Als mensen mij iets vragen
ben ik er altijd voor hen
zonder dat ik er iets voor terugverlang
al jaren gaat dit zo door
en altijd stond ik voor ze klaar
wat de vraag ook maar was Echter, het stond eraan te komen
het moment dat ik in zou storten
het heeft echter vele jaren geduurd
maar uiteindelijk is het dan zover
ben ik bezweken
aan mijn goedigheid
Men wist mij altijd te vinden
als men iets van mij wilde
dramden ze gewoon door
en uiteindelijk zwichtte ik dan
want nee zeggen kon ik toch nooit
men accepteerde van mij ook geen nee
Nu zijn de zaken veranderd
ik weet waar mijn grenzen liggen
en zeg dus nu soms definitief nee
ook vraag ik nu wel eens iets van een ander
voorheen deed ik dat niet zo gauw
en merk dat ik bijna altijd nee op het rekest krijg
Op die momenten dat ik nu nee krijg
ben ik erg vaak teleurgesteld in mensen
mijn vragen zijn nooit onredelijk
en ook vraag ik het aan mensen die het ook echt kunnen
of maak afspraken over een vergoeding
en kom die dan ook altijd na
Zo heeft een “vermeende” vriend(in)
iets aan mij gevraagd
veel zin had ik er eigenlijk niet in
maar er werd een uurprijs afgesproken
in eerste instantie ging zij ermee akkoord
en dus ben ik eraan begonnen
Toen ik uiteindelijk ermee klaar was
en het op afrekenen aankwam
kon zij die avond niet alles in één keer pinnen
toen ik er een paar dagen later om vroeg
haalde zij er van alles bij om maar niet te hoeven betalen
dingen die er niets mee te maken hadden
Ik was erg gekwetst
een afspraak is toch een afspraak
en die hoor je na te komen
zij heeft mijn goedheid echt misbruikt
en mij goedkoop haar klusje
bijna volledig laten opknappen
Zij beweert dat ik over haar grens ben gegaan
maar ik denk dat dit juist ondersom is
en haar nu, kan ik nu ook niet meer accepteren
hoewel ik haar gezegd heb van wel
een vriendin zal zij niet meer worden
want zij speelt haar spel heel vals
Heb ik gezegd laat dan maar zitten
om de goede vrede te bewaren
maar in haar ben ik nu zeer teleurgesteld
dat zulke mensen nog bestaan
die misbruik maken van anderen
vooral van hen in kwetsbaarheid
Denk in het vervolg eerst eens
aan hoe jij bejegend zou willen worden
en behandel een ander dan ook zo
14 reacties
arta · 31 januari 2008 op 12:23
[quote]Als mensen mij iets vragen
ben ik er altijd voor hen
zonder dat ik er iets voor terugverlang[/quote]
Typisch dat je jouw eerste drie zinnen in de rest van de column weerlegt. Op het moment dat jij namelijk teleurgesteld bent, wanneer jij ‘nee’ hoort, heb je dus overduidelijk wél verwachtingen.
Verder val je dit keer erg veel in herhaling, wat gewoon niet lekker leest.
Jouw laatste drie zinnen, daar kan ik volledig achter staan. ‘Wat gij niet wilt dat U geschiedt, doe dat ook een ander niet’.
Over de enters is in vorige stukjes al veel gezegd, dus ik neem aan dat dit gewoon een vorm is, die jou lekker ligt. 🙂
Dees · 31 januari 2008 op 13:05
Het zal aan mij liggen
Maar het slachtofferige
In jouw verhaal
Ligt me niet zo
Want laten we wel wezen
Je bent natuurlijk pisnijdig
Dat zie je alleen al aan de titel
Inhoudelijk roept het mijn ergernis op
Qua vorm eigenlijk ook
Het heeft iets onechts
Dan maar liever de woede rechtsstreeks
Of een gezonde dosis zelfspot
Of een goede metafoor
Schrijven is denk ik ook over je eigen grenzen heen zoeken
En dat mis ik hier!
—-
Beetje flauw misschien, maar wel zoals ik het lees.
Grtjs,
Dees (hee, dat rijmt)
tinkerbell · 31 januari 2008 op 13:16
Hallo Tristan,
Ben het meer dan eens met het vorige commentaar, wat een verschrikkelijk staaltje van zelfmedelijden, heb je andere collums ( klaagzangen ) gelezen en ik betreur je kinderen, je vriendin en vooral je ex-vrouw, zou heel graag de andere kant van het verhaal eens horen dit soort persoonlijke haatcampagnes horen hier niet thuis.
Het maakt me boos, dat er mensen zijn die zo zwelgen in zelfmedelijden.
