In een hokje bij de woningcorporatie

Er is voor iedere potentiële huurder al vastgesteld hoeveel vierkante meter hij maximaal mag huren, hoeveel een woning mag kosten en wanneer een urgentielijst van toepassing is. Huurhuizen zijn in blokken gebouwd voor dezelfde prijzen, bejaarden worden op elkaar gestapeld in een centrum met half zelfstandigen om hen heen om de zorg te centreren, studenten en starters worden bij elkaar gepropt waarbij ze de meeste overlast van elkaar hebben, of ze vinden zelf een plek waar een ander er nog meer last van heeft. Maar de Vereniging voor Nederlandse Gemeenten (VNG) vindt de huidige opties om de diversiteit in te perken nog lang niet genoeg. De VNG vraagt actief om een nieuw discriminatiemiddel. VNG wil wettelijke regels hebben om huurders te selecteren op hun leefstijl, om de woningen beter toe te kunnen wijzen. Sterker nog, hier zijn al experimenten mee uitgevoerd en die blijken succes te hebben, want in deze leefstijlgelijke buurten hebben bewoners meer begrip voor elkaar en voelen zij zich meer betrokken.

De enige voorwaarde bij het nieuwe discriminatiebeleid is dat er niet gediscrimineerd wordt in etniciteit en geloof. Hoe zien ze dat voor zich? De rokers bij de barbecueërs, ouders met kinderen bij incontinente bejaarden, studerende ballen bij uitgezakte leden van de bowlingvereniging en iedereen die het woord ‘chanoeka’ goed uit kan spreken zo dicht mogelijk bij het spoor?

Ergens lijkt het leefstijlenidee toch prachtig. Zet alle geraniummensen bij elkaar in een buurt met gelijke rijtjeshuizen zodat zij vrij bij elkaar binnen kunnen gluren. Een man zet samen met zijn vrouw de vuilcontainer aan de weg om nog beter bij de buren binnen te kunnen kijken, terwijl overal de gordijnen op een kiertje openschuiven en de lamellen kort klapperen. Alles voor een vluchtige blik in het leven van de buren, zonder een vleugje ergernis.

Ik vraag mij ook af hoe zo’n leefstijltest eruit ziet. Het zal maar telefonisch gaan, terwijl je behoorlijk hees bent van een griepje. Er wordt gevraagd wat je leuk vindt en je zegt ‘Ik houd van hockey.’ Vol vertrouwen hang je de telefoon op, je knikt eens naar je vriend die je liefkozend teruglegt onder de deken en een halfjaar later sta je samen voor je nieuwe huis. Niet alleen de buren, maar iedereen ziet eruit als een Tokkie. Maar protest indienen bij de woningcorporatie heeft weinig zin, omdat de leefstijl nu eenmaal is vastgesteld.

Er is zelfs al iets bedacht voor mensen die met hun leefstijl niet passen in een wijk. Die moeten altijd elders terecht kunnen. Ik zie mij in de toekomst al door Nederland zwerven. Via de Barbecuebuurt naar de Nudistenstraat door de Zwarte Kousen richting de Restanten. Ik hoop dat VNG extra borden laat neerzetten door de ANWB. ‘Buitenland, met vrije woningkeus, 47 kilometer.’