Het nieuwe jaar is begonnen, dus het is weer tijd voor goede voornemens. Ik merk dat ik dit jaar wat minder gemotiveerd ben dan anders, ook omdat het de laatste weken gigantisch druk is geweest met als hoogtepunt, mijn jongste zoon die het eerste week van 2004 in het streekziekenhuis verbleef. Maar nu alles weer wat rustiger wordt begon ik weer eens na te denken over eventuele goede voornemens voor dit jaar. 1. Meer voor mezelf opkomen en in mezelf geloven
2. Mijn baas vertellen dat hij zich aan zijn afspraken
moet houden (dit valt eigenlijk onder nr. 1, dus deze vervalt)
3. Afvallen en een goddelijk lichaam krijgen
Sub. a) meer sporten
Sub. b) minder eten
4. Mijn roman afschrijven
Ik kijk nog eens naar mijn lijstje, waarschijnlijk heb ik meer zelfvertrouwen nodig om punt 1 uit te voeren en aansluitend punt 2. Hoe krijg ik meer zelfvertrouwen? Ik moet gewoon eerst maar eens beginnen met punt 3. Afvallen dus….
Hoe val ik af… en hoe doe ik dat zonder dat mijn gehele omgeving mij voor gek verklaart? Ik ben 1.80m en weeg 67 kilo, volgens mij kan daar nog wel een kilo of vijf vanaf. Dan het verlengstuk van punt 3… een goddelijk lichaam. Wat is een goddelijk lichaam? Moet ik dan kijken naar de maatstaven die mannen hiervoor hebben, of moet ik kijken naar de ideeën van mijn medevrouwen. En wat dan te denken van punt 4? Na anderhalf jaar schrijven kom ik nu aan het einde van mijn roman. Maar tegelijkertijd wordt het lastiger en moeilijker om te schrijven en als ik moeite heb om te schrijven dan moet ik iets eten, bij voorkeur iets wat gemaakt is van chocola. Zonder chocola kan ik punt vier dus niet halen en met chocola haal ik punt 3 dus niet en zonder punt 3… Zucht, wat een ellende, het jaar is nog maar net begonnen, de inkt van de voornemens nog nauwelijks droog en nu zit ik al met al die dilemma’s.
Mijn ademhaling gaat sneller, net als mijn hartslag. Waar is mijn plastic zakje, hyperventilatie, hyperventilatie. Misschien moet ik die plastic zak maar om mijn hoofd doen, dan ben ik van alle ellende af en hoef ik me nergens meer druk over te maken. Voordeel van al die stress is echter wel dat ik absoluut geen trek meer heb in de schaal met minimarsjes die naast mijn computer staat en ik moet toegeven onder stress schrijf ik normaal gesproken altijd wel lekker en als ik weer iets geschreven heb is dat absoluut goed voor mijn zelfvertrouwen, zelfs tegenover mijn baas die mijn schrijven afdoet met therapeutisch tijdverdrijf…
Eigenlijk kan ik maar tot 1 conclusie komen. Weg met die voornemens en gewoon elke dag mijn best doen. Dan komt dat boek er vanzelf, zal ik uiteindelijk wel inzien dat ik wellicht toch moet uitkijken naar een andere baan waar ik tenminste wat waardering voor mijn werk krijg. En misschien zie ik dan ook nog wel een keer in dat het met mijn lichaam en gewicht eigenlijk allemaal wel meevalt….
Ja, dat zou het verstandigste zijn, ik weet het, maar vooralsnog ga ik morgen maar op een ontbijtkoekdieet… ik heb gehoord dat je daar kilo’s van afvalt en aangezien ontbijtkoek best wel lekker is kan ik mijn chocola misschien tijdelijk vervangen door deze semi-dieet voeding zodat dat boek uiteindelijk toch nog afkomt.
De tip voor dit dieet? Hou je vast, die kwam van mijn baas….
© Tasz – 11 januari 2004
11 reacties
Mosje · 17 januari 2004 op 17:21
180 staat tot 67 is als lang staat tot slank,
zo luidt mijn wiskundige conclusie.
En voornemen 4 hoort op nummer 1, waardoor je tijd krijgt voor 3a.
3b kan naar de laatste plaats, omdat 3a gestegen is.
Stuur je baas een email met 2,
en klaar ben je.
En wat goddelijk is?
Mensen laten genieten van wat je schrijft.
