dat ik vond bij mijn gezin en in de man die jij nooit hebt mogen leren kennen. De klok tikte door toen mijn haar uitviel, maar ook tijdens die mooie zomer van mijn huwelijk en de maanden vol verwachting. Vaak heb ik je om raad willen vragen en steeds opnieuw voelde ik verdriet omdat ik de mooie dingen niet met je kon delen. Sommige dagen leken eindeloos en anderen vlogen voorbij. Het tikken van de klok is altijd blijven aanhouden en is als jouw hartslag altijd aanwezig. Geluk en liefde, pijn en verdriet.

Tik-tak-tik-tak.

Jouw hart is voor mijn gevoel nooit gestopt met kloppen en als ik terug kijk is de tijd voorbij gevlogen. Drie jaar in het vooruitzicht lijkt een eeuwigheid, maar is in werkelijkheid gewoon een som van tikken op de klok. Hoe je de tijd doorkomt, hangt af van wat je overkomt. Mij is veel overkomen; mooie en minder mooie dingen. Jouw hartslag stopte om vervolgens door te tikken in mijn ziel, terwijl ik vocht voor mijn geluk. Nu ik het geluk heb gevonden en mijn doelen bereik, voel ik jouw aanwezigheid meer dan toen je er nog was.

Drie jaar lang tikte jouw hart gelijk met het mijne en soms lijkt het net of ik je heel eventjes vergeet. Toch ben je dichterbij dan ooit omdat ik weet dat je trots bent. Omdat ik jouw passie voel, jouw ogen in de spiegel zie en jouw karakter nu in mezelf herken.

Drie jaar lang tikte onze klok gewoon verder en overleefde ik de tijd. Zo eindeloos als het vooruitzicht leek, is nu de toekomst die voor me ligt…

Categorieën: Diversen

Fem

"Today is a gift, that is why it is called the present"

19 reacties

klapdoos · 6 april 2009 op 17:28

Vol emotie Fem en ik denk dat de uitslag nou niet zo vrolijk is. Mocht het wel zo zijn, alle mazzeltov die ik je maar wensen kan, is het wat ik denk,héél veel sterkte voor de komende tijd voor jou en je gezin. Het dragen valt niet moeilijk, maar het tillen is vaak zo zwaar.
Alle liefs van leny :kus:

lisa-marie · 6 april 2009 op 18:13

[quote]Jouw hartslag stopte om vervolgens door te tikken in mijn ziel, terwijl ik vocht voor mijn geluk. Nu ik het geluk heb gevonden en mijn doelen bereik, voel ik jouw aanwezigheid meer dan toen je er nog was. [/quote]
Kippenvel…

arta · 6 april 2009 op 19:27

Ik ga gewoon een herhaling quoten, omdat ik hem zó mooi vind.[quote]Jouw hartslag stopte om vervolgens door te tikken in mijn ziel, terwijl ik vocht voor mijn geluk. [/quote]
Mooi stukje, Fem!

Garuda · 6 april 2009 op 19:34

Heel mooi geschreven…

Ben er stil van geworden.

LouisP · 7 april 2009 op 00:14

F.

de harde feiten heel gevoelig beschreven.

L.

KawaSutra · 7 april 2009 op 00:28

Mooi beschreven Fem, maar de realiteit is hard. Ook als we er niet meer zijn draait de wereld gewoon door. Eigenlijk zou die even stil moeten staan, zou de wereld in opstand moeten komen. Maar niets van dat alles. Als je het dan wel voor elkaar krijgt je hart door te laten kloppen in dat van anderen, heb je het goed gedaan.
Is dat een troost?
Ja, dat is een troost.

WritersBlocq · 7 april 2009 op 00:28

Mooi intiem, juist omdat er niet wordt verklaard om wie het gemis gaat. Erg origineel dus ook daardoor, top! Met hele originele vondsten, de metafoor tijdklok/hartslag hou ik erin .. .. ..

Groetje, Pauline.

champagne · 7 april 2009 op 01:07

Soms staat de tijd voor jou even stil, terwijl de wereld gewoon doordraait. Al in de eerste alinea raakte me dat gegeven. Mooi geschreven en ook heel persoonlijk…

SIMBA · 7 april 2009 op 08:04

Wat mij betreft is dit één van je beste stukjes, zo niet hét beste. :kus:

Anne · 7 april 2009 op 08:25

Ik weet wel om wie het gaat, en ik veronderstel dat je daarom ook zo direct hebt kunnen schrijven. Minder verfraaiend dan anders. Ik vind dit wel een mooi stukje.

Ma3anne · 7 april 2009 op 09:56

Juist omdat je je in het midden laat om wie het gaat, maak je, dat de lezer zich kan identificeren en herkennen.
In mij raak je in elk geval een snaar.

Erg knap geschreven.

Mien · 7 april 2009 op 14:05

Ik kan niet alle lof uit de reactie hieronder delen. Iets te veel klok naar mijn mening.
Je zoekt de poezie maar weet hem net niet te vinden.
Als troost blijft natuurlijk een gevoelige persoonlijke column staan. Dat is jou toevertrouwd.

Mien

Bitchy · 7 april 2009 op 14:06

Hier ben ik stil van!

DreamOn · 7 april 2009 op 17:16

Heel erg mooi.
Ook om je zo kwetsbaar op te durven stellen. Knap hoor!

Neuskleuter · 7 april 2009 op 18:17

[quote]Drie jaar lang tikte jouw hart gelijk met het mijne en soms lijkt het net of ik je heel eventjes vergeet. [/quote]
Het is moeilijker een hartslag te voelen die in exact hetzelfde ritme als die van jou klopt, maar zo’n eenheid merk je altijd weer op.

Mooi, Fem.

maurick · 8 april 2009 op 08:14

Mooi en emotioneel beschreven. Vergankelijk is iedereen. Enerzijds is het de normale gang van zaken, anderzijds is het altijd vrij abrupt en emtioneel wanneer je een persoon verliest, die altijd dicht bij je heeft gestaan.

Ontroerend en mooi.

Fem · 8 april 2009 op 21:46

Bedankt voor alle lieve reacties! Dit stukje is idd zeer persoonlijk en vanuit mijn hart geschreven. Qua klok ben ik misschien iets te ver gegaan Mien, daar heb je wel gelijk in. Pas nu de emoties wat zijn gezakt, zie ik de herhaling… 😉

pally · 8 april 2009 op 22:12

Heel mooi en persoonlijk geschreven, Fem, dat raakt! :kus: Pally

Dees · 9 april 2009 op 08:55

Minder opsmuk vind ik ook mooier. Wat ik nog mooier zou vinden is als je een stukje zou schrijven waarin je zaken niet expliciet benoemt. Met dit stukje doe je dat deels al en dat vind ik het mooiste van het stukje 🙂 Wat mij betreft had het met de derde alinea kunnen beginnen.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder