Vanmiddag zie ik opeens dat op ColumnX het grijze sterretje onder mijn naam is ingewisseld voor een groene ster. Even schrik ik. Sterren staan over het algemeen voor kwaliteit. Voor een bepaalde klasse. En nu heb ik, op zijn best een wannabee-schrijver, opeens een groene ster onder mijn naam staan. Als kind heb je bepaalde ambities, hoe onrealistisch ze ook mogen zijn. In mijn jonge jaren wilde ik pater worden, popster, of tatoeëerder. Schrijver had ik niet in dat rijtje staan. Tijdens de pubertijd rekende ik definitief af met de ambitie een celibatair leven te leiden. Gevoel voor ritme heb ik ook al niet. Jarenlang heb ik getatoeëerd. Omdat ik mezelf nooit als tatoeëerder heb gezien kom ik tot de conclusie dat ik hooguit dermagraaf ben geweest.
Op school had ik een hekel aan schrijven. Ik produceerde voortdurend hanenpoten. Grammaticale kennis was aan mij niet besteed. De d’s, t’s en dt’s wisselde ik willekeurig af. In een familie waarvan vijftig procent in het onderwijs werkzaam is, ben ik het literaire zwarte schaap.
Nu heb ik opeens een ster, op een website die opgezet is voor schrijvers en schrijfsters. Te midden van columnisten die in mijn ogen taalkunstenaars zijn. Ik voel me een schrijvend Pinkeltje in het land der “Zevenmijlslaarzen”. Met weemoed denk ik terug aan de onbezorgde tijd waarin ik als grijze ster, verwachtingsloos en onschuldig, me tussen de grote CX’ers begaf.
Mijn ambitie is niet om columnist te worden. Als ik acceptabel leer schrijven ben ik tevreden. En de groene ster is een logisch gevolg van mijn activiteiten. Geen verdienste. Geen behaalde erkenning. Een computersysteem dat mijn “posts”, en mijn reacties op “posts” van anderen optelt heeft mij die ster toebedeeld. Ik ben desondanks zeer serieus in mijn ambitie. Ik zet me volledig in om te leren, en verwelkom elke opbouwende kritiek. Bij voorkeur ongezouten.
Vandaag zie ik mezelf als de auto die ik had in de jaren negentig. Een vuurrode Mini Cooper met op de kofferbak de tekst: “Als ik later groot ben wil ik brandweerauto worden”.
6 reacties
SIMBA · 17 november 2011 op 17:22
Wat een leuk stukje!
Ik wilde gaan “zeiken” over pubertijd, dat het puberteit moet zijn…maar ik heb het opgezocht en het mag allebei 😀
Libelle · 17 november 2011 op 19:08
De ster staat wel degelijk ergens voor. Op zijn minst voor doorzettingsvermogen. Als je er niets van bakt, dan haak je af voor die tijd. Gekastijd worden door de vele puntige en gelaagde reacties, dat hou je toch niet vol?
Meralixe · 17 november 2011 op 20:15
Ik ben er reeds bij van op 15/03/2011.
Vier groene sterren!!!
Enerzijds ben ik me er van bewust dat het systeem van column x het toelaat om al die tijd op andere mensen hun zenuwen te werken en toch verder te gaan in de hiërarchie.
Anderzijds is het ook zo dat ik er hier al veel heb zien beginnen die er na enkele dagen de brui aan gaven.
Columnist wordt je niet, je bent columnist!!! :hammer:
Marja · 17 november 2011 op 21:47
Ik zie dat jij het net zo eng vindt als ik. :oeps:
sylvia1 · 19 november 2011 op 16:08
Schrijven, lezen, reageren, het is allemaal spannend, en dat blijft het (is mijn ervaring).
Bhakje · 21 november 2011 op 18:29
Iedereen heel hartelijk dank voor de leuke en fijne commentaren. Dat motiveert om weer eens heerlijk in de pen te klimmen (of is het in het toetsenbord klimmen?).