Eftee · 17 januari 2004 op 18:23
En daarom heb ik dus nooit voornemens, als het jaar wisselt. Ik heb totaal geen zelfdiscipline en dan komt er van die voornemens helemaal niets terecht.
Ik zie het helemaal voor me, hoe je hyperventilerend achter/voor je computer zit.
Ik sluit me aan bij de vorige schrijver: 180 lang en 67 kilo is ideaal gewicht.
Dan nog even om je zelfvertrouwen op te vijzelen: je schrijft hartstikke goed!
pepe · 17 januari 2004 op 18:34
het beste voornemen ik ooit deed: Nooit meer goede voornemens verzinnen, gewoon proberen te doen wat je denkt dat goed voor je is op elk moment(dus niet alleen per 1 januari). En als je je goed voelt, dan maakt het niet uit wat je weegt.
Lekker blijven schrijven…
Mup · 17 januari 2004 op 18:59
Ga voor jezelf, zit jij lekker in elkaar, dan help je anderen. Schrijven kan therapeutisch werken, ook voor je lezers:-)
Groet Mup.
Kees Schilder · 17 januari 2004 op 19:32
gewoon blijven schrijven is prima. De rest laat je komen zoals het komt.
Fijne column
Tasz · 17 januari 2004 op 22:52
Bedankt voor de complimenten. Tja, het gaat uiteindelijk om het schrijven, maar een paar kilo afvallen… :dunno:… een column schrijven is makkelijker en zeker een stuk plezierig.
Bye
Tasz
Li · 17 januari 2004 op 23:11
En nu is er ook al ontbijtkoek met chocolade!
Leuke column Tasz…Het ging er in als Ketellapper!
😛
Li
Maurits · 18 januari 2004 op 00:14
Nou Tasz, Gewoon hard zijn voor jezelf. Chocola weg, heb je niet nodig om te schrijven. Al zeg ik het zelf. En ik ben dol op chocola. Dus zet ik het niet naast de computer. Want dan weet ik het wel. Dus schrijven zonder te eten. Dan is het boek zo af. En daarna sporten. Stevig sporten, kan je toch lekker eten. Dan komt dat goddelijke lijf vanzelf. Heel ver kan dat niet weg zijn. Maar misschien kunnen er inderdaad nog 5 kg van af. Ik denk dat vrouwen daar kritischer op zijn dan de meeste mannen!? Maar toevallig ben ik 185/70 dus…. P.S. Een dieet is een slap alternatief voor bewegen.
Tasz · 18 januari 2004 op 09:41
Hee Maurits,
Je schreef:
[quote]P.S. Een dieet is een slap alternatief voor bewegen.[/quote]
Je hebt gelijk, maar gelukkig ben ik verslaafd aan hardlopen, tot nu toe sport ik meer dan ik dieet 😛 . Vanmorgen nog anderhalf uur hardgelopen, alleen, ik zou willen dat ik elke dag kon hardlopen… helaas zoveel vrije tijd bezit ik niet. Wat betreft het schrijven zonder chocola. Het kan, ik doe het, maar wees eerlijk, het is toch veel beter met… 😀
Bye
Tasz
Maurits · 18 januari 2004 op 11:59
[quote]Wat betreft het schrijven zonder chocola. Het kan, ik doe het, maar wees eerlijk, het is toch veel beter met… [/quote]
Is wel een beetje waar. Maar dan is de keuze toch weer een goddelijk lichaam of een goddelijk boek. Maar als je nu je computer zou monteren op een loopapparaat (of hoe heet zo’n ding met een loopband?) met chocola ernaast. Dan kan alles tegelijk.
Doei Maurits
viking · 18 januari 2004 op 12:29
[quote]Moet ik dan kijken naar de maatstaven die mannen hiervoor hebben, of moet ik kijken naar de ideeën van mijn medevrouwen.[/quote]
In dat laaste geval zul je meer te verwerken krijgen dan wanneer je de mannelijke maatstaf hanteert:
Ten eerste omdat mannen over het algemeen sneller tevreden zijn dan jullie vrouwen denken. (Wist je dat veel mannen juist gaan voor een lekker vlezig lijf?)
Ten tweede omdat vrouwen onderling ongelooflijk valse krengen zijn. Hier ga ik denk ik eens een een columnpje over skriebelen: ‘Nee lieve schat, staat je echt beeeeldig’, terwijl ieder weldenkende mens weet dat de vrouw in kwestie er op dat moment als een hobbezak bijloopt…