Idool

Voetbal is populair, voetbalplaatjes ook. Je kunt AH niet meer in of uit zonder belaagd te worden door hordes jongetjes belust op voetbalplaatjes. Jammer voor ze maar ik heb twee kleinzoons die ook aan die gekte meedoen. De tijden van de kauwgumplaatjes liggen ver achter ons, je kon er niet tegen kauwen. Nu zitten er 5 voetballers in een pakje, dat schiet lekker op. Hoewel ook nu weer die ene fel begeerde wel sporadisch verstopt zal zijn.

Maar er wordt niet alleen verzameld. Op het pleintje voor ons huis wordt naar hartelust tegen de bal getrapt, de garagedeuren doen daarbij dienst als doel. De ene keer zijn het de broertjes van een paar huizen verder, de andere keer zijn er meer knulletjes verzameld en gaat het er serieus aan toe. Vandaag spelen ze wereldkampioenschap en de idolen worden onderling verdeeld. Het valt me op dat ze allemaal voor Oranjespelers kiezen. “Ik ben Klaas Jan Huntelaar en ik Wesley Snijder de volgende kiest voor Rafaël van der Vaart en zo gaan er meer namen over en weer. Dat wordt dus een wedstrijd tegen elkaar, een kniesoor die daarop let.
Het jongste talent in dit gezelschap zegt, als hij eindelijk mag kiezen: “Ik ben Sven Kramer.”
Dit voetballertje begeeft zich op glad ijs en zal snel het onderspit delven. Een speels karakter heeft het duel niet er wordt geschreeuwd, geduwd en getrokken en Sven Kramer verlaat zwaar getackeld, huilend het veld, hij mag niet meer meedoen. In een echte wedstrijd had dit een rode kaart opgeleverd maar we spelen hier zonder scheidsrechter en dat er een vrouw op de tribune zit hebben deze voetballers al helemaal niet in de gaten.
Als de wedstrijd ten einde is hebben ze blijkbaar besloten dat ze de beker hebben gewonnen want de hele club stelt zich op voor de garagedeuren en heft ons volkslied aan.
Mocht dit talent doorstoten tot “Oranje” dan kunnen ze in elk geval vier regels van het Wilhelmus meezingen.