Ik schud veelzeggend mijn hoofd

“Ik wil graag nog 10 uur toevoegen aan mijn account” vraag ik aan één van de medewerkers van de nieuwe gamehal in de Boreelkazerne in Deventer. De jongen achter de balie vraagt mij, naar aanleiding van mijn verzoek, naar mijn username. Terwijl de medewerker de vraag aan mij stelt word ik afgeleid door een groep van 4 meisje aan de zijkant van de balie. In het plat Deventers schreeuwt één van de 14-jarige meisjes door de zaal “dat zijn broer evem op moet skieten”. De zwaar gouddragende broer gooit zijn headset zonder enig idee van waarde op zijn bureau. “Wat moet je” zegt hij tegen zijn zusje. “ Ja ik moet evem een nieuw pasje aanvragen, want dan kan ik weer voor 3 euro 3 uur gameuh”. Zijn broer vult op haar verzoek een nieuw inschrijfformulier in…

“Oh sorry” zeg ik tegen de jongen achter de balie. “EKO is mijn username”. De jongen gaat verder met mijn verzoek. De broer en zus discussiëren schreeuwend tegen elkaar over wat er ingevuld moet worden. “De 15 euro is van je bankrekening gehaald en de 10 uur is toegevoegd aan je totaal” zegt de jongen achter de balie tegen mij. “Heel erg bedankt” zeg ik beleefd tegen de jongen, en loop de zaal in zoekend naar een vrije PC. Met het moment dat ik wegloop hoor ik het meisje tegen de jongen achter de balie half schreeuwend zeggen “Éh jonguh, ik wil even mezelf aanmelduh”. De jongen neemt, misschien uit angst voor de gouddragende broer, het inschrijfformulier zonder enig weerwoord aan en maakt het verzoek in orde. Dit 14-jarig meisje kan dan voor maar 3 euro weer 3 uurtjes gamen.

Vol in gedachte van wat ik net aan de balie gezien en gehoord heb ga ik zitten achter de enige vrije PC in de ruimte, toevallig precies naast 2 maatjes van mij, maatjes die de hele ochtend al gamend door hadden gebracht. Ik vul mijn username met wachtwoord in en log mezelf in op deze PC.

Tijdens het wachten zie ik achter mij een 10-jarige jongen plaats nemen achter een PC die ook net vrij is voor gebruik, hij vult zijn gegevens in en wacht net als ik totdat het inloggen voltooid is. Een 15 jarige jongen met bondkraag en dubbele blingbling in beide oren loopt nerveus rondjes zoekend naar een vrije PC. Deze jongen loopt naar de 10-jarige jongen toe om hem te zeggen “dat hij eerst was, en dat hij dus op moest rotten”. De 10-jarige jongen bedenkt zich geen moment, kijkend naar de 3 maal bredere jongen en vergeeft zijn plaats.

Ondertussen ben ik ingelogd en vraag mijn beide maten wat zij aan het spelen zijn. “Call of Duty deel 4 Moder Warfare” wordt geantwoord, en ik word gevraagd hun te joinen.
“Ik kom eraan zeg ik tegen ze…” Terwijl ik deze zin probeerde af te maken valt mij ineens op dat er geen headset meer ligt. “vast gejat door één van die blaagjes” zegt een maatje rechts van mij. Ik denk bij mezelf “dat kan toch niet waar zijn, deze gamehal is pas 2 dagen open..”

Zonder geluid is toch minder prettig spelen dus besluit naar de balie toe te lopen om te vragen of er nog meerdere headsets zijn. Terwijl ik opsta hoor ik een 11-jarige Turks-Nederlanse jongen vanuit zijn stoel schreeuwend naar de balie duidelijk maken dat zijn headset het niet meer doet. Vol ongeloof schud ik mijn hoofd en loop ik naar de balie om dezelfde vraag netjes en beleefde te stellen aan de balie. De jongen antwoordt mij dat de meeste headsets al gejat zijn, en dat er geen reserve headsets meer zijn. “Niks aan te doen” zeg ik tegen de jongen achter de balie, en loop rustig terug naar mijn PC.

Op de plek waar mijn jas over de stoel heen lag, en ik al ingelogd was voor het spel van Call of Duty 4, zie ik een 12-jarig jongetje op mijn stoel zitten discussiëren met één van mijn maatjes. Als ik mijn loop versnel om er iets van mee te krijgen hoor ik mijn maat tegen het inmiddels weglopende jongetje zeggen “je moet niet zo’n grote mond hebben jongetje”.

Ik neem weer plaats achter “mijn” PC en vraag mijn maat wat er aan de hand was. Hij zegt mij dat deze jongen ging zitten en tegen hem zei dat “opgestaan is plaats vergaan.” Toen mijn maat daarop antwoordde dat ‘die jongen’ die ingelogd is even naar de balie is, kreeg hij een “Wat wil jij doen dan sjappie” naar zijn hoofd geslingerd.

Vol ongeloof kijk ik mijn maat aan en zeg tegen hem. “Laat maar zitten, ik ga thuis wel Call of Duty deel 1 spelen”.