‘Wil je echt een paar maanden weggaan?’
‘Ja, onze relatie benauwt me, ik moet een tijdje alleen zijn’.
‘Je was zo gelukkig, zei je’.
’Was ik ook, ben ik ook, maar het is te, te verstikkend’.
‘Ik begrijp je niet, je zegt dat je van me houdt’. ’Doe ik, daarom juist, maar soms voel ik het niet, te dichtbij’.
‘Hoe kan dat nou?’
’Ik weet niet meer, denk ik, waar ik ophoud en jij begint’.
‘Is het dan te goed gegaan?’
‘Zo zou je het kunnen zeggen, ja’.
’Wat wil je eigenlijk doen in die tijd’?
’Uitvinden wie ik zelf ook alweer was’.
‘En… Daarna’?
’Opnieuw kiezen, als ik je weer helder kan zien door de sloot die ik gegraven heb, net breed genoeg om allebei op onze eigen oever te kunnen blijven’.
‘Misschien zou ik ook een schep moeten kopen’.
‘Doe dat, liefste, graaf mee, heel secuur, niet te breed, niet te diep’.
Categorieën: Liefde
pally
Genieten van leven en mensen en natuur om mij heen. Schrijven als belangrijke drijfveer om te ordenen, te relativeren en te communiceren.
17 reacties
arta · 15 april 2008 op 07:51
[quote]’Ik weet niet meer, denk ik, waar ik ophoud en jij begint’. [/quote]
Deze quote is zo goed!
Mooie eenvoudige, maar ook trieste dialoog, Pally!
🙂
SIMBA · 15 april 2008 op 08:21
Mooi! Een heel andere Pally, maar ook deze kan me erg goed bevallen!
pepe · 15 april 2008 op 08:44
Alsof ik Paulo lees, maar dan wel in een hele korte versie.
Mooi en soms ook zo waar.
lisa-marie · 15 april 2008 op 08:52
Door deze dialoog zo zonder opsmuk neer te zetten komen de emoties zo goed naar voren.
Hij raakt mij niet alleen ,hij ontroert mij ook.
Dees · 15 april 2008 op 09:15
Pally has pulled a Mosje!
Maar dan anders. Directer, eenduidiger en vooral nog voelbare emotie onder de oppervlakte.
Ik vind het leuk dat je iets anders probeert. Van mij mag je vaker van de gebaande wegen af 🙂
Anne · 15 april 2008 op 10:14
Ohh, zulke dubbele gevoelens bij dit stukje….niet om het stukje zelf, maar over wat het bij mij oproept. Ik kan het heel moeilijk anders zien dan in het licht van de overgewaardeerdheid van individualisme, die zo ontzettend vaak tot een vals gevoel van vrijheidsdrang leidt. Dat zit niet in je stukje hoor Pally, dat blijft mooi vrij, interpreteren mag ik zelf.
Dat doe ik dan ook, en ben benieuwd hoe anderen het zien.
Neuskleuter · 15 april 2008 op 12:22
Haha, ik lees die reactie van Dees, ik zat ook al aan een Mosje-conversatie te denken!
Dit is een heel mooi kleintje. Ik zie er de hoop in om nog steeds door te gaan!
Mosje · 15 april 2008 op 16:41
Ik vind het een mooi stukje.
Hoe ik het interpreteer? Om heel eerlijk te zijn, ik bezigde vroeger dit soort teksten als ik een verkering uitmaakte. Benauwd zijn, meer vrijheid willen. Wel gelukkig zijn, maar verstikkend. O ja, ik vertelde er altijd bij: we kunnen toch vrienden blijven?
WritersBlocq · 15 april 2008 op 19:58
Een pijnlijk mooi stukje. Liefdevol en meer dan dat: helemaal vol.
Liefs, Pauline.
lagarto · 15 april 2008 op 20:18
Hela, ik zie geen uitmaken en ook geen individualisme. Ik zie alleen een groeistuip.
groetjes van Lagarto
DriekOplopers · 16 april 2008 op 10:36
Mooi opgeschreven egoïsme. Want dat is het: heb je iemand gevonden die echt alles heeft te bieden wat je wilt, is het wéér niet goed.
Zulke discussies zijn haast altijd het begin van het einde.
Knap gedaan, Pally.
Dees · 16 april 2008 op 10:56
Grappig Anne dat juist jij het hebt over doorgeslagen individualisme. Ik zie jou altijd als hyperindividualist, maar al schrijvend en invullend denk ik dat je dat in de relaties die je hebt waarschijnlijk dan helemaal niet bent. En meteen een excuus voor de huis- tuin en keukenanalyse, of feitelijker, kantooranalyse 😀
Ik lees het er zelf niet in trouwens. Iedereen die wel eens een slechte periode in een relatie te verduren heeft gehad, of een breuk heeft doorgemaakt en daar goed over heeft nagedacht zou er iets in kunnen herkennen denk ik. Relaties zijn niet alleen een kwestie van liefde en wil en doorzettingsvermogen, het is a whole lot more complex met alle stromen en onderstromen. En misschien is juist het tijdig graven van de sloot de enige manier om de boel niet te laten ontglippen.
Sjees, breedsprakig. Sorry Pally, hoewel het is misschien ook wel leuk als je column wat losmaakt 😉
pally · 16 april 2008 op 12:15
Heel erg mooi, de zeer verschillende reacties, die deze dialoog oproept.Erg bedankt daarvoor!
Dit dilemma met al zijn facetten van zeer dichtbij meemakend en meebelevend, stel ik mij ook deze levensvragen, die ik erg universeel vind en waar elk individu zijn eigen oplossing voor moet vinden.
Een relatie heeft in mijn idee altijd een dubbelheid, je over willen leveren en tegelijkertijd als individu in stand willen blijven. Een abslolute tegenstelling.
Zoals ook veiligheid/avontuur elkaar in de weg kunnen zitten.
Anne, ik ben het wel met je eens dat de zucht naar individualisme in deze maatschappij soms de neiging heeft door te slaan en te veel verheerlijkt wordt.
Een mens moet zoeken naar zijn eigen balans hier in. En die kan soms tijdens het leven weleens veranderen.
Heel erg ingewikkeld eigenlijk.Ook moedig om het aan te gaan.
Leven blijft knoeien en proberen. Er zijn geen recepten.
liefs van Pally
Dees) erg bedankt voor je uitgebreide reactie op Anne’s reactie.
Anne · 16 april 2008 op 21:51
@Dees, ik, zo’n individualist??? Vroeg ze schijnheilig 😀 Natuurlijk ben ik een ontzettende individualist, maar dat is juist het grote dilemma in mijn leven. Dat ik zorg draag, waar ik zelf voor gekozen heb, maar dat mijn vrijheidsdrang ondertussen zo krachtig is. Zoals Pally zelf al zegt, dat moeilijk strak te houden koord tussen dichtbij en overgave en anderzijds de eigenheid proberen te behouden….het is lastig. Maar als er mensen van je afhankelijk worden wordt het moeilijk om die dilemma’s op te lossen. Dan moet je (persoonlijke en individuele) vrijheid in andere dingen zoeken, die niet kwetsend zijn. En dat doe ik dus nu. Met veel plezier.
Quinn · 18 april 2008 op 19:00
Tja, zo ging het bij ons ook. Het begin van het einde, inderdaad, maar daardoor ook een nieuw begin. Andere tijden. Ik vind het niet echt een column, maar wel erg waar.
dashuri · 18 april 2008 op 20:42
Inderdaad niet meteen een column, maar naice
^^
KawaSutra · 19 april 2008 op 02:50
Kijk maar uit. Wie een sloot graaft voor een ander….