😕 😕
Dees · 31 januari 2008 op 13:39
Je registreren om zoiets te melden hoort hier ook niet thuis tinkerbell…
tinkerbell · 31 januari 2008 op 14:15
je hebt gelijk, maar hoe anders kan ik reageren.
heb mijn eerste stukje ingestuurd, moet nog worden geplaatst
gr Tinkerbell
KingArthur · 31 januari 2008 op 15:11
Excuus Dees, maar volgens mij mag er op teksten worden gereageerd. De stek voor schrijvers EN lezers!
Ik zie niet wat Tinkerbell verkeerd gezegd heeft en ik kan mij volledig in haar reactie vinden.
Siebe · 31 januari 2008 op 15:38
[quote]Ik zie niet wat Tinkerbell verkeerd gezegd heeft en ik kan mij volledig in haar reactie vinden.[/quote]
Daaaaaaaarrrrrrrrrrrr moet ze dan ook maar een slecht gedichtje over schrijven denk ik.
Sorry Tristan, je mist de plank op meer dan één manier. Inhoud, stijl, vorm en strekking. Wat was je plan: gedicht of column? Kijk ik naar je vorm dan denk ik: een gedichtje. Kijk ik naar strekking en inhoud dan denk ik: een column. Of iets een slachtofferig verhaal is of niet, tsja, daar hou je van of niet. Ik zelf (ook) niet trouwens maar daar zou ik doorheen kunnen kijken als de vorm bijvoorbeeld aansprekend was.
Ik denk dat je wat meer uitgesproken keuzes moet maken: of je schrijft een column of een gedichtje. Dit is zo vleesch noch visch. Laat ik eens gek doen en er een vrijblijvende tip van maken: kies!
Gr.
S
klapdoos · 31 januari 2008 op 19:57
Ik dacht een column te lezen, doch kwam terecht in een slecht geschreven gedicht. Had er maar een verhaaltje van gemaakt hoe men jou in de maling neemt, hoe men jou gebruikt als psipaal, gewoon hoe je in de maling wordt genomen. Een assertiviteitstraining zou wel iets voor jou zijn, daar leer je om ook eens nee te zeggen en nee te doen…Dan blijven die huichelaars vanzelf wel weg. En sta jij blijmoediger in het leven.
groet van leny
arta · 31 januari 2008 op 22:01
Ff offtopic:
Eerlijk gezegd ben ik het wél met Dees eens. Natuurlijk mag er door iedereen gereageerd worden, maar [quote]ik betreur je kinderen, je vriendin en vooral je ex-vrouw, [/quote] vind ik meer een persoonlijke iets, dan een serieuze inhoudelijke reactie.
pally · 31 januari 2008 op 22:44
Ik word een beetje misselijk van het zelfbeklag en het jezelf goedvinden in je ‘columngedicht’. Het wekt geen sympathie of meegevoel bij mij.
De op de persoon gespeelde reacties, begrijp ik, maar daar kan ik niet achter staan.
groet van Pally
Troy · 1 februari 2008 op 10:09
Verschrikkelijk, al dit zelfbeklag. Echt, dit is een van de slechtste teksten die ik hier tot nu toe heb gelezen (op de teksten van Level1 na). Het mist ieder beetje zelfrelativering!
Als je echt zo in het leven staat zul je het zwaar hebben en zullen er inderdaad nog weinig mensen overblijven aan wie je wat hebt. Probeer te doseren. Combineer beklag met een flinke dosis zelfspot, maar maak geen slachtoffer van jezelf. Je bent geen slachtoffer tenzij je jezelf zo gedraagt.
Dus kin omhoog, rug recht en op naar de volgende column. Ik zou graag een geheel andere kant van je willen zien en ik vermoed dat ‘humor’ het sleutelwoord is in jouw geval. Veel sterkte en succes.
Mosje · 1 februari 2008 op 20:30
ik loop al een uur te piekeren
wat ik hiervan moet vinden
maar ik kan er niet opkomen
dus ik ga weer
tot de volgende keer
dan maar
Grumpy-old · 2 februari 2008 op 12:53
Tja de inhoud op zich daarga ik niet over zeuren. Maar misschien zou het verstandig zijn om je stijl wat aan te passen zodat het in ieder geval prettiger leest. De dichtvorm werkt blijkbaar niet. En wat mij persoonlijk nogal stoort is het onbreken van leestekens. Als je met die twee dingen rekening houd zal het wellicht al iets leesbaarder zijn.
Greetz
Grumpy
Neuskleuter · 2 februari 2008 op 21:40
Oeps, ik zag deze titel al, de vorm van schrijven en dacht: ik heb eens eerder commentaar gegeven op deze schrijver/dichter.
Ik kon me er niet toezetten om weer die moeite te nemen, mijn opbouwende kritiek staat al onder het stuk over echte liefde ofzo. Daar houd ik me bij.
Wat ik echter wel leuk vind aan dit ingezonden stuk, zijn de reacties erop. Fantastisch, daardoor hoef ik niet het hele verhaal uit te lezen!
:wave: