‘Vandaag gaat het roer om!’ Beloof ik Nachtzuster. Onderweg naar de Haagsche Markt som ik mijn keihard omkaderde aankopen op. ‘Een broodje vis, vier ons kaas en een verrassing voor jou. En ik laat mij zeker niet meer naaien door die gasten, hoor je?!’

Dat het toch weer zo’n dag zou worden had ik me bij de ingang al kunnen realiseren.
‘Broodje paling: €2’, vertoont de vette plaquette op een pui. Dat kan alleen maar op de markt, bedenk ik mij. Vastberaden bestel ik er één, waarna ik verheugd, vrij rap van achterin, een royaal belegd broodje op mij af zie wandelen. Halverwege wordt de man met mijn lunch echter hardop tot stilstand gemaand door de eigenaar van de zaak:
‘Wat doe jij nou, lul. Daar zit voor minstens vier euro paling op!!’
Met zijn vingers stript hij mijn broodje en knikt de beduusde boodschapper mijn kant op. Even vangt de blik van de eigenaar de mijne. Schraal glimlachend steek ik mijn moordenaarsduim omhoog.
Niet veel later, verderop, klap ik mijn broodje open. Bij het aanzicht van een vaal palinghuidje verstuik ik mijn smaakpapillen en vertrouw het hele product toe aan de kliko.

Hand in hand loop ik met Nachtzuster verder en verbaas mij weer hoe de marktlanen worden misbruikt als Formule-1 circuit voor kinderwagens. Mijn ogen scannen desalniettemin strak de zijkanten, op zoek naar kaas. Halverwege laan twee krijg ik beet. Nachtzuster ziet het ook. Zij kent mijn afwijkende koopgedrag en vertrouwt mij toe dat wij elkaar later weer opzoeken.

Om niet direct tot een keuze gedwongen te worden, bestudeer ik met geknepen ogen vanaf een afstandje de hompen die opgebaard liggen in het scharrige kaaskraampje. Emmentaler € 4,99 per pond, zie ik vanuit mijn ooghoeken. Dat kan alleen maar op de markt, bedenk ik mij. Na nog een paar keer in ruime bogen voorlangs lopen waag ik de oversteek. #Debiel, want er stond geen klant. Hij zag mij dus sowieso al van mijlenver aankomen.

Vastberaden kijk ik de kaasboer aan.
‘Mag ik vier(!) ons Emmentaler?!’ Vraag ik hem samen met mijn vingers.
‘Tuuurrlijk, heer! Wilt u proeven?’
Mijn antwoord niet afwachtend weegt hij het stuk kaas waarmee hij duidelijk al eerder plannen had. Terwijl hij daarna met een kaasschaaf een royale lap van dat gigantische proefexemplaar afraspt, knik ik stoer met mijn lippen getuit.

‘En? Is… ie… lekker?!Magtmeerzijn’

Met; ‘Ja, prima’, beantwoord ik zijn eerste vraag, slik het restant kaas door, pak mijn volledig verpakte demomodel aan en reken negen euro af. Ietwat overrompelt vertrek ik, met een tweedehands stuk kaas ter grootte van een transistorradio, op zoek naar Nachtzuster.

Onderweg naar haar zie ik verderop boven in een standje een spannende boxershort hangen. Voor één euro!! Dat kan alleen maar op de markt, bedenk ik mij. De link naar de verrassing voor Nachtzuster is gelegd. Zonder eerst van afstand het zaakje aan te kijken, zeg ik; ‘Doe mij die maar!’ Tegen de eigenaar.
‘Die heb ik niet meer.’
‘Hij hangt daar toch?!’ Antwoord ik doortastend.
‘Ja, dat is het laatste exemplaar.’
‘Doe mij die maar dan!’
Met een smerige haak trekt hij mijn onderbroek tussen de klemmen van de klerenhanger los. ‘Dat is dan twee euro’, belooft hij mij.
‘Is dat de verrassing, schat? Een onderbroek?’ Hoor ik vlak achter mij, terwijl ik twee euro afreken.

Een half uur later zitten Nachtzuster en ik in de tram richting huis. Zij met een tas vol sinterklaascadeautjes naast zich en ik met mijn kaas op schoot.
‘Wat ben je stil?’ Vraagt ze me een paar haltes verder.
Uit het raam starend, deel ik haar mee:
‘Ja, laat mij maar even.’

Categorieën: Reisverhalen

17 reacties

NicoleS · 23 november 2016 op 07:23

Hahaha! Een kaas ter grootte van een transistorradio. Ik heb hier smakelijk om gelachen. Ik zie dat beteuterde gezicht voor me. Op de markt is je euro een kwartje waard!

