Ik vind je lief

Ik vind je lief.
Eigenlijk vind ik je hartstikke lief, en daarom had ik van de week een ideetje. Iedereen denkt wel dat we al jouw as in die vuurpijlen hebben gestopt, maar we moeten eerlijk blijven Dré, je was nogal aan de zware kant. We hebben een heleboel as over. Daarom heb ik van de week een piercing gekocht. Zo eentje met een zilveren knopje dat je er af kan draaien. Dat knopje is hol van binnen en daar zit nou wat van je as in. En weet je waar ik hem heb laten plaatsen? In me doos. Nou ja, ik noem het me doos, maar als jij weer eens gedronken had, dan noemde jij het jouw eigeste flessewipper. Dat vond ik niet zo leuk, want ik heb nog nooit een fles gewipt, maar nu kan ik er wel om lachen.
Dus lieverd, die piercing zit in me doos, en als ik aan je denk, dan leg ik mijn hand bovenop je, en dan streel ik langzaam. En dan natuurlijk steeds sneller. Dat windt erg op, en dan komen we dus samen. Want eerlijk is eerlijk Dré, daar is de laatste jaren weinig van terecht gekomen. Ja, je kwam wel, maar altijd te vroeg of te laat. Of helemaal niet. Volgens me vriendinnen doet het er niet toe wanneer je komt, als je maar komt, maar daar ben ik het niet mee eens. Me moeder zegt altijd: “samen uit, samen thuis, en lukt dat niet, dan is het niet pluis”. Dat heb ik dus op een tegeltje laten zetten, en dat hangt nu boven de open haard, naast het bierflesje met jouw laatste restje as.
Wat ik met dat restje ga doen weet ik nog niet. Ik zat al te denken aan piercings voor me navel of me tepels, maar me moeder zegt dat ik het ook kan gebruiken om me lippen te laten botox’en.
Dat zou wel wat zijn, elke keer als ik dan wat zeg, dan zeg jij het ook.

Lieve schat, terwijl ik zo gezellie met je aan het kletsen ben is me hand als vanzelf naar beneden gegleden. Ik ben je aan het strelen nu. Voel je het? Ik wel. Zullen we dan maar?
O Dré, ik vind je lief, ik vind je lief. Ja! Nu! O schat. Ik vind je lief.