Mien · 23 november 2016 op 07:33

Leuke ontdekkingstocht op een oud Hollandsche markt.
Desalniettemin, kill some darlings, in de chiquitachicane. ?
Of, nee, doe toch maar niet.
Ik neem mijn glimlachspierpijn voor lief en laat van opwinding een skeetje in mijn onder… ?
Topcolumn met treffende titel én slotzin. ?
Ben ook benieuwd wat trawant, marktkenner bij uitstek van deze column had gevonden.

Meralixe · 23 november 2016 op 08:05

Hm, NicoleS en Mien, leuk?
Ik lees deze column totaal anders hoor. Donker, melancholiek, zelfs triestig…
Pierken, zit ik er naast? Zege het me (AUB)

Karen.2.0 · 23 november 2016 op 08:31

Triestig? Ik word instant vrolijk van het lezen over vale palinghuidjes op de vroege ochtend. ‘Mag het ietsje meer zijn?’ Graag! 🙂

Bruun · 23 november 2016 op 09:23

Geweldig leuke, marktconforme uiteenzetting. ‘Wat doe jij nou, lul. Daar zit voor minstens vier euro paling op!!’ 🙂 Ik zag onwillekeurig Jopie de onhygiënische visboer uit de strip Heinz voor me.

van Gellekom · 23 november 2016 op 09:25

Heerlijk !!!

Esther Suzanna · 23 november 2016 op 11:29

Een column met een tweezijdige werking, enerzijds hilarisch al schets je jezelf als een grote ‘kleuter’ die gewiekst zo veel mogelijk snoep probeert binnen te harken, anderzijds word ik ook kriegel van de schraperigheid van de marktlui haha…
Het roept veel bij me op deze column… 😉

Klein ding, of meer een vraag: waarom begin je de zin na een ‘…’ met een hoofdletter?

StreekSteek · 23 november 2016 op 11:32

Echt gehoord op de markt: ’14 cent per stuk, zeven voor een euro!’
Prachtig, tragikomisch geschreven.

Spencer · 23 november 2016 op 13:04

Ik hoor Drs P ‘Markt’ zingen…

Nummer 22 · 23 november 2016 op 13:57

Geweldig. Paling in het snot van t lachen!?

Yfs · 23 november 2016 op 17:20

Pierken,
Bij het lezen van jouw columns maakt mijn vermogen om te visualiseren zich meteen uit de voeten in de wetenschap dat er niets zal zijn wat aan de verbeelding wordt overgelaten.

Ik zag je staan met je verstuikte smaakpapillen, als lid van het kaasdragersgilde,en je sexy boxershort met de tekst “Schrijvers doen het met woorden”;-)

Kostelijk geschreven!!

Snarf · 24 november 2016 op 12:48

Smakelijk leesvoer. Beeldend geschreven. Vette grijns!

Pierken · 24 november 2016 op 21:49

@Nicole: Wilt u batterijen bij de kaas? 🙂
@Mien: Zo, daar noem je iemand. Die mis ik hier, man!
@Meralixe: Het is inderdaad triest, maar ik heb het toch echt door een roze bril naverteld en bedoeld. Het is een wedstrijd die ik nooit zal winnen, maar accepteer dat lot met verve, mnne waarde.
@Karen: Thnks!
@Bruun: Ja, precies, die! Ook met vliegjes er omheen, maar dan een Hindoestaanse variant 🙂
@van Gellekom: Dank je!
@Esther Suzanna: Ja, dat is een goeie: https://onzetaal.nl/taaladvies/aanhalingstekens-en-leestekens . Ga ik in de eerste ‘twee’ zinnen al nat. Thnks voor de geheugenopfrisser!
@StreekSteek: Hahaha, daar zou ik dan nog trots 5 cent van aflullen.
@Spencer: ‘Op de markt is uw gulden een gulden waard.’ Heerlijk! Was het maar zo’n feest.
@Nummer 22: Dikke dank!
@Yfs: Wat een lieve reactie! Als je nou nog eens een keer meegaat naar de Haagsche Markt, neem dan je notitieblokje mee… 😉
@Snarf: Top! Als ik ooit nog een keer zou moeten afrijden, dan doe ik dat graag op de Haagsche Markt met jou als examinator. Gewoon nog één keertje om het af te leren. Deal? 🙂

    Mien · 24 november 2016 op 22:41

    Misschien komt ie nog terug. Heeft het wel open gelaten volgens mijn laatste informatie. I hope so! 😉

Nummer 22 · 24 november 2016 op 22:55

@ Pierken. Een bosje paling en de nieuw tulp met uitjes moet ook lekker zijn

Doe maar een half gesneden friet en een zak brood met mayo.

Nee nog mooier kan de markt niet worden. Leve u verhaal!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder